De grote tip in verwerken van ldvd is gewoon verder gaan met leven... en voorlopig lukt dit al deels... kan weer genieten van met vrienden op café gaan en probeer mijn vrije momenten zo goed mogelijk te vullen om niet teveel te moeten denken over haar...

Toch wil ik gewoon de allerlaatste stappen niet zetten in dat verder leven. Ik geloof nog sterk dat we misschien ooit (of zelf op korte termijn) weer samen kunnen komen... ik gebruik hier bewust het woord "geloof" en niet "hoop"... ben er min of meer toch van overtuigd...

Maar tegenover haar wil ik niet wanhopig overkomen, dus kan er niet echt met haar over babbelen... En ook van haar richting uit krijg ik soms wel eens de boodschap dat ze nog in de knoop zit met zichzelf, dat ze het moeilijk heeft, maar dat ze nu vlucht in haar examens... maar meer weet ik niet... ik zeg soms eens tussendoor dat we nu moeten verder leven en dan misschien als vanzelf weer naar elkaar toegroeien, maar ook daar reageert ze niet op... Maar ondanks mijn "geloven in een herreniging" vraag ik mij toch meer en meer af: waar sta ik?... Het kan zijn dat ze het nog moeilijk heeft, maar is dat gewoon moeilijk met "ons" te vergeten en probeert ze dat wel? of is het nog werkelijk de twijfel en laat ze de deur voor haarzelf ook nog op een kiertje?... mja, zo sterk is mijn geloven dus niet, anders zou ik het waarschijnlijk wel weten... als er nu gewoon een manier zou zijn om zonder druk op haar uit te oefenen te weten of die deur nog op een kiertje staat... dan weet ik toch weer in welke richting ik moet verder leven: mij (proberen) amuseren en ondertussen nog een beetje afwachten, of mij (proberen) amuseren en weten dat er ooit een ander hoofdstuk in de liefde wel zal volgen...

Heb al gedacht aan een vriendin van haar eens te vragen hoe zij het zag... maar ja... echt niet de bedoeling dat mijn ex dat te horen krijgt, dus kan ik die wel vertrouwen?