Ik heb constant afwisselende stemmingen. Meestal als ik alleen ben denk ik aan mijn ex. Het begint meestal het 's morgens als ik wakker wordt. Normaal lag ze dan naast mij of had ik al een lief sms'je ontvangen. Het liefst bel ik haar dan op of schrijf ik haar weer een hele lieve brief, waar zij vervolgens niks op kan zeggen (ze weet niet wat ze er op moet zeggen), maar ik ben al blij dat ze dan iets naar mij stuurt. In mijn onderbewustzijn hoop ik hiermee dat het weer goed komt, maar mijn hersenen zeggen daarentegen dat het niet goed komt. Ik wil verder met mijn leven. Ik wil weer blij zijn dat ik vrijgezel ben en kan genieten van de vrijheid en tijd die ik nu over heb, maar het blijft moeilijk. Ik voel mij niet direct afgewezen door mijn ex, door mijn gedrag/karakter, maar zij moet nog dingen ervaren die ze alleen in haar vrijheid kan doen. Zij is jong, en vanaf een jonge leeftijd gebonden zijn is niet goed, voor mijn gevoel, maar ook voor haar gevoel. Tegen deze gedachten in hadden wij het geweldig samen. Nooit ruzie (misschien ook niet goed), leuke activiteiten, mooie liefde, maar op het laatst hadden wij alle twee de twijfel over één misschien te jonge relatie. Ik dacht verder vooruit om de dingen, terwijl mijn ex nu de dag leeft en nog niet serieus in gedachten was over later. De woorden die wij samen uitspraken, dat wij elkaar iets later hadden moeten ontmoeten doen daarentegen nog altijd pijn. Zij wilde niet twijfelen over de situatie, maar deed het onbewust toch. Dit maakte mij onzeker en ik had opeens veel minder vertrouwen in de relatie. Achteraf denk ik, had ik toch moeten uitkijken, voordat wij in het liefdes bootje stapten. Ik zeg dan "Nee, want wij hebben een mooie tijd achter de rug". Een tijd die ik niet had willen missen. Een tijd die ik nog had willen doortrekken, totdat ik oud en versleten was. Het is nu helaas anders, volgend jaar of over een hele lange poos is er misschien iemand anders die op mijn pad komt, maar momenteel voelt het alsof ik alleen ex nog terug wil. Aan de ene kant wil ik dat mijn gedachtes en gevoelens slijten, maar aan de andere kant wil ik gewoon met haar verder. Mijn ex twijfelt ook soms nog, dat voel ik aan haar. Zij heeft alleen de keuze gemaakt en zoekt meer afleiding dan mij. Zij wil eroverheen groeien en dat is wat ik ook zou moeten doen, maar het blijft moeilijk als je in elkaar toch nog liefde voelt. Een ex is een ex wordt vaker gezegd, het is niet voor niks uitgegaan. Dat klopt, maar toch ben ik het in deze situatie niet helemaal er mee eens.

De andere kant van mijn gedachte zeg dat ik mij niet meer druk hoef te maken, om haar kwijt te raken, want dat ben ik inmiddels. Ik kan verder met mijn leven, zonder haar. Ik heb een geweldig doel gekregen, om naar toe te werken, qua studie/werk en dan is het beter om vrijgezel te zijn (veel reizen). Een wereld zou voor mij opengaan, maar toch blijft er een verlangen naar mijn ex. Ik zal niet de enige zijn, ik denk dat iedereen dit wel heeft. Ik ben ver in de verwerking, maar dat verlangen om terug te gaan is soms ook nog groot. Een partner en beste vriend, waar je alles mee deelde is opeens weg. Ik vraag mijzelf altijd af, mis ik nu een partner of haar. Ik antwoord dan tegen mijzelf: "Ik mis de oude haar".

Ik ben mijn woordje weer kwijt... Ik weet dat wij vooruit moeten, even niet terug moeten kijken op wat gebeurd is. Dat kun je doen na de verwerking. In mijn bericht zal ik tegenstrijdige woorden hebben gebruikt, maar deze strijdt speelt ook in mijn gedachten en gevoelens.

Kop op,

Keep on swimming

Af en toe denk ik, ik ben teveel ermee bezig. Ik heb nog zoveel te doen. Ik heb 3 doelen opgeschreven waar ik naar toe wil leven, maar dan is het fijn om toch hier je woordje even kwijt te kunnen.