Toen ik 15 was leerde ik 'de liefde van mijn leven' kennen. De volgende 7 jaar moest hij nog maar in mijn buurt komen of ik stond te trillen op mijn benen. En daar maakte hij graag gebruik van. Zodra hij zin had in iets waar ik niet bij paste dumpte hij me om nadat hij zijn zin had gehad terug te komen. En ik was gewoon niet in staat NEE te zeggen.

Na heel wat agressie en jaloersie besloot ik met iemand anders iets te beginnen. Maar ik bleek nog steeds niet bestand tegen de charmes van mijn ex. Ik stond niet meer te trillen op mijn benen maar kon nog steeds niet NEE zeggen.

3 jaar geleden hadden we een ongelukje of verrassinkje zoals ik mijn zoon liever noem. Ik besloot mijn ex terug een echte kans te geven...helaas. Hij dumpte me weer omdat ik niet gelukkig genoeg was! En dat was ik inderdaad niet. Ik stond dus op straat met een ziek kind en zonder werk. Hij gaf me 100 euro per maand. En toch liet ik hem er terug in maar ik was weer niet gelukkig genoeg en hij dumpte me weer. Als je niet eens sorry hoort omdat de vader van je kind je heeft geslagen als je zwanger was, je op straat heeft gezet met een ziek kind en je financieel de dieperik in heeft gegooit verwacht je iets meer van deze dan wat hij deed! Zijnde mijn gras afrijden en via sexsites betalen om zich af te rukken op zijn PC! Detail! Voor ik zwanger was hadden we veeeeel sex sindsdien niet meer... Nu woon ik alleen met mijn zoon, mijn auto heeft het begeven en ik vind geen job hier in de buurt. Op een datingsite zag ik dat hij het 'zonnetje in zijn leven' zoekt! Het doet nog altijd verschrikkelijk veel pijn! Ik weet niet waarom! Hij heeft mij veel te veel aangedaan om ooit nog te kunnen goedmaken al zou hij ECHT zijn best doen. Het moeilijkste is dat ik hem zal moeten blijven zien omdat we een kind hebben. Elke keer zit ik te wenen. Mijn zoontje is nu zelfs liever bij hem omdat hij wel gelukkig is en ik toch meer depri rondloop. Ik ben de pijn zo moe!!