Apart dat jij hier de enige bent die zich aangesproken lijkt te voelen door mijn reactie, terwijl de blogger aan wie mijn reactie officieel gericht was, hier zelf geen aanstoot aan lijkt te geven. Ik denk niet dat het aan jou is om voor Chaffeurke in te gaan vullen dat mijn reactie ‘hard, beledigend en ongezouten’ is.

Ik hoor dat graag van hem zelf en dan zal ik de insteek van mijn reactie met genoegen aan hem willen toelichten. Het gaat hier, wederom, niet over jou, jouw beleving of jouw gevoel. Dat gegeven lijkt maar niet in te willen dalen.

Overigens: nu je sinds kort een aversie tegen mijn reacties en inhoud lijkt te hebben gekregen, vind ik het verre van sjiek om Chaffeurke’s blog te gebruiken waar je je zogenaamd komt opwerpen als Ridder Van Grenzen, je wil doen laten voorkomen alsof je je om chaffeurke’s grenzen bekommert -- maar waarbij de onderliggende beweegreden van jouw quasi-terloopse 'vingertik' terug te voeren is naar jouw behoefte om kennelijk nog steeds iets met mij uit te willen vechten. *zucht*

Ik dacht dat ik in onze laatste uitwisseling vrij duidelijk ben geweest in mijn wens om elkaar voortaan maar 'te laten'?

Maar hier ben je weer om mij te wijzen (over 'de waarheid in pacht' gesproken) wat volgens jou ‘grensoverschrijdend’ is, terwijl je het zelf niet eens weet op te brengen om mijn verzoek en wens te respecteren dat ik geen uitwisseling of discussie meer met jou wens aan te gaan op de gronden die ik je al eerder onderbouwend heb uitgelegd.

Herhaaldelijk op mij blijven reageren, terwijl mijn reacties nergens aan jou persoonlijk gericht zijn, noch over jou gaan, je naam nergens wordt genoemd en ik me ook nergens op de site met jou bezig hou, bevestigd met elke terloopse reactie van jou aan mij iedere keer weer opnieuw de beeldvorming dat je van jouw issues nog steeds mijn probleem probeert te maken.

Ik ben jou geen verantwoordelijkheid schuldig, beste Teig. Hou de eer aan jezelf en laat het rusten

Hmm. Ik vraag me af hoe het komt dat je je afvraagt of het ergens over jou ging? Je mag er vanuit gaan dat als ik je naam niet noem, ik het niet over jou had, noch sneaky naar jou probeerde te verwijzen.

De ‘wens’ die Chaffeurke uitsprak was: “Ik wil hier nu niet de reacties krijgen van "laten gaan", of "ze is 't ni waard",....”. Zoals ik toegaf, vind ik dat eerlijk gezegd wel een apart verzoek. Je deelt hier je verhaal, vraagt hierbij om adviezen, maar stelt dan wel voorwaarden aan de inhoud van de adviezen. Beetje zoals: “mijn man slaat mij elke dag, maar ik hou van hem, dus ga me niet vertellen dat ik bij hem weg moet gaan”. Als lezer wordt je dus feitelijk in een positie gemanouvreerd, waar je bepaalde aspecten (die wellicht juist de knelpunten vormen) niet mag aanraken.

Maar, okay. Dat is dus het ‘materiaal’ waar we mee moeten werken...

Ik heb de term ‘voetveeg’ gebruikt, inderdaad. Jammer dat niet iedereen in staat is om de oprechte boodschap te zien die achter dit specifieke woordgebruik ligt. Ik gun het namelijk niemand om uiteindelijk te moeten ervaren dat er misbruikt wordt gemaakt van keuzes die worden gestuurd door ijdele hoop en gewicht van schuldgevoelens.

Ik heb zijn verzoek ingewilligd en heb nergens gezegd dat hij haar ‘moet laten gaan’. Ik heb ‘m alleen anders ingestoken. Wat ik heb gedaan, is even de loep gelegd op de rol en positie die hij nu begint in te nemen en waarvan ik me afvraag of hem dat op de langere termijn, in deze vorm, echt beter gaat laten voelen. Weten dat je (ex-)vriendin bij een ander de nacht doorbrengt, maar de deur naar je eigen slaapkamer wel voor haar open houden, terwijl je bereid bent om zelf op de bank te slapen.

Belangrijk: die deur kan ook openstaan, zonder dat je jezelf in een nederige positie als een hoopje mens onder een dekentje op de zetel legt, in de hoop dat je partner zal gaan inzien dat het 'thuis' het beste is.

De 'deur open laten staan' kan ook in de vorm van “ik geef je de ruimte om deze fase in je eentje uit te zoeken, maar niet terwijl je in en uit ons bed rolt, en hupsakee, een ander bed in. Niet op die manier.” Het is gezond en zeker, met inachtneming van je eigenwaarde en zelfrespect, essentieel om hier je grenzen in te bewaken. En uit Chaffeurke’s verhaal maak ik op dat haar verblijf bij die andere gozer hem wel degelijk kapot maakt.

