Zit vandaag mezelf in de weg, ik merk dat ik baal dat mijn ex blijkbaar onder de plak zit bij haar. Daar had hij altijd zo een hekel aan en ik liet hem vrij. Wat heeft zij dat hij het toelaat.
Waarom laat ze hem niet met rust zodat hij op een gewone manier eens met me om kan gaan en er niet altijd gedraaid moet worden. Hij is dom en dat verwijt ik hem, dat hij niet eerlijk is en niet gewoon zegt tegen haar, wat hij wil en dat hij me gewoon wil zien of soms moet zien ivm praktische dingen nog. Haar haat ik, k**wijf ze maakte eerst iets stuk, nu stelt ze eisen en als beloning wordt ze op allerlei manieren daarvoor beloond, dat haat ik....

Weet je dat ik lang dacht dat ik echt geen f*** waard was, ik weet wel dat dat zo niet is. Maar ik haat het dat zij dat versterkten en daarvoor beloond worden, dat laatste doet pijn en mijn plannen? Alles lijkt soms zo tegen te zitten....Dit is allemaal zo gemeen.

Het zal allemaal wel goed komen, maar heb net een woede aanval gehad en mijn lenzen weggegooid uit woede (die dingen das altijd bittere ellende, ze klappen steeds om en het werd me teveel). Ik weet wel dat er frustratie onder zit, het is niet de schuld van de lenzen, ik zat er gewoon ff door. Vanalles kwam op me af, mijn vader die nu op de uitslag moet wachten van de kijkoperatie, waar ik me zorgen over maak, mijn huis wat maar niet afkomt (ps. Ik zoek nog goede klussers) mijn leven is momenteel gewoon niet op de rit....Mijn eigen sores en wat vrienden die nu ff moeilijk doen en daarbij de nasleep van de relatie en het gedoe wat hij steeds heeft met haar, wat zijn weerslag heeft op afspraken tussen ons, omdat zij zich er blijkbaar steeds mee bemoeit. Na ja het gaat wel weer, maar heb wel ff moeten huilen hoor....
Eeffie