Wat is wijsheid, en wie heeft de wijsheid? Komt dat door ervaringen? is het omdat je slimmer bent? iedereen is verschillend. De een gaat maanden lang als een kluizenaar thuis zitten verpieteren om zijn ldvd te verwerken. de ander loopt op de ex-man/vrouw af om ldvd te verwerken. weer een ander gaat verder met leven en ziet wel wat er gebeurt.
Over 1 ding kunnen we het allemaal eens zijn denk ik....en nu ga ik even terug naar mijn ik form: Mijn wijsheid of wat voor aktie ik ook onderneem is maar op 2 basis regels gefundeerd: 1) wat is het beste wat ik kan doen om haar terug te krijgen? 2) Als ik haar niet terug krijg wat moet ik dan doen om mijn leven weer richting te geven?

Ik zit nog steeds vast in regel 1.

Dagen van verdriet blijven, te erg voor woorden. Ik kan er niks aan doen het overkomt mij elke keer weer. ik behoud maar steeds mijn labieliteit door 1 iemand, mijn dochtertje/vaderschap. het liefste verdwijn met een rugzak duik de bergen of wat ook in en zie wel of ik het overleef of niet...het kan mij zo niet meer schelen. Het verdriet dat ik steeds heb is onbegrijpbaar onbevatbaar. Ik wil het haar uitleggen vertellen, maar wat is wijsheid..maak ik dan nog meer kapot? Mijn gevoel zegt van wel. Ik weet en besef dat zij tijd nodig heeft veeeel tijd....
Ik wil op haar wachten zo lang als nodig is....maar dan doe ik mijzelf en mijn dochtertje te kort. ik heb toch recht op een leven met lol en plezier en iemand die mij wel gelukkig en blij maakt? Ik wil mijn dochtertje ook gelukkig en blij maken met een gelukkige grappige zorgzame vader. Maar dat wil ik ook voor mijn EX-din doen. Waarom laat zij dat niet meer toe....waarom mag ik dat niet meer doen? is dat dan zo slecht? ben ik zo slecht dan?
Nee ik ben niet slecht!! ja ik heb recht op mijn eigen geluk..maar waarom wil ik dat alleen maar met haar...waarom????????

Altijd maar weer dat verdriet altijd huilen en maar huilen.....steeds maar weer haar missen steeds maar van haar blijven houden....ik kom er niet los van.

Ik heb alle normale en eerbare wegen bewandelt, heb ik misschien te hoge verwachtingen van mijzelf?..Vast en zeker..maar wat ik nog belangrijker vind is heeft mijn dochtertje elke keer recht op een vrolijke papa en niet elke week een verdrietige papa. Dat kan en mag ik haar niet aandoen....maar hoe doe ik dat....dat terwijl ik met mijn dochtertje zit te onbijten ineens de tranen alweer over mijn wangen rollen....dat kan toch niet zo zijn elke keer weer.
Ik heb steeds zo een verdriet om het gemis van haar, ze was echt mijn zielemaatje in elke betekenis van het woord.
Nadat ik alle eerbare dingen had gedaan ben ik dus een minder eerbare kant opgegaan.....ik ben op een dating site gegaan...ik wist echt niet meer wat wijsheid was...ik wilde weer een vrolijke papa zijn en niet meer elke minuut van elke dag aan haar denken...
Ik had na een paar dagen ineens zoveel contacten zoveel telefoonnummers gewoon in mijn schoot geworden gekregen terwijl ik nergens om vroeg..?? ik snapte er niks van...ik had ineens 6 dates in 1 week.....??
Dat leide mij uiteindelijk wel af ik had weer humor en dacht minider aan haar....op de dates was het leuk en soms iets meer leuk....met een kusje erbij....afgelopen week een 2de date met sex gehad....
De dag erna huilen en nog eens huilen ....bergen met verdriet....ik mis mijn ex-din...ik wil echt alleen maar haar....waarom toch....?? ik blijf verdriet hebben en gaat onvermindert heftig door....
Maar mijn doel is bereikt???....ik denk minder aan mijn EX-din.....toch?? Nee het is nu alleen maar drukker in mijn hoofd want ik weet nog steeds niet wat wijsheid is....genieten van alle aandacht die ik ineens krijg..of terug gaan in mijn huisje en zitten verpieteren....ik lach wel meer...ik ga er meer opuit dans weer en zie flink wat van het land

En dan denk ik...waar is mijn dochter het meeste bij gebaat? een vrolijke iets minder eerdare vader...of een elke dag verdrietige eerbare vader?

Op dit moment denk ik maar aan 1 ding..."what ever it takes"....ik raak TE labiel, steeds maar weer...ik probeer MIJN weg te vinden door al het verdriet heen.....dan maar verdriet EN lol....en niet alleen maar verdriet....en maar wat minder eerbaar....als zij nu zou bellen of appen..."laten we praten" dan laat ik de hele zooi vallen en ga naar haar toe....ja ik ben zo zwak...en ja ik wil niets liever dan samen met haar in 1 huis wonen en het leven met haar delen....op de juiste manier natuurlijk dat is alles maar dan ook echt het enige wat ik als wens heb....alleen met haar!! en geen enkele andere vrouw. Nee dat is niet eerlijk tenopzichte van al mijn dates...(wat een moment opname is natuurlijk)....maar ik ben ook nog vader...dusss..."WHAT EVER IT TAKES"!!!

Ik mis je schatje. ik hou van jou onbeschrijfbaar onvoorwaardelijk veel van jou. Maar vader zijn is voor altijd en dat ben jij blijkbaar niet.....