Haar zijn bed aanbieden, als tweede optie, kans is groot dat dat gaat vreten. Zelfs als zij een paar keer ‘veilig’ onder zijn dak ligt, terwijl hij zich op de bank mogelijk zal gaan afvragen of zij er de volgende avond ook zal zijn -- of toch bij 'die ander'. Of wat zij precies bij die andere gast doet als ze niet in hun bed ligt.

Ik vraag me dan af: als je tegen je eigen waarden & normen ingaat (hij gaat er kapot aan), je eigen grenzen dus gaat uitrekken in de hoop dat je (gedreven door schuldgevoel, wroeging of emotionele wanhoop) op die manier een situatie of gedrag van een partner uiteindelijk zal kunnen ombuigen (‘als ik dit allemaal goedkeur, komt ze wel bij me terug als ze ziet hoeveel ik voor haar over heb’) –hoe groot zal het gewicht dan zijn dat je toch meer hebt gegeven dan je bereid was te verliezen? Want uiteindelijk, wens je een beloning te zien voor de investeringen. "Ik lag verdomme alleen op de bank, heb alles gedaan, keurde alles goed, terwijl jij in en uit onze relatie bleef lopen". Heel menselijk, de verwijten. Maar acid voor een relatie.

Ik heb ook verwezen naar die periode waarin hij haar dus kennelijk heeft verwaarloosd en, wat daar dan ook de redenen voor zijn geweest, geen aandacht heeft gegeven waar zij behoefte aan had. Dat daar tussen hen obstakels zijn ontstaan en er bij zijn vriendin mogelijk emotionele onvrede is gekomen, dat heeft aandacht en focus nodig. Je aandacht verleggen naar een andere gozer die zich op dat moment wel aanbiedt als ‘aandachtgever’: ik begrijp dat er een gevoeligheid bestaat als je aandacht tekort bent gekomen en je daardoor kan worden meegesleept in een affaire, maar een affaire buiten de deur kan een vertrouwensband in één klap voor altijd vermorzelen.

Je vriendin vreemd te zien gaan en dit ‘dogen’ als een soort boetedoening voor de periode dat je geen tijd en aandacht voor had, geeft een verkeerd signaal af. Als je een gelijkwaardige en integere relatie wenst te hebben, zijn dit niet de ‘straffen’ die je in een relatie zou moeten willen incasseren – noch aan jezelf zou willen laten uitdelen.

Je kunt niet volledig met een relatie, de voortzetting en verbetering ervan bezig zijn, wanneer er in die relatie op intiem en emotioneel vlak, een 3e persoon is en wordt toegelaten. Dan heb je namelijk ineens te maken met een triangel en deze heeft scherpe hoeken. De aanwezigheid van die andere gozer, vormt wellicht momenteel een welkome afleiding (voor haar), maar draagt het risico in zich om een lastige en wellicht zelfs verlammende stoorzender in deze relatie te worden. Bestaat de kans dat het verschuift naar een ‘van twee walletjes blijven eten’. Iets waar hier op het forum een grote allergie voor bestaat.

Mijn insteek is dus om samen met zijn vriendin te werken aan vernieuwing van de relatie-identiteit. Gericht op elkaar. Als zij hiervoor een tijdje uit elkaar behoren te zijn, so be it. Maar: niet tijdelijk uit elkaar, terwijl zij bij die ander zit te wachten op een nieuwe verblijfplaats.

Chaffeurke zal verantwoordelijkheid moeten nemen voor de kwesties waar hij in tekort is geschoten tijdens de periode dat hij zijn vriendin heeft verwaarloosd, en zijn vriendin op haar beurt zal verantwoordelijkheid moeten nemen hoe zij daar mee is omgegaan (affaire). Omdat ik nergens duidelijk terug kan vinden of zij in de periode dat hij haar geen aandacht gaf, hier duidelijk voor is uitgekomen, aan de bel heeft getrokken en hier met hem constructief over heeft gepraat, kan ik op dat gebied weinig speculeren.

Mijn boodschap is om te bewaken dat hij zichzelf niet compleet verliest. Gezien je reactie op die van mij (en ik zag je ook al mild-afkeurend reageren op de reactie van ‘nieuwedag’), heb jij kennelijk een andere insteek. Dat is prima, mij hoor je daar niet over. Wat mij betreft kunnen beide hier, ook al zijn ze verschillend, op dezelfde pagina bestaan. Aan de blogger om eruit te filteren waar hij iets mee kan...

Ik vraag me in deze dan ook af, hoe het komt dat het erop lijkt dat ik me behoor te verantwoorden voor de reactie die ik hier heb geschreven. De enige reden waarom ik hier nu dieper inga op mijn allereerste reactie, is om mijn reactie aan Chaffeurke te onderbouwen. Omdat mijn reactie weloverdacht en met inachtneming van meerdere aspecten is geschreven. En kan hij er niks mee, dan wellicht een ander wel. Of ook niet. All is relative.

Het blijft overigens wel ironisch dat Chaffeurke, aan wie mijn reactie officieel gericht was, niet over mijn reactie gevallen is. Wie hier kennelijk het meeste last lijken te hebben van mijn reactie, zijn de buitenstaanders/lezers/toeschouwers die, net als ik, ook maar speculeren op dezelfde details van een verhaal…