Ik ben ook een beetje aan het daten en dat vind ik prima, ik zoek zelf ook niet iets serieus. Ik sta er wel open voor maar het is niet dat ik datingsites afstruin of in het weekend iedere kroeg langsloop opzoek naar mijn prins. Als ik iemand ontmoet dan borrel ik daar gezellig en vriendschappelijk mee. Qua het seks wat mannen vaak enkel willen, klopt! Sommige zijn daar ook eerlijk over en dat waardeer ik, en is het aan mij of ik daar in mee ga of niet. (Je bent immers mens en je hebt ook je behoeftes)

Soms vind ik het wel onwijs grappig dat een man zo onwijs zijn best doet en je ontzettend overdreven het hof maakt, en ik dan allang door heb dat het puur en alleen om seks gaat. Wees eerlijk en doe niet zo moeilijk! Weten we beide waar we staan en wat we van elkaar verlangen.

Ik weet natuurlijk niet hoe jij je dates ontmoet Eva Menz? Maar als het via een datingsite is, tja dan is het zoeken naar een speld in de hooiberg. Grotendeels van de mannen daar zijn puur en enkel opzoek naar seks. Ik ben daar weinig mannen tegengekomen die oprecht geïnteresseerd waren in wie ik ben? Maar enkel meer foto's van mij wilde zien en het liefst zo spannend mogelijk. Vaak hebben ze ook nog eens een relatie of zijn ze getrouwd, ja het zit in een "sleur" of "het is een aflopende zaak"

Ik zeg natuurlijk niet dat alle mannen op datingsites daar met andere redenen zitten dan jij en ik, maar veel wel. Ik geloof er zelf ook niet echt meer in.. Ja het kan, een vriendin van mij is met haar internetliefde getrouwd maar heeft daarvoor heel wat losers van het net ontmoet. Ik ben nu meer van het iemand tegen 't lijf aanlopen, eropuit gaan en laat het flirt spelletje maar beginnen. Niet dat ik het internet helemaal verbannen heb, want ik doe ook nog aan de vleeskeuring Tinder en soms komt daar een leuk gesprek uit maar vaak blijft het daarbij.

Denk dat we gewoon geduld moeten hebben Eva, geen druk erop leggen en het geluk komt vanzelf.

..

Wie zoekt die niet vindt, is het helaas vaak. Ik heb zelf ook een aantal vrouwen gedate en/of benaderd daarvoor in het jaar na mijn breuk. Maar op het moment dat ik emotioneel nog echt gebroken was had ik vooral behoefte aan warmte van een ander persoon. Sex is altijd goed, maar daar ging het mij niet om. Ik voelde me zo onwijs alleen en verlangde echt naar contact. Ook niet naar een nieuwe relatie trouwens. Al met al een slechte tijd om te daten achteraf gezien. Maar je doet wat je kan met wat je hebt he?

En ja, die datingsites zuigen. Voor vrouwen, maar ook voor mannen hoor. Ook als man wordt je gekeurd als een object en laten we eerlijk zijn, interesse voor een ander ontstaat toch meestal ook vanuit het fysiek waarneembare? Ok, er is die "ongrijpbare" energie als je in elkaars directe nabijheid verkeert, maar dat kunnen ook gewoon feromonen zijn.
Veel mannen (maar ook vrouwen) willen misschien alleen sex en verder niets. Maar er kan natuurlijk altijd wat ontstaan uit wat puur chemisch begint. Voor mijzelf denk ik dat liefde zo werkt. Daarbij ben ik er voor mijzelf toch wel achter dat seksueel compatible zijn met je partner en een gezonde seksuele relatie hebben toch wel een belangrijke voorwaarde is voor het standhouden van een relatie. Of laat ik het anders zeggen, in al die verhalen die ik heb gelezen (hier ook) in de afgelopen vijf jaar. lijkt sex toch wel het meest de reden te zijn dat een relatie strand. Vreemdgaan van een van de twee (of beiden) of interesse verliezen in de ander.

Kortom, ik vind het niet zo gek dat het chemisch/biologisch begint. Je kent elkaar niet en kan moeilijk verwachten dat een ander rechtstreeks in je hoofd of hart kan kijken en jou zien voor wie je bent.
Daarnaast leven we momenteel in een super-oppervlakkige wereld, waarin elkaar het hof maken en uitvoerig leren kennen niet meer van deze tijd zijn lijkt t.
Nou ja...zomaar wat gedachtesprongen op de vroege morgen. Kan er morgen weer heel anders over denken.
Enige dat me nog te binnen schiet is dat je niet teveel op zoek moet gaan. Misschien dat je dat dan uitstraalt en het je kwetsbaar maakt voor de players van de wereld.

In de tijd dat mn ex en ik even afstand namen, al ten tijde van de breuk, liep ik min of meer bij toeval "tegen "iemand aan" .
Het klikte spreekwoordelijk en voor ik het wist waren de tel. nr s uitgewisseld.
Maar het bleek al heel snel (voor mij) dat ik er nog lang niet aan toe was, na alle kritiek die ik over me heen kreeg in de gesprekken met mn ex voelde de aandacht eerlijk gezegd wel even prettig. Ontspannen praten en serieus afwisselen met stomme grapjes, niet op mn hoede hoeven te zijn of iets verkeerd uitgelegd/opgevat kon worden.
Maar hoe ik het ook probeerde, ondanks dat ik inmiddels officieel echt wel single was, het voelde als overspel, oneerlijk etc etc.
Resume: het zal voor een ieder verschillen lijkt me, ten tijde van mn huwelijk kon het me niet gek genoeg, maar nu.....?
Ondanks dat er nu echt een breuk is en het maar de vraag is of er herstel kan plaatsvinden... ik kan het (nog) niet, heeft hier nog ff meer tijd nodig.
Maar als het voor jou goed voelt.... gewoon doen! niet echt op zoek gaan, dan valt het vaak tegen zeggen ze...