Hallo,
Ik heb een nogal nare liefdeservaring gehad.. Het lijkt voor sommigen misschien niet zo veelbetekendend, maar voor mij betekent het enorm veel!
Ik ben vorig schooljaar, tijdens het schooljaar verliefd geworden op een meisje uit m'n klas. En deze gevoelens waren ook wederzijds.
Helemaal op het einde heeft zij dit ook bekend gemaakt tegenover mij. Maar dit was voor haar niet zo vanzelfsprekend.. Want zij mag van haar ouders geen relatie hebben met een jongen van gescheiden ouders, en die heb ik..
Nu, eens de examens afgelopen waren was er een feestje en daar is van het ene het ander gekomen.. En wij wilden beiden een serieuze relatie starten met mekaar. Maar dit moest nog even verzwegen worden voor haar ouders.
We hadden afgesproken om mekaar te zien twee dagen erna. Maar dit is niet kunnen doorgaan door dat zij toen niet wegmocht van haar ouders en toen heeft zij het (nogal impulsief) uitgemaakt.. Maar de dag erna was het alweer goed! Nu, het was zeer moeilijk om mekaar te zien, en toen vroeg ze om mekaar een maand niet meer te spreken. Uit respect voor haar heb ik me daaraan gehouden. Een maand later hebben we dan beslist om mekaar terug te zien en voor 2 weken lang zagen wij mekaar bijna dagelijks. Dit verliep zeer goed.. Ze begon echt open te bloeien tegenover me. Ze zei ook dat ze me echt graag zag, enz...
Maar plots heeft ze er weer een punt achter gezet. Ze vond dat we mekaar niet meer mochten zien en mekaar moesten vergeten.. Ze zei dat we te verschillend zijn.. Sindsdien is ze me eigenlijk nogal beginnen negeren. Ik heb toen ook de fout gemaakt, dat besef ik, door veel contact met haar op te nemen, vooral adhv mails.
Nu gaan wij beiden naar een andere school, maar slechts op 2 straten van elkaar. Aan het begin van het schooljaar heb ik twee maal met haar afgesproken, slechts een kwartiertje, maar eerder vriendschappelijk. Nu wil ze mij niet meer zien..
Ze heeft me ondertussen gezegd, dat ze bang is om haar te binden, en nog niet klaar is voor een relatie. En daar heb ik alle begrip voor, want ik voel me er zelf ook nog niet helemaal klaar voor. Ik denk dat het te vlug gegaan is tussen ons...
MAAR.. voor zij verliefd werd op mij, is zij ongeveer 2 jaar verliefd geweest op een andere jongen (die dicht bij haar woont, zelfde type ouders heeft, zelfde vrienden, enz..). Maar die jongen heeft haar blijkbaar nooit willen hebben.. En nu.. Blijkbaar wel!! Ze zegt dat haar toekomst ondertussen vast staat en dat zij een relatie met hem zal aangaan, maar nog niet onmiddellijk.
Ik heb natuurlijk het recht niet om over die jongen te oordelen, want ik ken hem niet. Maar toch.. Klopt er iets niet..
Ook ivm haar gevoelens tegenover mij klopt er iets niet..
Ze heeft toegegeven dat ze meer had gevoeld voor mij dan ze eerst wou toegeven, en dat ze dat nog nooit heeft gehad.. Maar nu zegt ze dat het een verliefdheid was en geen liefde.
Ik maak me er voortdurend zorgen in, en ik weet dat iets haar tegenhoudt om bij mij te zijn.. Ergens klopt er iets niet.. Wat ze ook zegt! Ze sluit haar zo af van mij.. En mijn mening is dat ze bang is om terug gevoelens te krijgen voor me.. Maar ik kan verkeerd zijn natuurlijk..
Ik wil haar echt terug bij me, en weer een band opbouwen met haar.. Met zicht op een relatie.. Want ik weet dat het kan lukken! Zij is het meisje van m'n dromen, ook al had ik vroeg niet durven denken op dit 'klassieke' type meisje te vallen.. Maar zij is de persoon waarmee ik een mooie toekomst zie.
Dit is natuurlijk een nogal beknopte beschrijving van het volledige verhaal.. Maar ik zou het appreciëren hier enkele meningen, veronderstellingen en/of eventuele tips op te krijgen...
Hoi ahzo
Je verhaal "is wat het is" - een mening daarover zal je weinig goed doen, lijkt me. Veronderstellingen over andermans gedachten, gevoelens en beweegredenene doen mensen maar al te graag, maar die neiging is volgens mij juist de moeder van alle misverstanden, ruzies en veel verdriet. Daar probeer ik dus ook zo veel mogelijk aan te weerstaan. Dan blijft alleen 'tips' over. Laat ik die nou net op voorraad hebben...
