Wat hij ook doet, ik kan hem niet haten. Velen zeggen jij denkt dat hij het ergens goed bedoeld, dat hij onder druk staat, dat hij niet beter weet of kan. Maar hij speelt met je, meissie.
Waarom kan en wil ik dat niet zien, wat hij ook doet, ik blijf hem vergeven, soms doet het nog zoveel pijn, dat ik denk was ik toen maar dood gegaan (sorry). Maar ik snap het niet en nu zegt hij weer ik ben zo happy met haar. Ja ik heb je ingeruild en wist toen niet dat het zo zou lopen. Maar ik kan niet uitleggen waarom en snap ook niet dat het zo een pijn doet. Dan denk ik weer dat hij het niet kan snappen, omdat hij het nooit heeft meegemaakt. Dat hij etc.........
Stel hij zou me echt wat aandoen en dan zeggen sorry, volgens mij vergeef ik het hem dan nog, wat heb ik toch, zo heb ik nooit gereageerd en het doet zoveel pijn.
Leer mij te haten...wie dan ook. En steeds die herinneringen hoe spaarzaam ook ...ik wil ze niet meer en al zijn feestjes, reisjes en gemak....
Ze hebben alles en krijgen alles en zijn zo happy. Waarom mag dit en waarom mag ik niet eens een portie geluk op mijn weg vinden, gvd....

Eeffie