zo`n 3 jaar geleden heb ik mijn ex aan de kant gezet want ik was het zat had het helemaal gehad en wilde alleen nog me vrijheid.
Ik was in die tijd zo ego dat ik geen plaats maakte voor zijn verdriet en hij moest me maar snel vergeten. Toch hebben we altijd een bijzondere band gehad ook na die tijd bleef ik altijd met plezier aan ons denken en wilde maar ?ɬ®?ɬ®n ding en dat was dat hij gelukkig werd en geen verdriet meer had. 2 jaar lang heb ik hem niet gezien,gehoord of gesproken. via mijn werk ben ik in contact gekomen met ?ɬ®?ɬ®n van zijn beste vrienden. Hier is een relatie uit voort gekomen, in het geheim nog want niemand wist hoe me ex zou reageren. Ik was gelukkig en als ik aan hem dacht dan hoopte ik maar dat hij het ook was. via me vriend hoorde ik dat hij gelukkig was en een vriendin had en zelfs ging samenwonen en geloof me er viel een last van me af. Ik was zo blij dat hij echt gelukkig was. Tot op een avond ik ging me vriend halen(was toen nog niet mijn vriend) bij een verjaardag en terwijl ik buiten in de auto stond te wachten staat ineens me ex voor me. Goddank heeft hij me toen niet gezien want hij was boos op z`n vriendin en zag er niet gelukkig uit. Vanaf die avond is alles veranderd. Ik heb spijt gekregen dat ik hem kwijt was.Ik mis hem elke dag en denk alleen aan hem.Ik heb met hem gebeld en we hebben elkaar ook weer gezien niet bepaald goed voor mijn gevoel maar ok wilde hem zo graag zien.Ik heb hem zo goed als alles verteld en hij zei dat al ik iets eerder had gekomen dan was het goed maar gaf hij al teveel om haar. Wel hebben we die bewuste avond sex gehad. Nou is mijn vraag: ze zeggen toch dat alles een reden heeft? Wat is dan de reden dat ik hem 3 jaar geleden zoveel pijn moest doen en ik hem nu weer terug zou willen. en waarom moest dat gevoel dan weer zonodig bij mij komen?waarom moest ik zonodig weer heel zijn leven overhoop gooien? zoveel irritante dingen waar ik niet over uit kan!!!!!!!!!!!!!!!!