Goed advies voor de rest van je leven: staar je nooit ergens blind op. Blijf openstaan voor alternatieven, nieuwe mogelijkheden in de toekomst, andere ervaringen. Of het nou in de liefde is, in je carriere; wat je doet, waar je woont, hoe je leeft... de wereld heeft zo verschrikkelijk veel te bieden.
Nog een tip van de goedgevulde schappen van Chrysothemis: laat andere mensen vrij om hun eigen keuzes te maken. Ook voor hen heeft de wereld veel te bieden. Onder andere jou, natuurlijk; jij bent de moeite waard, maar je kunt niemand dwingen dat te erkennen. Het enige wat je kunt doen is de leukste persoon zijn die je kunt zijn en jezelf in de etalage zetten door jezelf volop in de wereld te storten. Dan trek je mensen aan die zelf ook midden in het leven staan en in alle vrijheid voor jou kiezen omdat ze dat zelf willen.
Nog eentje? (I'll throw it in for free.) Probeer geen held te zijn die anderen gaat redden. Het kost de duur van een mensenleven om een wijs man te worden en echt goed en verantwoordelijk voor jezelf te leren zorgen. Door andere mensen (die ook nog wijs aan het worden zijn) te willen redden, maak je het jezelf moeilijker en ontneem je hen de kans om het voor zichzelf te leren. Mensen helpen - bij voorkeur door het goede voorbeeld te geven - dat is prachtig. Maar neem geen moeilijke gevallen onder je hoede omdat het je zo romantisch lijkt of je goed over jezelf laat voelen. Daar doe je niemand goed mee.
Goed, na drie tips ben je natuurlijk nog steeds stapelverliefd op je meisje. Dus je wil haar nog steeds terug en bindingsangst, problemen thuis en twijfels over haar gevoelens voor jou gaan daar niets aan veranderen, laat staan cynisch commentaar van een willekeurige miep op het internet. En misschien is dat maar goed ook, want als iedereen alleen maar verliefd zou worden op mensen die helemaal in balans en volwassen zijn, werden er amper nog baby'tjes geboren, denk ik.
Maar toch, he, los van deze verliefdheid zijn mijn tips in het algemeen goed bruikbaar. Probeer maar.
Ahzo
Liefdesverdriet is voor iedereen zwaar of je 16 bent of 80... en ik neem dat altijd serieus, jij hebt er pijn en verdriet van en dat is logisch, maar zij heeft aangegeven dat het over is en dan kan je hoog en laag springen, jij kan hier niks aan doen. Mocht zij van gedachten veranderen dan komt zij wel naar jou toe.
Jij hebt laten weten dat jij nog gevoelens voor haar hebt, dus dat weet ze.
Ja joh het is vreselijk hard.. ik wens je veel sterkte!
Letje
wil mn meisje terug
relaties kunnen een van de moeilijkste dingen
van het leven zijn, en als dat nu in jullie
prille begin al zoveel obstakels oplevert
zal (waarschijnlijk) dit nog veel meer obstakels
brengen en is de vraag of je daar gelukkig van wordt.
Ik denk dat de tijd het zal leren, dus niks meer met haar doen,
en andere dingen in je leven zoeken die nu
niet belangrijk lijken, maar jou een beetje afleiden,
geloof me, over een tijdje zal zij niet meer belangrijk zijn
en zal er iemand anders zijn , dat geloof je op dit moment niet,
maar neem maar van al die anderen hier bij ldvd aan
(niemand adviseert ook om toch door te gaan)
dat je dit advies jezelf moet dwingen om aan te nemen,
ik heb een aantal jaren geleden dat gevoel ooK gehad
en dacht dat het nooit meer over zou gaan,
maar zie hier ...na 2 jaar leed (ja zo lang!!!!)
is mijn relatie geweldig en heb ik zelfs nog een
vriendin ontmoet die veeeel geweldiger is dan 2 jaar geleden,
dus resume... maak je relatie met jezelf gelukkig
en dan volgen relaties buiten jezelf automatisch,
zodra je met een glimlach het leven doorgaat
maak je ineens veel meer vrienden,
en dan kun je kiezen met wie je een relatie aangaat,
en das veel fijner dan apatisch achter 1 persoon lopen.
heel veel sterkte
peeeterke
ldvd is erg hardnekkig, en dat heftige gevoel is maar
een gevoel niet meer dan dat, ern is gelukkig nog
veel meer op aarde dan een relatie alleen.