ik hemel mn ex op, weet dan eigenlijk diep van binnen dondersgoed dat hij ook heel wat slechte kanten had, waardoor het uitging (9mnd geleden), maar ik kan het gewoon niet laten. Ik heb nu een nieuwe vriend (4mnd) met wie ik het ook leuk heb, maar lang niet zo geweldig leuk als ik het met mn ex heb. ik ga ook steeds vergelijken wat ik dus natuurlijk niet moet doen. ik zie mn ex nu ook ong eens in de twee weken, dat zouden we niet moeten doen, want we houden nog steeds van elkaar en vinden elkaar nog steeds leuk (het ging uit omdat we heel vaak ruzie hadden en omdat de relatie eigenlijk op het verkeerde moment was). maar ik kan hem gewoon niet niet zien. er zijn vaak mogelijkheden om hem te kunnen zien snachts, stiekem zonder dat mn vriend het weet, en die laat ik dan ook meestal niet onbenut. mn momenten van zwakte..
Als we afspreken 'als vrienden' om de stad in te gaan oid, dan is het ook elke keer zo ontzettend gezellig, dat ik als ik weer afscheid moet nemen heel verdrietig ben en weer een tijd nadat ik hem heb gezien heel erg aan hem moet denken. maar die momenten dat we het gezellig hebben zijn zo ontzettend geweldig, dat ik ze niet kan missen..
ik weet dat ik er nooit overheen raak als ik hem blijf zien, maar ik bedenk me nu eigenlijk.. wil ik wel over hem heen raken? hij Is te leuk en te grappig en hij past zo goed bij mij om hem te kunnen en willen vergeten. de relatie kwam gewoon op het verkeerde moment, als we bij elkaar waren, maakten we namelijk nergens anders tijd voor waardoor onze vriendschappen en studie heel erg onder leden. en dat vonden we (hij vooral eigenlijk, hij maakte het ook uit) op dit moment van ons leven toch nog heel belangrijk.
ik weet het allemaal niet. ik word gek.
het is niet eens dat ik nu met hem weer wil hebben, want dan wordt het weer als eerst; veel ruzie's en verwaarlozing van mn studie en vriendschappen. en ik zie nu ook in dat dat belangrijker voor me is op dit moment, dan alleen een relatie. met mn nieuwe vriend kan ik dat nu ook veel beter combineren omdat ik veel minder verliefd op hem ben, waardoor ik niet perse 24/7 bij hem hoef te zijn.
ik snap mezelf niet meer, ik wil wel over mn ex heen raken, omdat ik er toch nog te vaak mee bezig ben en me er zo vaak verdrietig en ellendig over voel , maar aan de andere kant wil ik het ook niet, want hij is nog steeds te speciaal voor me. ik wil hem niet vergeten, ik hoop stiekem dat we over een aantal jaren als we wat volwassener zijn (we zijn nu 22) en alles meer gesettled hebben, weer bij elkaar komen. en straks ben ik echt over hem heen als ik hem een tijdlang Echt niet zie, dat wil ik toch helemaal niet?!
ik ben zo erg in de war..
bedankt voor het lezen, het moest er even uit