Er zijn momenteel 0 gebruikers en 4 gasten online.
Weg van hier....
Hallo allemaal,
Ik heb me sinds afgelopen maandag aangemeld bij deze site, en ik moet zeggen dat ik het fijn vind om alle verhalen te lezen van iedereen.
Ik zal mijn verhaal vertellen...
Mijn vriend en ik hadden 3,5 verkering en het ging allemaal hartstikke goed, we zouden een huisje krijgen hier in de buurt en we waren al druk bezig met dingen kopen en uitzoeken voor het nieuwe huis!
Mijn vriend is een week weggeweest met kinderkampen, doet hij elk jaar.
En toen hij terug kwam, had ik het heel gezellig gemaakt, kaarsjes aan...lekker eten....je kent het wel....
Het was een hele gezellig avond/nacht...
De andere ochtend leek het me wel leuk om er even uit te gaan.
Dat vond hij prima dus toen zijn we hier in de buurt een kroegje op gana zoeken.
Op een gegeven moment sloeg alles om..... ik vroeg wat er met hem was.... dat wilde hij eerst niet vertellen.
Toen kwam het hoge woord eruit......zijn gevoel was weg!
Hij wist zelf niet hoe het kon...maar het was zo...
Vanaf dat moment is alles heel erg snel gegaan.
Na 2 dagen was hij er helemaal uit en het was over.....
Ik moest mijn spullen ophalen, want moest weer bij mijn ouders gaan wonen....
Binnen een week was alles gedaan! Alles was voorbij!
Ik heb hem nog een brief geschreven en hij heeft één terug geschreven en daarin is hij wel heel duidelijk dat het voorbij is...
Maar toch......de hoop komt soms nog boven blijven.
Het is nu zo'n 2 maanden geleden, en ik ben al druk bezig met de toekomst, heb het gevoel dat ik hier weg moet, naar een andere stad om dit alles te kunnen vergeten....
Maar denk dan ook weer dat ik er dan alleen maar voor weg wil lopen en dat, dat ook niet goed is...
Hebben jullie hier ook ervaring mee, dat gevoel ook?
Hoe gaan jullie hiermee om?
xxxx kicky22
- kicky22's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (25)
- Juli 2003 (12)
- Augustus 2003 (24)
zelfde
ey kicky,
ik heb ongeveer hetzelfde meegemaakt, was 4,5 jaar samen met mn vriendin, was eerst niks aan de hand nog samen naar de dierentuin geweest en ineens maakte ze het uit alleen dan aan de telefoon....
we zaten niet meer op 1 lijn vondt ze..... heb zelf niks geschreven, omdat ik bang ben om dingen te horen die me er niet bij helpen om eroverheen te komen..... voor mij is het ook zo'n 2 maanden geleden en dat gevoel blijft nog wel ff denk ik, ik bdoel je gooit niet zomaar die jaren ff makkelijk weg....
maar je kan ook ergens anders gaan wonen, maar dan loop je ook wel weg voor je problemen... als je ergens anders wil gaan wonen zou ik eerst wachten tot je je weer beter voelt dat je weer jezelf bent en als je dan nog weg wilt dan moet je dt gewoon doen, want dan heb je het ook gewoon nodig en doe je het niet om je oude leven te ontvluchten.....
Ik hoop dat dit je een btje helpt en dat je je snel beter voelt....
xShapeshifter
praten helpt.
Hey Shapeshifter,
Ik denk dat praten zowiezo helpt en ik kan me voorstellen dat je niet je eigen verhaal hier meteen wilt vertellen. Maar als je een keer reageert op anderen dan is dat denkik ook al goed.
Maar erover blijven praten dat is al hartstikke goed.
De eerste keer dat ik op deze site kwam dacht ik "is dit wel wat voor mij, het is natuurlijk veel ellende wat je leest en dan ga je je misschien nóg ellendiger voelen" en dat kan ook gebeuren, maar toch doet het me af en toe wel goed om ook van anderen te lezen wat ze meemaken en dat ze bepaalde dingen hetzelfde hebben. Dan weet je dat je niet de enige bent.
Soms heb ik dagen dat ik me goed voel, de hele afgelopen week ging goed, tot vandaag....toen was het weer even mis.....wilde bellen,mailen, smsen, hyves kijken enz enz
Verschrikkelijk! Dan laat ik me zo kennen en dat wil ik niet!
Soms is het klote en dat moet je even je verhaal kwijt en vrienden hebben er natuurlijk ook wel eens genoeg van!
Heel begrijpelijk! Dan hier mijn verhaal maar doen
groetjes kicky
bij mij ging dat ook
bij mij ging dat ook redelijk snel.. ineens alles voorbij van de 1 op de andere dag. moest mijn spullen pakken en moest dus ook voor nood weer naar mijn ouders toe, wat mij totaal niet ligt, nu heb ik dan weer iets voor me zelf, maar het gemis is elke dag nog heel groot..100x is me verteld dat het definitief is, maar toch.. ik heb ook steeds die hoop in me, maar dat is tegen beter weten in.. hoop houden kan je het beste niet doen, maar het is een gevoel wat je eigenlijk niet uit je kan krijgen... hoe je er mee om moet gaan is moeilijk.. ga wonen waar je je het prettigst voelt..het is goed om te horen dat je al bezig bent met de toekomst.. zou mooi zijn als je daar wat houvast aan hebt, en probeert de dingen te doen die je leuk vind.. sporten is in dit soort gevallen altijd een aanrader.. ik ben nu dik 3 maand verder na de breuk, het is vallen en opstaan.. meer vallen dan opstaan eigenlijk., en dat veranderd steeds meer naar meer opstaan en weinig vallen!
heel veel sterkte.
gr alf!
toekomst
Hey Alfie,
Ik ben inderdaad veel bezig met de toekomst, maar ik denk soms ook wel dat ik er téveel mee bezig kan zijn. Dat ik het té graag wil en dat het dan niet gaat lukken.
voor de deur staat.....oké .....mag ook zonder die bos rozen.... 
Daar ben ik soms wel bang voor...
Ik wil zo graag de draad weer oppakken, ik wil graag verder met mijn leven, net zoals hij dat doet.
Hij doet gewoon zijn dingetjes, en soms denkik wel dat het hem allemaal weinig doet......terwijl ik ook wel anders weet..
Het is gewoon soms nog onwerkelijk en dan wil je gewoon dat hij met een bos rozen
het weggaan hier zou voor mij denkik echt wel een vlucht zijn en dat wil ik niet, want dan weet ik zeker dat ik mezelf toch weer tegen zal komen. Dat is hetzelfde dat als je weer een nieuwe relatie aan zal gaan na zo'n korte tijd dat het uit is.
Dat zal dan op de kop verkeerd gaan, lijkt mij!
Ik vind het fijn om hier af toe wat op te zetten en de verhalen van de anderen te horen, en fijn dat jij hierop hebt gereageerd!
groetjes kicky