Zo, alles draait naar wens. Eerder klaar dan gedacht! Proost, en dan naar huis.

Nog even wat ladderzatte vrienden gedag zeggen onderweg.

Nu alweer een uurtje of zo uurtje thuis.

Al men al wel een geslaagde oud en nieuw gehad! Allen, nogmaals een ZEER GELUKKIG EN TROOSTRIJK 2011 VOL NIEUWE KANSEN!

Maar ik pieker over de grote vraag waarom mijn ex het toch als goede afstand ziet om me vannacht een oudjaarswens-email te sturen (persoonlijk) waarin ze alleen maar zegt dat onze laatste ontmoeting *dit was afgelopen zondag* weer een toonbeeld was van waarom we ook alweer niet bij elkaar in de buurt moeten zijn. Hopelijk gaat het concert begin februari wel door. Tot dan, alle goeds. En een plezierig oud en nieuw gewenst.

Wat een stomme nieuwjaarswens. Wat moet ik daar nou mee? Ik heb sterk de neiging om te antwoorden, maar ik ga het niet doen. Om te voorkomen dat ik het toch doe tik ik hier maar mijn antwoord:

----
Ook een heel fijn oud en nieuw, dat meen ik serieus, want je zit er vast nog wel ergens in! Het deel van jou waarvan ik houd wordt overschaduwd door een nieuwe "naarheid" en dat vind ik een slechte ontwikkeling. Niet alleen omdat het mij nu neermaait, maar ook omdat ik denk dat er voor jezelf en je nieuwe vriendje een hoop scherpe scherven gaat maken. Zeker als het jullie lukt om, zoals jullie al bespraken terwijl ik nog van niets wist, snel zwanger te worden.

Goed, nadat ik heb geslapen ben ik vast wel weer wat blijer en de rest van gisteren en vannacht was ik ook prima te pruimen. Maar jouw droge mailtje was wel zó droog, het heeft me echt een heel zuur gevoel gegeven... Stuur me iets moois, iets waarvan ik tranen in mijn ogen krijg, iets waardoor ik weer kan geloven dat je het oprecht kut vindt voor mij dat het zo is gelopen maar dat je toch nu iets mooiers hebt, iets waaruit blijkt dat je nog steeds aan me denkt en dat ik je nog aan je hart ga. Dat hoop ik zo! Anders heb je mij helemaal voor niets zo veel pijn gedaan. Ik vind het helemaal niet erg om een paar weken pijn te lijden voor jouw levensgeluk als er geen makkelijkere manier is, kom ik allemaal best overheen, maar nu lijkt het of het helemaal voor niets zo pijnlijk is verlopen!
----

Ik zou zoiets nooit sturen maar ik denk het wel, vannacht.

Nu eerst maar eens alsnog eens lekker slapen! Na het schrijven van deze blog ben ik een stuk vermoeider. Ik heb er ook best lang over gedaan.

Of zal ik de laatste alinea van mijn bericht wèl versturen? Ik vind 'm eigenlijk wel mooi... Nou ja, zoals mijn moeder altijd zegt: éérst minimaal een nachtje over slapen. Morgen vind ik vast de kracht en/of de argumenten om niets te sturen, want uiteraard is dat het beste in dit soort gevallen, dat zeg ik zelf ook altijd tegen anderen! Vanavond hoef ik alleen maar geduld te hebben tot ik in slaap val!