laat ik ook maar eens een blog schrijven kan ik het gelijk van me afschrijven.
ik zal bij het begin beginnen
ik en mijn ex hebben 1,5 jaar geleden een relatie gehad en hij maakte er opeens na een weekend weg een einde aan.
huilend vertelde hij dat hij dit ook liever niet wilde maar zijn gevoelens waren minder geworden.
ik ben hier zo verschrikkelijk kapot van geweest omdat ik met hem echt een toekomst zag en hij met mij!! dat vertelde die nog toen het uit ging..
ik was zo gek op hem en merkte dat ik zoveel van hem hield en hem zo erg miste.
heb er 4 maanden heel moeilijk mee gehad dat ik alleen maar zat te huilen en te denken. toen heb ik besloten om hulp te nemen om het meer van me af te zetten en het heeft heel goed geholpen!! het was nog niet weg maar kon er mee omgaan.

in mei kregen we via via weer contact met elkaar hij had me gesmst.
via smse ginge we weer met elkaar watsappen.
na een tijdje hebben we ook weer met elkaar afgesproken en het was eerst wennen maar we waren allebij zo blij dat het weer goed zat tussen ons.
hij vertelde me dat hij me heel erg gemist had in die tijd en spijt had dat hij het uit had gemaakt maar hij durfde geen contact met me op te nemen omdat hij dacht dat ik hem niet meer wilde.
elke keer als we afspraken was het heel fijn en voelde weer heel goed.
maar toch in mijn achterhoofd was ik bang dat het weer opeens uit zou gaan..
ik merkte dat ik heel onzeker werd als hij bijv. niet watsappte enz.
toen heb ik een keer een bot berichtje gestuurd naar hem omdat hij toch niks zij.
ik had er al gelijk spijt van hij kon er niks aan doen. heb ook sorry gezegt vond het niet leuk.
maar merk als ik onzeker ben word ik wat harder om mezelf te beschermen.
paar dagen later kregen we een misverstand en alles ging via watsapp..
hij vond dat ik veranderd was en was boos (omdat ik bot had gereageerd)
ik wilde met hem erover praten en vertellen dat me vertrouwen een klap had gehad van de vorige keer en dat ik gewoon bang was dat het weer zou gebeuren.
dit wilde ik niet via watsapp bespreken maar gewoon onder vier ogen omdat het anders heel verkeerd aankomt.
hij wilde niet komen.. hij vond het raar en zij dat alles dan zeker aan hem lag.
heel het gesprek liep uit de hand en op een gegeven moment zij die dat het niet ging werken tussen ons.
ik heb gesmeekt oftie met me wilde praten maar nee hij vond het niet nodig..
vroeger heeft hij veel meegemaakt 2x zn ouders gescheiden met veel ruzie enz.
ik ben bang dat hij nu weg is gelopen voor ze gevoelens omdat hij er niet mee om kan gaan.
het was maar een klein dingetje daar hoor je toch uit te komen?
ik weet niet wat ik moet doen ik mis hem en het doet gewoon weer pijn en wat ik niet wilde is nu weer gebeurd.
heeft iemand hier ervaring mee met mense die elke keer weglopen voor problemen?
ik wil zo graag met m praten maar ben bang om weer gekwetst te worden..