Vandaag weer gewerkt. Moeilijk. Elke gedachte gaat langs je werk zo richting K, t is t enige waar ik aan kan denken. Gelukkig had de chef werkplaats er begrip voor.
Vanmiddag een broodje met veel moeite en 3 bakken koffie naar binnen kunnen werken en net een bord bami gegeten. De eerste fatsoenlijke happen eten sinds vrijdag. Ben ook al 1 week elke ochtend ontzettend misselijk. Ziek van de liefde denk ik. Het moeilijkste is om elke keer als iemand naar kelly vraagt om te vertellen dat t uit is. Het is gaat nog maar bij t woordje uit sla ik helemaal dicht rollen de tranen weer over mijn wangen. Ik ben dan wel een vent maar ik heb ook gevoel en die emoties zijn door mij toch echt niet te bedwingen.