Jeetje wat zwaar.

Heb je toevallig familie vrienden ouders waar je op kan steunen, ik zou als ik jouw was vragen bij hun om hulp. Of anders een profesionele hulp inschakkelen als je het echt niet meer ziet zitten.

Kinderen zijn absoluut belangrijk maar vergeet niet jezelf als papa niet gelukkig is kan jij je kinderen ook niet gelukkig maken. Er zijn vast wel praat groepen of mensen met dezelfde ervaringen sitautie bij je in de buurt waar je misschien terecht kan. Ik zou daar even op googlen als ik jou was. Het helpt misschien om te praten met die mensen hoe hun hier mee omgaan je kan ook zelf je verhaal kwijt en het contact is warmer dan hier hoe wel gemeend dat ook is, er gaat niks boven persoonlijke gesprek, met de bij behoorde knuffel

Maar jeetje wat een naare sitautie man, ik vind wel top dat jij zo aan je kinderen denkt en niet zoals je ex bent. Jij bent helemaal top gozer!!! en dat mag ook wel gezegt worden.

Heel veel sterkte toegewenst.

Een warme groet,

Nic0

Hoi Peter, ik heb hetzelfde meegemaakt, de ex was stapelverliefd en ging uit, liet ons achter, terwijl ik fulltime moest werken. Ze keek weken niet naar de kinderen om, die andere vent was nr. 1. Ik moest ook voor de kinderen zorgen, koken, huishouden doen etc. Maar na een paar maanden kwam ze vaker thuis, wilde ze terug, en eiste ze het huis, de kinderen en alimentatie, er kwam een rechtszaak, en ze kreeg alles. Maar wel een pluspunt uiteindelijk, ze ging steeds meer om de kinderen geven en nu zorgt ze ook voor hen. Zoals vroeger is het niet meer, is meer een schrale troost dat ze wel terugkomt voor de kids. Ik hoop dat dat ook voor jou geldt, dat zij meer om de kinderen zal geven, niets is hartverscheurender dan dat de kinderen weer de dupe van worden.
De tijd zal het leren, de vraag is of je dit kan blijven volhouden, anders moet je dreigen met alles achter je te laten ofzo, zodat zij gedwongen is om terug te komen en voor de kinderen te zorgen. Ik zou om juridisch advies vragen, je hoofd koel houden, je zegt dat ze op jouw geld uit is, dit is ook herkenbaar. Ze heeft ook nog recht op alimentatie, en als ze ook nog kinderalimentatie wil, dan moet ze ook voor de kinderen zorgen. Het is misschien ook zo dat ze lekker uit kan gaan wetend dat je toch goed voor de kinderen gaat zorgen. Dat is bij mij ook gebeurd. Je moet je niet meer laten misbruiken en gewoon zo snel mogelijk afhandelen, voordat ze doorheeft waar ze recht op heeft, en terugkomt om alles op te eisen. Als vrouw heeft ze in NL grote kans op het huis, de kinderen en alimentatie, omdat jij fulltime werkt en zij waarschijnlijk niet. Probeer zo zakelijk mogelijk alles goed af te handelen, goed op de belangen van jou en de kinderen letten, deze beschermen. Want zij zal alleen voor haar eigen belangen gaan, ze zal zeker geen rekening meer met jou houden, hoe goed jullie in het verleden ook hadden, het klinkt hard, je bent nu een gepasseerd station. Ik ben ook 18 jaar met de ex samen geweest, maar uiteindelijk wilde ze het maximale en hield totaal geen rekening met mij en de kids, verliefdheid/liefde maakt blind? Dus moet je even doorbijten, blijven focussen op jouw eigen belangen en die van de kinderen, en haar beschouwen als een verliefde puber.
Heel veel sterkte ermee.

Groetjes,

Mr Bean

Je hebt al reaktie gekregen van mr. Bean zag ik, hij heeft soortgelijke situatie meegemaakt en hij weet als geen ander hoe het is, om als alleenstaande vader door het leven te gaan.
Je werkt fulltime, hebt kids en dan is er ook nog het huishouden en alles wat daarbij komt.
Je kinderen zijn 13 en 14 jaar en ik ken mensen uit mijn omgeving die met school en met buren een soort van "opvang" hebben geregeld voor hun kids tot het moment dat de ouder thuiskomt.
Ik weet dat een buurtgenote van mij, haar jongste kind bij een gastoudergezin heeft kunnen plaatsen, waardoor hij uit school wordt gehaald en daar ook eet als de moeder nog aan het werk is. (de eigen bijdrage wordt berekend naar wat men verdiend als ik het goed heb)
Het oudste kind kan al zelfstandig en alleen thuis zijn, maar er wordt wel een oogje in het zeil gehouden door buren.
Zo bestaat er ook voor en naschoolse opvang, maar misschien zijn je kids wel gewoon samen thuis totdat je thuiskomt en dat ze uit zichzelf wat kleine haalbare taken op zich nemen.
Het huishouden deed ik één keer per week goed en voor de rest hield ik het bij.
Dat je vrouw weggegaan is en weinig aan jullie kids denkt, komt uiteraard hard aan.
Ze denkt op het moment alleen aan zichzelf en dat is heel hard voor jullie allemaal.
Toch denk ik dat het goed zou zijn, om je grenzen te stellen, ze heeft keuzes gemaakt en zal zich aan bepaalde afspraken moeten houden, zeker als het gaat om het omgaan en tijd besteden aan haar kinderen.
Ik zou wel alles wat gebeurd (klein of groot) opschrijven in een agenda of zo, zodat je dit allemaal aan kunt tonen wanneer nodig.
Ze zou moeten kunnen begrijpen dat je haar zelf niet wilt zien, maar ze wel de moeder blijft van jullie kinderen en ze verantwoordelijkheden heeft.
Het draait niet allemaal om wat zij wil, ze heeft verantwoording af te leggen wat betreft de kids en ik zou in jou plaats in ieder geval in dit stadium kort en zakelijk maar wel krachtig aangeven wat JIJ wilt en van haar verwacht.
Ze heeft totaal geen reden boos te worden als je in alle eerlijkheid zegt dat je "wat jou betreft" niet zit te wachten op bezoek van haar, niet meer dan logisch lijkt me.
Ik zou proberen om afstand te bewaren, het was niet jou keuze maar wel haar keuze om haar gezin te laten vallen.
Jij hebt net zoveel recht als zij, om vrije weekeinden te hebben zodat je de accu weer op kunt laden.
Hopelijk kun je goed praten met je familie en/of vriendenkring over wat je nu allemaal bezighoudt en wat je nu tegenkomt.
Wie weet willen ze je de helpende hand bieden een begin te maken aan de regelmaat die weer terug moet keren in jou gezin, (jij en de kids).
Al is het maar een boodschap doen, je kids uit school halen, een avond oppassen zodat je even op adem kunt komen .. en ga zo maar door.
Probeer met je kids goede en duidelijke afspraken te maken, over alles wat speelt, in de zin van eigen verantwoording, taakverdeling en de situatie zoals die nu is.
Ik wens je alle sterkte toe, groetjes Layla