Hoi Cihan,

Tja, een moeilijke situatie joh...Je heb al die tijd tussen wal en schip gedobberd,( doe je nog steeds eigenlijk) mede door jullie verschillende culturen en zelfstandigheid. Maar je eigen 'zelfstandigheid' kwam hierbij ook in het gedrang.Ik begrijp dat de mening van je ouders hierin ook een grote rol hebben gespeeld en voor jou aan een kant toch ook wel zwaar in de weegschaal lagen.
Maar aan een kant vind ik dat je ouders jouw keuze hadden moeten respecteren en jou vrij moeten houden van die last en dat ze hadden moeten aanvaarden dat jij verliefd bent geworden en gaan houden van een nederlands meisje. Dat zou eigenlijk voor hun een voorbeeld kunnen zijn hoe het werkelijk moet. Ze hebben haar eigenlijk geen eerlijke kans gegeven en jij hebt daar in, in princiepe hun kant gekozen en je daarbij neergelegd.
Zij had geen keuze daarin en uit liefde voor jou heeft ze dat geaccepteerd.
Dat het gevoel van niet welkom zijn voor haar moeilijk was om te dragen , al zei ze daar niets over, kan ik me voorstellen. Dat dit misschien meespeelt in haar keuze om jou geen nieuwe kans te geven kan ik inkomen. Je hebt er 1,5 jaar over gedaan om iets moois af te breken wat allemaal op verkeerde gronden en voor verkeerde redenen gedaan is. Je hebt de waarheid geschuwd en de leugen geleefd en daarmee zoveel schade aangericht dat het byond repair is gekomen.Maar uit je verhaal haal ik toch ook wel twijfel...twijfel of zij de ene voor je was...Van je ouders kan ik nog begrijpen, maar het samenwoon verhaal niet.
Normaal gesproken neem je dat zoals het komt en bespreek je dat uitvoering met elkaar.
Al komt zij onder moeders vleugels vandaan, wil nog niet zeggen dat zij haar eigen vleugels niet uit zou slaan en groeien in zelfstandigheid met jou aan haar zijde. De ongegronde angst bij jou dat jij haar ouders taak zou over nemen is op geen enkele ervaring of grond gebaseerd, je nam eigenlijk direct aan dat jij haar nieuwe paps en mams zou worden. Zij heeft hierin van jou ook geen enkele kans gehad om dat te tonen of zich anders te ontplooien dan als jij aannam.Je weet zelf denk ik ook wel dat je 'anders' leeft en bent als je zelfstandig woont, dan bij ouders thuis. Haar verandwoordelijkheid zou ook groeien, net zoals dat bij jou gegroeid is of bij ieder ander die zelfstandig gaat wonen. Maar ik denk niet dat zij het echte probleem vormde...dat zijn je ouders. Ik denk dat je liever voor de liefdesverdriet koos dan voor de 'toorn' van je ouders als zij zouden vernemen dat je ging samenwonen met een nederlands meisje. Daaruit blijkt voor mij dat jouw eigen 'zelfstandigheid' in denken en doen ook nog wel wat te wensen overlaat. Begrijp me niet verkeerd dat ik nu je ouders zit af te zeiken,helemaal niet, maar je bent nog te emotioneel afhankelijk van hen. Hun mening weegt zwaarder dan die van jezelf...Ik begrijp dat in jouw cultuur dat soms n?ɬ?g zwaarder weegt dan in de mijne, en dat maakt het er niet makkelijker op. Maar ik denk als zij werkelijk DE vrouw voor jou had geweest, had je tot aan de poorten van de hel gegaan voor dr..cultuur of geen cultuur, veel of weinig ervaring....En als je dan alle factoren bij elkaar optelt kom je uit op de 'liefdesdaad' die jij nu hebt gepleegd en nu voor bloeit, gebaseerd op vooroordelen en angst.
Nu vraag je jezelf af waarom zij, nu ze de waarheid weet, jou geen tweede kans geeft...
Eerlijk gezegd zou ik je ook geen tweede kans even...alleen al op gronden van het 'niet welkom' zijn bij je ouders en jou acceptatie daarin,plus de 1,5 jaar leugens en bedrog hierover,al was het dan in jouw ogen voor haar bestwil. Zolang jij zelf nog geen 'stand in life' kan aannemen o.a tegenover je ouders, denk ik dat je bij ELK meisje tegen deze problematiek aanloopt. Want stel dat je een turks meisje tegenkomt en je ouders kunnen haar niet luchten of zien om wat voor reden dan ook? Zolang jij niet 'vrij' bent van je ouders in 'levensbelangrijke' keuzes blijft dit probleem. Kijk, iets overleggen met je ouders of hun mening vragen ok, maar niet een beslissing nemen om iets niet te doen v?ɬ??ɬ?r je ouders of om hun niet voor hun hoofd te stoten. Het is jouw leven wat je lijden moet, met je eigen verkregen ervaringen, goed of slecht. Dat ouders eens rol in je leven spelen als steun of vangnet of raadgever is een normale gang van zaken...maar de keuze met wie jij gelukkig denkt te zijn en je leven mee wil leven is aan jou...aan niemand anders. En gaat het fout ondanks waarschuwingen van je ouders, dan is het nog jouw pakkie an en moet jij daar doorheen. Ik denk ook dat jij een serieus gesprek met je ouders moet voeren hierover en jouw standpunten en kijk op deze, eerlijk, helder en duidelijk naar voren moet brengen. Hun uitleggen waar jouw angst zit, en hen duidelijk maken dat je het niet eerlijk vind dat als jij iemand kiest nederlands of niet, dat je dan de kans loopt hun als ouders te verliezen. Voor die keuze mogen zij jou niet zetten...maar das mijn mening daarover.
Jouw geluk moet voor hen zwaarder wegen dan culturele verschillen....en op zijn minst kunnen ze jouw keuze een kans geven, dan nu bevooroordeelt zijn en jou hiermee veel verdriet doen. Maar als jij dit gesprek niet aangaat zal dat stukje 'zelfstandigheid' voor jou ook uit blijven. Je hebt nu misschien een hoge prijs moeten betalen voor deze ervaring door je vriendin op te geven, maar je hebt hierdoor wel een duidelijk spiegel voor je neus gehad die vraagt om die 'stand of life' in te nemen. Hopelijk is die prijs die je hiervoor moest betalen niet voor niets geweest. Zelfstandigehid is en komt in vele vormen, en dit is er een van. Ik denk ook dat als jij een serieuze poging wil wagen om haar terug te krijgen omdat zij het wel is voor je, je toch met meer krediet aan moet komen dan wat je haar nu kan bieden. En dat stukje ligt toch deels in de handen van je ouders...
Ik wens je heel veel sterkte en moed toe, om deze koe bij de horens te vatten zodat je in de toekomst met een onbezwaard hart keuzes kan maken en zielsgelukkig mag worden met het meisje van je eigen keuze..zonder string attached....

