om eerlijk te zijn vind ik zijn woorden een verschrikkelijk cliché... konden we de klok zo maar stop zetten.
Als ie dat zou willen, zou hij dat moeten doen he! Maar hij is niet bij jou, heeft jou voor 'erbij', heeft jou nu in de realiteit niks te bieden. Nogal wiedes dat dat jou met een onbevredigd gevoel overlaat, en volgens mij getuige de gevoelens die het bij jou oproept is deze situatie echt niet goed voor jou... je plaatst jezelf nu in een situatie met iemand die je niks biedt, blijft jezelf als het ware klaarzetten voor teleurstelling. En je emoties vertellen je dan: zie je wel, hij wil me niet, ik ben niet goed genoeg, - hij zou alleen maar met me opgescheept zitten. En in je eerdere blog schreef je ook dat je zelfvertrouwen sowieso niet groot is, je hebt het gevoel dat je buiten hem eigenlijk ook weinig kans hebt... dat versterkt dat gevoel alleen maar. Maar het zijn allemaal gedachten, de vraag is: is het ook echt zo?

Dat hij niet wil ligt niet aan jou, dat ligt aan hem. Hij is niet klaar voor meer, maakt gebruik van deze situatie maar is niet bereid actie te ondernemen, gebruikt in plaats daarvan mooie woorden. Wat je volgens mij NIET moet doen is daaruit algemene conclusies trekken over jouw waarde voor mannen, of over je waarde in het algemeen - hij wil me niet, dus ben ik vast niet goed genoeg, of: niemand wil mij. Wat je volgens mij beter kunt doen is de situatie te zien zoals die is: DEZE man is niet goed voor mij, DEZE situatie is niet gezond voor mijn zelfvertrouwen, het doet me geen goed, ik ga ervan weglopen en voor mezelf zorgen, zodat ik er kan zijn voor iemand die me wel helemaal wil, en als die persoon zich dan nog eventjes niet aandient, voor mezelf! Dat is jouw rol hierin, dat je blijft terwijl een situatie niet goed is voor je.