Hoewel het vandaag een blijde dag moet zijn, en ik ben ook deels blij, kan ik het lege gevoel in mezelf blijven voelen..

Ik moest vandaag dus gaan solliciteren.. Ik ben al zo'n 3 weken op zoek achter werk, dit weekend met de 3-daagse hebben ze mij gebeld dat ik eens mocht afkomen bij een sollicitatieplaats in de buurt.. Ik dus deze ochtend mijn fietsje op, en er naartoe gefietst.. Ik heb er zo'n kwartiertje op gefietst, heb toch wel een vrij goeie sollicitatie achter de rug, maar ik kon op de terugweg er niet van over dat ik al dat blijde nieuws weer niet aan mijn ex kon zeggen.. Ik miste hem weer.. Ik heb er een kwartier over gedaan om naar mijn sollicitatie te gaan, ik heb er iets meer dan een uur over gedaan om weer naar huis te gaan.. Ik was er gewoon niet bij met mijn gedachten.. Ik was blij dat de sollicitatie zo goed gegaan is, maar ik ging eraan kapot dat ik het mijn allerbeste vriend (mijn ex) niet kon vertellen..

Afstuderen was een hel want hij was er niet bij en kon hem het goede nieuws niet zeggen, achter werk zoeken was ook niet leuk, het ging wel goed maar kon hem niet vertellen dat het zo goed ging.. Nu deze sollicitatie, het ging goed maar kon het hem weer niet vertellen..
Ben ik dan echt over hem? Ik geloof er steeds minder en minder in dat ik geen liefdesverdriet heb.. Ik denk dat ik me gewoon sterk heb gehouden tot die driedaagse.. Nu heb ik hem gezien en ik voel me net zo weer als in het begin.. Ik mis hem gewoon verschrikkelijk

Er zijn nog altijd mensen vandaag de dag die het er nog altijd moeilijk mee hebben en het niet snappen waarom we uit elkaar zijn.. En ik begin het er ook moeilijker mee te krijgen en ik begin het ook minder te snappen waarom we uit elkaar zijn, vooral omdat ik diegene was die het heeft uitgemaakt.. Soms vind ik mezelf zo stom geweest :'(

Mijn beste vriend die me al jaren steunt en helpt, me over mijn sociale angsten heeft geholpen, mij de zelfzekerheid heeft gegeven die ik vandaag de dag heb om voor mezelf op te komen en hij maakt eens één foute keuze en ik laat hem meteen vallen :'( Ik voel me gewoon echt gewoon zo schuldig..

En ergens kan ik er maar niet van over dat dit het einde is.. Zelfs na vier maand.. Ikzelf ben een heel spiritueel persoon en "toeval en het lot" liggen bij mij niet ver uit elkaar.. En op die driedaagse is er iets gebeurd dat mij een teken heeft gegeven dat ik en mijn ex nog een vervolg hebben in ons leven.. Daarom niet als relatie bedoelt, maar het is wel een vervolg, hoe dat vervolg eruit ziet weet ik niet, maar wat dus mij het teken gaf:

Mijn ex deed in de driedaagse mee in de openingsact en de slotshow.. En op het plein was er misschien zo'n 5000 man aanwezig..
Die act moest van de straat door het volk een baan maken om aan het podium helemaal vooraan uit te komen.. Ik wist totaal niet dat mijn ex meedeed. Ik zie ineens dat grote gevaarte van die openingsact zich een baan maken door het publiek.. Het deed zich voor helemaal rechts van mij.. Maar opeens draaide heel dat gevaarte en kwam mijn richting uit.. We werden door mensen aan de kant geduwd zodat ze doorkonden en ineens stopt heel dat gevaarte.. Er werd een soort van stunt gedaan in het publiek, mijn ex deed mee met het opvangen van diegene die de stunt deed, maar waar stond mijn ex? Op zo'n 1 - 1,5m van mij verwijdert.. 5000 mensen waren daar aanwezig, ze gingen daar door met hun act, dat eerst niet mijn richting uitkwam, om dan te draaien en dan ineens voor mijn neus te stoppen.. En mijn ex stond naast mij, terwijl hij niet op voorhand wist dat ik daar stond en ik niet op voorhand wist dat hij ging meedoen..
In de slotshow praktisch hetzelfde.. Mijn ex deed weer mee met de act, massaal veel volk (nog meer als bij de opening) komen ze met een auto door het publiek gereden, weer totaal de andere kant van waar ik stond (stond nu helemaal ergens anders dan waar ik stond met de opening), en ineens draaiden ze hen weer en weer recht op mij af.. Die auto was bijna over mijn voeten gereden, mijn ex stond er op langst de zijkant, ik kon hem eigenlijk aanraken, maar heb het toch maar niet gedaan.. Zoveel publiek, en de twee keer dat mijn ex meedoet komt hij vlak naar mij toe.. Noem het toeval als je wil, maar ik noem dat geen toeval.. Voor mij was het net als een teken alsof er nog een vervolg op ons verhaal moet zijn.. Het moest niet toen en daar gebeurd zijn, maar ooit in de toekomst..

En ondanks mijn woedeblog van zo'n twee dagen geleden, dat bestond uit pure frustratie, is mijn liefde voor hem groter.. Hij is echt mijn soulmate, dat weet ik gewoon.. Ik heb hem liefgehad zoals ik nog maar één ander persoon in mijn leven heb liefgehad.. En jullie kunnen nu wel zeggen: Je komt nog wel iemand tegen die je liever gaat zien, maar nee... Niet zoals hem.. Hoe erg het ook klinkt, ieder andere man gaat het moeten doen met een tweede plaats, ook al kennen ze mijn ex niet.. Mijn verleden moeten ze erbij nemen, dus ook mijn ex en beste vriend.. Mijn ex is zo'n belangrijk persoon voor mij, het is iemand die ik terug in mijn leven wil.. Maar anderen zullen hem er ook moeten bijnemen..

Ik mis je, mijn lieve vriend Ik hoop dat we elkaar in de toekomst terug tegenkomen knuf knuf xxx

PS: dit liedje werd afgespeeld op de driedaagse, kreeg het er effe moeilijk mee toen..