Ben al een heel poosje lid van deze pagina en heb heel wat afgelezen.
Wel fijn om te weten dat je niet de enige bent met liefdesverdriet.
Mijn verhaal is afgezaagd en fout fout fout ik weet het!!
Maar daarom is de pijn er niet minder om.

Ik ben getrouwd en jarenlang erg ongelukkig geweest.
Altijd gedacht dat ik met de verkeerde man ben getrouwd en het toch maar volgehouden voor de buitenwereld en de kinderen..dacht ik

Het ging echt bergafwaarts met mijn huwelijk en een aantal jaren geleden kwam ik via toeval mijn jeugdliefde weer tegen.
En zo langzamerhand ging het van kwaad tot erger en belandde ik in een affaire met deze man.
Dit heeft 6 jaar geduurd.
Ik ben lichamelijk drie keer te ver gegaan dus niet echt veel maar geestelijk veel en veel vaker!
Mijn hart zat gewoon bij hem.
Ondanks die gevoelens ging ik mijn eigen man met andere ogen bekijken.
Mijn huwelijk werd steeds beter.
Een paar maanden geleden heb ik definitief de knoop doorgehakt en ben gekapt met mijn jeugdliefde.
Ik wil verder geen stoorzenders meer in mijn huwelijk.
Dat wil niet zeggen dat ik mijn gevoelens voor die ander van de een op de andere dag kwijt ben hoor!
Maar wie zijn gatje brand ( ik) mag ook op de blaren zitten ( ik dus)

Ik begrijp dat ik door veel mensen veroordeeld zal worden hier en geloof me ...dat doe ik zelf nog wel het meeste.
Maar ik gok er maar op.