nou als het goed is zie ik hem MISSCHIEN vanavond bij het uitgaan. aan de ene kant wil ik hem zo graag zien, want ik heb sinds het uit is geen contact meer met hem gehad, ik mis hem zo. maar aan de andere kant , als ik hem weer zie, ben ik bang dat mijn hele avond verpest is, ik weet niet hoe ik me zal voelen als ik hem weer zie of hoe hij gaat reageren of het hem wel iets kan schelen. Sommige zeggen : je laat je avond tog niet verpesten door hem!! maar tog als ik aan hem denk, komt er echt een woede en verdriet naar boven. toen hij het uitmaakte zei ik helemaal niks terug. ik geloofde het gewoon niet dat het uit was. hij zei wel waarom het uit is maar ik luisterde niet echt, hij zei eigenlijk van alles door elkaar, dat het aan hem lag, er voelt iets niet goed aan, hij wil dit en dat kunnen doen terwijl ik hem nooit heb tegengehouden, en toen opeens ik heb problemen, ik schaam me voor iets, en ook ik weet niet wat het is enz enz.... en zo zijn er nog veel meer vage dingen. als ik alles op papier zet, klopt er gewoon iets niet. dan zie ik een onzekere jongen die smoorverliefd op me is en dat duidelijk laat merken en dan opeens uitmaakt. toen ik tegen mijn vriedinnen zei dat het uit is schrok iedereen, niemand had het zien aankomen. en als ik hun het hele verhaal vertel snappen ze er helemaal niks meer van. en het ergste is als ik om me heen kijk, die heeft opeens een vriend of vriendin en het gaat heel goed met ze. het lijkt net of iedereen om heen een nieuwe liefde heeft gevonden terwijl ik er een verloren heb. ik voel dan zo verschrikkelijk alleen!!!!