Beste Johbuddy,

De fasen die je nu meemaakt zijn heel herkenbaar, ook ik heb het allemaal moeten doorlopen. Totdat ik voor mezelf had gekozen, boos werd en daaruit kracht kon halen. Door de boosheid om wat ze mij heeft aangedaan kon ik van haar losmaken. Het leven bestaat uit schijnbare tegenstellingen, juist als je haar wilt vasthouden stoot je haar af. De wet van aantrekking en afstoten? Veel dingen in het leven, vooral als in de liefde, gaan een eigen weg. Zulke dingen gebeuren gewoon, er is geen verklaring voor, waarom het gevoel er is of over is. Het vervelende is dat als het gevoel weg is, dat je nauwelijks iets kunt doen om haar terug te krijgen. Het enige wat je kunt doen is haar loslaten en geen verwachtingen meer hebben. Als ze terugkomt, dan had het zo moeten zijn. Zoniet, dan was het toch niet voorbestemd. Loslaten is erg moeilijk, vooral in het begin. Je denkt nog iedere moment aan haar. Wat ze doet, eet, drinkt, denkt etc. Onbewust vul je ook haar gedachten in. Wat haar werkelijke gedachten zijn weet je niet. Het is onrealistisch om te eisen dat ze ermee moet wachten, om jou geen pijn te doen? Het laten doorsudderen verlengt de lijdensweg alleen maar. Je kunt beter in één klap wakker worden, dat ze niet meer verder met je wilt, dan dat je maandenlang valse hoop hebt. Doe het jezelf niet aan, verlaag jezelf niet op deze manier door haar op een enorm hoge voetstuk te plaatsen. Op dit moment kun je namelijk niet helder nadenken, en ben je overmand door emoties, verdriet en pijn. En je houdt je vast op dat ene sprankje hoop, terwijl het leven zoveel meer mogelijkheden biedt.
Door te werken aan je beschadigde zelfvertrouwen en eigenwaarde zul je merken dat je sterker in het leven komt te staan waardoor je je steeds minder wanhopig zult voelen. Want juist door jouw wanhopige houding nu stoot je haar nog meer af. Als je jezelf wat opvijzelt maak je in ieder geval meer kans, niet alleen op haar, maar wellicht ook op allerlei andere facetten van het leven, je wordt er in ieder geval gelukkiger.
Ja, de draadjes van verbondenheid zoals gezamenlijke vrienden (in mijn geval ook mijn kids en schoonfamilie), ik heb een aantal draadjes verbroken en een aantal beetje heel gelaten. Het mooie is dat ik nu eigen keuzes kan maken in mijn leven, zonder rekening te houden met de ex. Zo heb ik mezelf beetje bij beetje van mijn ex bevrijd. Vooral in het begin is het pijnlijk, overal waar je komt of mensen die je tegenkomt lijken de herinneringen aan haar weer terug te komen. Maar vermijd de mensen en plekken juist niet, alleen de eerste keren zijn pijnlijk, daarna niet meer. Probeer juist niet te vluchten voor de pijn, maar confronteer jezelf ermee, dan pas kun je het verwerken en zal de pijn langzaam verdwijnen.

Veel sterkte kerel!

Mr Bean