Hoi iedereen!!

Deze avond kwam ik rond 18.30 thuis van werk en we hadden bezoek, nl. onze oude buren van het huis waar we vroeger woonden.

We zijn zo'n 11 jaar geleden verhuisd, zij zijn zo'n 16-17 jaar geleden naast ons komen wonen. Oorspronkelijk zijn ze van Letland (eigenlijk spreken ze zeer goed Nederlands, maar je hoort dat ze niet van hier zijn) en ze hebben 2 kinderen, een dochter en een zoon. DE meest aardige mensen ooit!! De zoon heeft bij m'n zus op school gezeten. Mijn zus is in augustus 2013 14 jaar geleden overleden aan een hersentumor. Ik was 8, zij 17.. Dus hun zoon was toen ook 17.. Mijn zus had in die tijd gevoelens voor hun zoon eigenlijk ..

Nu zijn we 14 jaar later. Dus zoals ik al zei zijn wij 11 jaar geleden verhuisd (zelfde dorp, andere straat). De dochter heeft zo'n 2,5 jaar geleden een dochter gekregen, de zoon is vrijgezel.

Onze ouders zeiden voor het lachen: Kom, wissel jullie gegevens uit
Nouja, hij is 30-31, ik ben 22.. Maar op het einde van de avond heeft hij me toch m'n facebook gevraagd, heb het hem gegeven. Hij heeft me nu toegevoegd, en eigenlijk voel ik me nu, kan het niet echt goed beschrijven, maar hij heeft zeker een indruk op me gemaakt ..

Hij ziet er goed uit, heeft een mooie schoolloopbaan erop zitten, heeft al overal in de wereld gezeten, is supervriendelijk, heeft z'n eigen zaak in het buitenland, heeft al veel levenswijsheid, etc...

Het voelt goed om, nouja, geen vlinders te voelen, maar toch om iets te voelen. Alsof het nieuwe jaar me zegt dat er toch nog hoop is. Dat m'n ex niet de enige persoon in m'n leven was en dat er nog meer op m'n pad zullen komen en dat ook ik toch nog gelukkig kan worden met iemand.

Nu heeft die me zo'n uurtje geleden toegevoegd op facebook. Hebben nog niets tegen elkaar gezegd (zelf zit ik niet zoveel op facebook en hij ook niet), maar zou leuk zijn om hem te leren kennen denk ik. Al zal ik hem niet zoveel zin, z'n ouders wonen in Belgie maar zitten ook veel in Letland en Engeland. Hijzelf heeft zijn zaak in het buitenland, zijn zus woont in Engeland..

Maar toen ze weg waren en we aan tafel zaten om te eten, had ik echt een gevoel van: What just happened? Toch iemand die indruk op me kan maken dus