Hallo iedereen....

Dit is helemaal nieuw voor mij maar ik zit met een dilemma en dacht misschien dat er mensen zijn die me ff op het rechte pad kunnen zetten...
Toen ik 17 was heb ik mijn toemalige vriend ontmoet... We waren stapelverliefd op elkaar en alles was helemaal goed.. Na een jaar kwam het ter sprake dat hij een jaar weg zou gaan.. dat was al afgesproken.. Maar ik dacht ach dat is pas over een jaar zien we dan wel weer...
Uiteindelijk kwam die dag wel en ondanks dat we allebei super verdrietig waren vond ik wel dat ie moest gaan omdat ie dat altijd al wilde..
Heel raar natuurlijk allemaal en ik was echt heel verdrietig heb echt dagen op mijn bed gelegen (nooit gedacht dat ik dat zou hebben).. We hebben een jaar lang iedere week contact gehouden en elkaar geschreven gebeld sms enz..
Ik hield nog steeds heel veel van hem maar toch ging natuurlijk ook mijn leventje hier verder dus ben ik iemand anders tegen gekomen. Dat heb ik hem toen wel verteld.. Ik bleef nog steeds iedere week soms vaker contact met hem houden.. Toen kwam hij terug na een jaar en ging ik hem ophalen dat was zo raar. Mijn leven was helemaal veranderd.. Toen ik hem kende woonde ik op kamers en zat op school(waar ik nooit heen ging) dus deed alles met hem Nu toen hij terug kwam had ik een heel goede baan waar ik helemaal in op ging een huis in een heel andere plaats.. En hij wist eigenlijk allemaal niet watie moest of ging doen zat zonder werk was weer thuis gaan wonen enz.. Hij ging in een bar werken in de weekenden en ik was door de weeks gewoon heel druk. Het ging helemaal mis.. Ik hield nog heel veel van hem maar we liepen totaal langs elkaar heen.
Ik kwam erachter dat ook hij iemand had ontmoet in het buitenland en hun relatie was nogal heftig geweest.. Ik was heel gekwetst dat ie me daar niks over had verteld.. Ze hadden nog steeds contact. Het was wel nadat ik al iemand anders had maar toch je kan toch eerlijk zijn.. Ik heb het toen uitgemaakt. Hij stond dagelijks aan mijn deur en wilde samen een leven opbouwen en als ik dat niet wilde ging hij weer naar het buitenland.. Ik zei dat ie dat maar moest doen. Na een tijdje elkaar niet gezien te hebben miste ik hem zo erg dat ik terug ging Maar helaas hij had zijn besluit al genomen en vertrok weer naar het buitenland. Zo is het nog twee jaar doorgegaan weg gaan en weer terug komen.. En eigenlijk hielden we onze relatie een beetje in tact (voor wat er van over was)
Uiteindelijk kwam hij voorgoed weer terug en hadden we alleen maar ruzies en verwijten.. we hebben het weer 2 jaar geprobeerd maar Het ging echt niet ik was zo boos op hem.. We zijn uit elkaar gegaan. Dat is nu 2 en een half jaar geleden. Sindsdien hebben we nog altijd dagelijks contact en vertel ik hem nog steeds alles.. Allebei hebben we anderen gehad maar altijd blijven we aan elkaar hangen we blijven elkaar dagelijks bellen en onbewust beslag leggen op elkaars leven.
Hij is mijn allerbeste maatje in de wereld en eigenlijk hou ik nog steeds gewoon heel veel van hem... Als hij een vriendinnetje heeft is het ok maar zodra ik het idee heb dat hij echt serieus iets met een ander krijgt wordt ik spaans benauwd.
Ook hebben we af en toe nog sex en ook dat is nog steeds echt geweldig..
Wat moet ik hiermee..
Kan iets wat zo fout is gegaan ooit nog goed komen of is dat een illusie??..
Moet ik er helemaal voor gaan of moet ik de knop omzetten en alle contact helemaal verbreken en verder gaan met mijn leventje??

Liefs L