Ja, dit is heel herkenbaar. Voor mij is de breuk al wat langer geleden en zo ook voor anderen die ik op deze site leerde kennen. Wij zaten allemaal ik het zelfde proces, wat redelijk gelijk opging. Ongeacht de verhalen of de lengte van de relatie. Iedereen op deze site herkent wat je zegt.
Dat zomaar in huilen kunnen uitbarsten dat zijn dan die emoties he. En wat ik vaak ook zeg: des te hoger de pieken, des te dieper de dalen. Dus des te meer in genoot, des te groter kwam de klap erna. Vreselijk!
Gelukkig is dat nu anders! Het heeft dus tijd nodig. Je zal haar nog lange tijd blijven missen, ik mis een half jaar later mijn ex nog. Maar het is niet meer zo heftig als in het begin. Die spontane huilbuien en stenen op de maag die worden minder en minder. Ik heb dat zo af en toe nog, en ze zijn dan wel intens. Maar het sluimert niet zo lang meer na.

Ik weet niet of het drank is. Dat kan. Maar ik heb tijden na de breuk nauwelijks gedronken! Jaja, ik weet het, ben een uitzondering. Mijn huisarts was er blij mee Dit omdat alcohol voor mij voor gezelligheid staat, en zo gezellig voelde ik me niet.

Je emoties zullen nog vaak wisselen. Op den duur wordt dat minder. Maar dat betekent absoluut niet dat je haar zal vergeten. Je zal meer controle krijgen. Ik heb me maanden lang een labiel kind gevoeld, en was daar zelf zo zat van. Maar je kan het niet afdwingen, het komt zoals het komt.
Sterkte Rob!

Gelukkig begrijpen we dat allemaal hier. Ik heb nu een heel leuk weekend gehad, nu voel ik me dan ook weer ok. Wisselt bij mij de hele tijd. Had gisteren op een feestje met een onbekende t over mn ex en dat ik huilde, apart hoe dat dan toch heel fijn.
Ik merk wel dat ik langzaamaan weer echt mn eigen dingen kan doen, los van mn ex.
Dan wordt t toch nog genieten van lente en zomer:).