maat... Alles voelt nu zo ontzettend zwaar en ziet nu dat het nooit meer goed met je zelf komt..die zelfde gedachte heeft bijna iedereen hier... ook ik heb die gedachte gehad, dat de hele wereld "D"was en om "D"draait.. maar nu een maand verder probeer ik mij zelf voor op te stellen. dit is zeer zeer moeilijk.. maar steeds met kleine beetjes lukt het wel. Dit klinkt als een clich?ɬ©, maar toch blijkt het bijna 10 uit 10 keer zo dat het verhaal zo opgaat.. lees de verhalen hier op de site eens door en je zult zien dat er honderden de zelfde "route"af leggen. Ik zou zeggen geef die meid de tijd, maar ga haar niet blijven "stalken"met email, telefoon,sms, "perongeluk" ontmoeten, ... dit werkt absoluut niet... als zij echt is.. zal ze je ook na een moeilijke periode moeten steunen, en kan ze je na een "rust" ook niet vergeten...
HEEL HEEL VEEL sterkte..

Ik heb ook je verhaal gelezen!Het is waar wat BlaatBlaat zegt,we leggen bijna allemaal dezelfde route af!heel veel verhalen gaan over dat 1 van de 2 ruimte en tijd nodig heeft,na moet denken,terwijl de ander gek wordt van de onzekerheid,en zich zou willen vastklampen als een schipbreukeling aan een stuk hout!
Zo voelde ik mij ook als een schipbreukeling,mijn veilige haven was weg,ik dobberde maar rond in de zee!
Ik ben er ook heel beroerd van geweest,en heb mij ook afgevraagd heeft het leven nog wel zin?
Maar het geluk ligt in jezelf,je moet het met jezelf leuk kunnen hebben!De ene dag gaat dat ook beter dan de andere dag!
Maar je moet het wel proberen,onderneem dingen,praat,en schrijf het van je af!
Ik weet dat je daar nu niets aanhebt,maar echt het leven heeft nog zoveel mooie dingen voor ons in petto!
Ik wens je sterkte en weet dat je hier altijd je verhaal kunt doen!
Groeten van een onzeker meissie