Hallo allemaal, ik ben vader van drie kinderen en mijn vrouw is december 2014 vreemdgegaan. Wij hadden een relatie van 21 jaar die er redelijk goed was. Nadat ik een weekend weg was geweest voelde ik aan dat er iets niet goed was. Door hierop in te gaan kwam het hoge woord eruit dat ze niet meer verder met mij wilde en dat ze al jaren hiermee bezig was om het af te sluiten. Zelf dat ik het gevoel dat er meer aan de hand was en dat er een ander in haar leven verschenen was. Toen ik hou daarmee confronteerde zei ze dat dat niet van toepassing was. Ze had wel een klik met deze man gehad, maar die had ze ook wel met een andere man gehad en daar had ze ook niks mee gedaan zei ze. Twee weken later kwam ik er achter dat ze toch vreemdging en dat het al twee maanden speelde en dat ze al een paar keer hadden afgesproken. Ik was toen helemaal kapot van verdriet en wist niet wat te doen eigenlijk was ik wel blij dat ze het had toegegeven maar de manier waarop, dat ik er zelf moest achter komen vond ik verschrikkelijk. Haar minnaar, heeft zelf ook twee kinderen en is getrouwd. Deze persoon heeft uit een vorige relatie ook nog twee kinderen. Deze vrouw heeft hij ook besodemieterd met een ander. Mijn nu ex vrouw heeft mij toegezegd dat ze geen contact meer met hem zou hebben en dat ze zijn telefoonnummer heeft geweest. Helaas was dat niet het geval want ik vroeg haar of ze zijn nummer nog in de telefoon had waarop ze nee antwoorden, ik vroeg toen of ze zijn nummer wilde indrukken op haar telefoon zodat ik kon zien als er ook een naam bij kwam. Ze ze had nog steeds zijn telefoonnummer in haar telefoon maar onder een andere naam. In April 2015 heeft mijn ex-vrouw een andere woning gekregen en is ze verhuisd met de kinderen. Wij hebben co ouderschap de ene week bij mij de andere week bij haar. Onze kinderen zijn vijf zeven en 10 jaar oud. Ik vind het heel moeilijk om hiermee om te gaan ik weet niet wat doen heb al veel fouten gemaakt waardoor ze nog meer van mij vervreemd is geraakt. We zijn nu bijna een half jaar verder dat ze uit huis weg is, en ik weet dat ze nog steeds contact heeft met haar minnaar. Als ik haar dan vraag dan zegt ze dat ze een hele goede klik hebben samen en dat ze goed met elkaar kunnen opschieten. Natuurlijk kunnen ze goed met elkaar opschieten ze hebben toch bijna hetzelfde gedaan! De weken als de kids bij mij zijn dan slaapt hij bij haar. In het begin controleerde ik haar heel erg door er s ,avonds langs te rijden om te zien als zijn auto er ook stond. Ik ben nog lang niet over haar heen en hou nog steeds ontzettend veel van haar. Het allermoeilijkste vind ik dat hij straks met mijn kinderen om zal gaan. Afgelopen week heb ik haar gevraagd of ze de kinderen er eerst buiten wilde laten haar antwoord daarop was dat ze me dat niet kon garanderen omdat het wel heel goed tussen hun samen gaat. Nou ben ik er net achtergekomen dat hij bij haar komt terwijl mijn kinderen daar op bed liggen hier heb ik erg veel moeite mee. Ik weet dat ik er niks aan kan veranderen en dat ik niks meer over haar leven heb te zeggen. Maar ik zit steeds te denken dat je na een relatie van 21 jaar niet zomaar zonder tijd voor jezelf te nemen in een nieuwe relatie te stappen. Dat kan toch nooit goed zijn? Het gaat nu een aantal weken redelijk goed tussen ons, echt zonder ruzie en confrontaties. Hier ben ik erg blij om omdat dat ook wel anders is geweest. Maar het vervelende is dat mijn gevoel nog steeds niet weg is voor haar en ik haar graag terug wil. Het is voor mij heel moeilijk om te accepteren dat ze nu een relatie heeft met haar minnaar en die straks ook gaat kennismaken met mijn kinderen. Hij heeft alles kapot gemaakt voor mij door hem ben ik mijn vrouw kwijt maar ook de helft van mijn kinderen ben ik kwijt. Ik bedoel, de weken dat ze bij mijn ex zijn zie ik hun niet – Dat stukje van hun leven ben je gewoon kwijt. Ik zie er heel erg tegenop dat ze straks gaat samenwonen met haar minnaar. En dat ik dan mijn kinderen daar weg moet halen en weet dat hij ze misschien ook wel op bed gaat brengen en in bad gaat doen… ik weet dat ik niks meer over haar en over haar leven te zeggen heb en dat ze zelf mag weten met wie ze omgaat en wie er bij haar over de vloer komt. Is er iemand die weet wat ik moet doen als hij straks in aanraking komt met mijn kinderen, Zijn er mensen die hetzelfde mee hebben gemaakt? Ik weet niet meer wat doen er word gek bij het idee dat ze het bed met hem deelt en dat hij straks ook mijn kinderen ziet. Alvast bedankt voor de reacties.

Groet, een hopeloze vader.