Gisteren heb ik mijn eerste sessie gehad met mijn 'peut'. De eerste stap in het werken aan mijzelf. Een van de dingen waar ik aan wil werken is mijzelf beter kennen en meer van mijzelf houden. Hopelijk gaat mij dit ook inzicht verschaffen in hoe ik sta in een relatie en hoe het komt dat ik in de relaties die ik gehad heb vaak tegen dezelfde dingen aanloop.

De sessie was zwaar en confronterend als ik eerlijk moet zijn maar ik kan nu al niet wachten tot ik weer mag. Zoals de mensen die mijn blogs lezen weten heeft mijn ex na een aantal weken aangegeven spijt te hebben van zijn keuze en zijn we nu voorzichtig bezig elkaar opnieuw te ontdekken zonder dat er sprake is van een relatie.

Een tweede kans is voor mij namelijk niet het oppakken waar je gestopt bent. Dan zou in mijn ogen veelal leiden naar een tweede breuk verder op. Ik lees hier veel verhalen van mensen die door de verschillende fasen heenlopen. Het ongeloof, de pijn, de woede. Allemaal normaal en noodzakelijk. Hoewel al jullie verhalen mij raken merk ik dat het soms lastig is om reacties te geven. Welk advies is immers de juiste voor iemand?

Ik kan alleen maar aan een ieder meegeven dat ik weet hoe het voelt. Ik weet hoe moeilijk het is om voor je zelf te kiezen in een tijd dat je niets liever wilt dan de ander. Ik leef met jullie mee, soms in woorden en soms in stilte.

Met zijn allen vinden we heus wel een weg.