Een warme groet, Free Spirit

Ik ben slechts jou in een andere vorm...

Wat zal ik zeggen....als ik eerlijk ben denk ik dat als die cultuurverschillen er niet waren geweest, het toch uit zijn gegaan, 5 jaar is voor sommige meiden (ook jongens) een soort mijlpaal, waarna ze toch "iets nieuws" moeten proberen.

Wat zij zegt over : dat het geen garantie geeft voor "eeuwig samenzijn" vind ik onzin. Wat geeft wel garantie voor eeuwig samenzijn?? Niet meer geloven in elkaar en de liefde en het "houden van" staat dit in de weg.

eerlijk gezegd, begrijp ik haar wel, maar vind ik dat ze ook best jou situatie mag begrijpen. In jou cultuur is familie en mening van de familie immers veel belangrijker dan bij ons. Jij zat even in een moelijke tijd tussen wal en schip en nu hebben jij en je familie in jullie ogen en cultuur een hele belangrijke beslissing genomen.

wat ik zou doen is haar een brief schrijven waarin je echt alles uitlegt, ook hoe belangrijk de familie is en de mening van de familie in je cultuur en je het daar heel moeilijk mee had. En haar dan vragen om een tweede kans en zeggen dat vanaf nu alle 'culturele problemen' opgelost zijn en niets meer jullie in de weg staat om gelukkig te zijn. Haar vragen om jou ook te begrijpen.

Als ze van je houdt geeft ze je die tweede kans en als ze dat niet geeft, dan is het in mijn ogen een meedogenloos persoon die bij het minste of geringste met of zonder cultuurverschil een relatie af zou blazen, bij de eerste en beste moeilijkheid en er niet voor zou vechten. Zo van; "genoeg is genoeg, geen water bij de wijn, MIJN maat is vol, wat jij denkt mag me worst wezen".

Mensen met liefde in het hart geven zeker een tweede kans als die ander er echt om smeekt (bij vreemdgaan en geweld is het iets anders)..als ze die tweede kans niet geven, zouden ze in mijn ogen bij het minste of geringste, wanneer ze het "zat zijn" de relatie opgeven en naar "groener gras" grijpen.

groetjes roel

Nou ik heb je laatste verhaal gelezen en ik weet gelijk al wat voor een vrouw het is.

Ze is gewoon onbetrouwbaar en ze vind het niet vreemd om bij jan en alleman zomaar even te gaan eten als zij even gevoelens krijgt voor een ander.

Ze deugt niet beste Cihan, ik heb er ook zo 1 gehad en meerdere hier.

groetjes roel