hoi hoi.. Ben nieuw hier maar zou graag wat inzichten en adviezen willen..

zal proberen het verhaal niet te lang maken..

Had sinds een paar maandjes een vriend en dat ging echt super... zelfs zo goed dat we op gegeven moment echt dag en nacht samen waren.. 
Hij heeft kids uit een vorige relatie en ik alleen wat huisdieren...

alles ging perfect, ook met de kids, waren samen bezig met de toekomst, zelfs al aan het oriënteren naar huisjes.. we wilden er niet te lang mee wachten.. hij voelde zich thuis bij mij, gelukkig, op zn gemak, zijn ouders hebben me wel 100x bedankt dat ze de oude terug hadden, hadden ze al wel 10 jaar niet gezien. ..

hij was wel erg jaloers.. iets wat ik totaal niet ken.. elk dingetje wat met man te maken had en hij zoiets had van was dat moest verantwoord worden. . Dat gaf de 1e scheurtjes.. op stap met een vriendin was hij niet blij mee want dan ontmoet je andere mannen en wie weet wat ik deed... snachts een keer op mijn telefoon kijken werd in een discussie er altyd bijgehaald.. en zo ging dat v kwaad naar erger..
ik ging me aanpassen terwijl ik totaal niets te verbergen heb.. was super gek met en op hem.. Hij is erg beschermend naar zijn kids toe wn mijn hond is nogal een wildebras maar er zit absoluut geen kwaad in.. maar een van zijn kids was er dus bang voor...

om een lang verhaal kort te maken.. hihi

zo van de een op de andere dag, zei hij dat hij t rustiger aan wou doen.. zn kids hadden vakantie en wilde ze een leuke tyd bezorgen en ivm de hond kon dat niet.. dus ik kwam op laag pitje... ik qas teleurgesteld maar had wel zoiets van nou ik gun je dat.. je ziet ze niet vaak.. Dus ben naar huis gegaan... bij thuiskomst kreeg ik telefonisch te horen dat hij op dat moment niet verder wou met mij... ik was boos verdrietig teleurgesteld.. heb dus erg onaardige dingen gezegd en gesmst... en heb daar later ook mn excuses voor aangeboden..

paar dagen later gesprek gehad en hij had spijt.. ik hem een kans gegeven en afgesproken dat we t erg rustig aan zouden doen en hij eerst v zn kids zou gaan genieten.. verder wel telefonisch contact maar niet afspreken... zo gezegd zo gedaan.. maar het liep natuurlijk niet echt lekker... ik had t druk ivm onstandigheden id familie en hij met dagjes weg
En elke x als ik hem smste dan was hij kortaf.. heel enkel stuurde hij dat ie van me hield.. behalve als ik ad telefoon zat zei hij het wel...

toen kreeg ik een berichtje dat ie graag wou langskomen om te praten.. nu had ik al het gevoel dat het niet pluis zat... dus heb hem gevraagd als jij niet verder wilt zeg t aub direct, maar nee dat was het niet.. maar qas verder wel heel onduidelijk en afstandelijk...

op de dag dat hij kwam, was hij wat afstandelijk.. vrijwel direct kwam eruit dat hij niet meer verder wou.. nou ja niet.. hij twijfelde enorm.. hij gaf wel heel veel om mij, maar door wat ik gesmst had uit woede en frustratie kon hij niet vergeten.. wel wou hij vriendschappelijk verder en af en toe ff knuffel... huj wou langskomen om te zien of ik nog iets deed en hij zei dus van niet... terwijl de tranen over zn wangen stroomden.. ik gaf hem een knuffel en dat deed heel veel met hem zei hij.. hij durfde niet te zoenen... als excuus omdat hij dat heerlijk vons met mij... toen hij wegging wou die (hij zegt uit gewoonte) mij zoenen.. en als reactie deed ie net of hij zich vergiste...

ik snap er niks meer van.. aan alles wat ik aan hem zie als ik bij hem ben zie ik dat hij onzettend veel van mij houdt.. en om mij geeft.. ik weet dat hij bang is om nogmaals gekwetst te worden...maar qat moet ik ermee.. hij wil volgende week met me mee ergens naartoe als vrienden, maar moet ik dit wel doen... mijn intuïtie (klopt vrij vaak wel achteraf) zegt dat hij in de war is en ontzettend veel om mij geeft en hem dat juist angstig maakt... hij gaf aan in sms.. je bent niet niks voor mij onthoud dat goed..

moet ik hem loslaten en zie ik mss dingen die er nier zijn.. of mn gevoel volgen en eerst vriendschappelijk en zien waar het eindigt?