Beste Bloggers en ldvd'ers
Voor ongeveer 3 maand geleden ben ik hier voor het eerst terecht gekomen, naar mijn mening totaal onverwacht. Ik had op dat moment bijna een jaar met mijn ex. Het woord ex is voor mij sowieso nog moeilijk te schrijven, want zo voelt het helemaal niet. In het kort voor de mensen die hier voor mijn gevoel nieuw zijn en opnieuw voor de mensen die ik ken een opfrisser..
P en ik hadden een goed relatie, waarin natuurlijk wel eens een ruzietje hier en daar voorkwam maar dat komt in elk goed relatie voor. Ik merkte wel dat gaande het jaar wat moeilijkheden kwamen en dat het soms stugger verliep. Hij kreeg steeds minder zin om de deur uit te gaan, sliep langer uit in de weekenden en werd ook meer afwezig. Ik opperde wel soms het idee dat hij tegen een burn-out liep of het misschien niet verstandig was om een paar stappen terug te zetten op het werk en sociaal leventje. Maar in dat sociaal leventje nam ik mijzelf daarin niet mee, want soms gaf hij wel aan dat we elkaar niet het hele weekend moesten zien omdat hij ook tijd voor zichzelf nodig had. Achteraf had het niet veel uitgemaakt als ik hem dat wel of niet gegeven had, destijds ging het zo en niks is bewust gegaan. Als ik het hele gedoe van nu kon voorkomen door hem meer zijn eigen tijd te geven dan ik al deed had ik dat er graag voor over gehad.
Maar goed, uiteindelijk een half jaar later na veel ontkenning en ruzies en knipperlicht gedoe, gaf hij toe dat hij inderdaad vast is gelopen met zichzelf en geen uitweg meer ziet en dit alles in zijn eentje wilt aanpakken. Omdat hij dit in zijn eentje wil aanpakken besloot hij min of meer in zijn eentje om mij aan de kant te zetten. Als jullie nu denken dat dit met een gemak ging kan ik jullie uit die droom helpen; er is namelijk nog zoveel liefde en houden van... aantrekkingskracht waar je niet om heen kan etc. Door die grote liefde is er ook veel verwarring ontstaan, relatie, vriendschap, vriendschap with benefiets, geen contact, wel contact maar dan easy going... ach ach jullie kennen het misschien allemaal wel.
Maar... Als je beiden de insteek hebt om jezelf weg te cijferen voor de ander en dus keuzes maakt voor de ander om diegene maar gelukkig en tevreden te houden, dan kom je pas echt in de shit. Nu 3 a 4 maanden verder.. zitten we nog in soort fase/pasé waar wij niet uit komen.
Hij is vandaag jarig, meneer houdt niet van verjaardagen en wou het liefst vluchten van alles. Ik hoefde ook niet langs te komen om iets te vieren met hem.. had hem toch maar wel een uitnodiging gedaan om samen uit eten te gaan. Maar daar hoorde ik in eerste instantie niks van, "tot een uurtje om 17u"... Ehmm, nee. Sorry lees nu pas je berichtjes. Maarem ik ben wel gevlucht hoor, zit namelijk tot morgen in Luxemburg :p" Ja dit waren letterlijk zijn woorden. Nu ben ik zover dat ik hem maar gewoon laat. Maar mijn hart wil niet echt met mij mee in dit besluit, waarom niet? Mijn hart zit toch gewoon in MIJN lichaam, ik beslis toch wat hier gebeurt of niet? Sjonge ik snap al dat stomme gedoe soms niet.. en ik snap al helemaal mijn EX niet... want waarom zou hij niet voor mij gaan? Hallo? Hij moet toch inmiddels weten dat ik helemaal de einde ben? Nou goed, ik leg mij er bij neer... heb inmiddels met 3 leuke mannen contact via Tinder Tja niet eerder van gehoord tot een vriendin mij hier op wees
Ahh super vriendin he?
Maar deze mannen he... poeh poeh. Sixpacks.... stoere knap uitziende mannen. Ik heb niks te klagen met mijn leven eigenlijk. Ik haal dit jaar mijn propedeuse, ik verhuis naar een leuk appartementje in een leuk stad, vriendinnen genoeg, festivals hier en daar, hobbies, lekkere mannen, bovenal freedom!! Dus alle dames hier die liefdesverdriet hebben, ik zou zeggen: Pak het leven zoals het is. Met elk liefdesverdriet denken wij dat het leven ophoudt en dat wij nooooiiiittt weer een ander zullen vinden zo goed als hem... nou nou dat is toch wel erg zuur he! En guess what, het lukt ons iedere keer weer om een betere variant te vinden niet treuren dus, lekker je mooiste jurkje en hakken aantrekken, borstel door je haar, glimlach toveren op je gezicht en ga de deur uit!!
Liefs,
knuffel
Singlelady29
@singlelady29
Zooo je doet het goed meisje.
Lekker optutten en de deur uitgaan, lekker genieten, gelijk heb je hoor!
Het leven gaat door, maak vooral veel plezier.
Een hele goede instelling!
Liefs en knuffel terug van Hetlevenismooi.
@Hetlevenismooi
Je naam zegt het allemaal he
Denk jij er ook om dat je zelf geniet van alles? Het leven is ook kort hoor.. nu mogen wij er nog van alles uithalen wat erin zit. Maar dank je wel voor je mooie woorden,-) Ik geniet ook, maar heb natuurlijk ook mijn mindere dagen.
liefs, knuffel van singlelady
@singlelady29
Jij ook bedankt, lief van je.
Ja, tuurlijk heb je ook mindere dagen, het is ook nog zo vers bij jou, en ook nog erg pijnlijk. Dat gaat ook steeds minder worden, die mindere dagen.
Jij bent optimistisch genoeg en ja die terugslagen horen er wel bij, jammer genoeg.
xxx
Jammer....
'Jammer' dat je weer terug bent hier Singlelady....
Goede instelling heb je! Maar je moet het ook verwerken en een plekje geven he...
Sterkte!
X
@glittergirl
Nou ik had ook wel gehoopt dat jij hier inmiddels niet meer hoefde te zijn
Hoe gaat het met jou?
Maar een goede instelling is het halve werk...maar natuurlijk heb ik ook soms moeilijke dagen er tussen zitten, dat is ook het onderdeel van het verwerken en het een plekje geven.
Jij ook sterkte X
Groot voorbeeld
hallo Single29
reuze bedankt voor je blog. Het heeft mij toch een beetje kunnen troosten.![Glimlach Glimlach](https://www.ldvd.nl/modules/smileys/packs/Roving/smile.png)
je bent een toffe madam
grjs
@Rebecca
Hi meis,
Heb je net ook een reactie gestuurd op je eigen blog
Hoop dat het snel beter met je gaat en ben blij om te horen dat mijn blog je een beetje op weg heeft kunnen helpen voor een beter gevoel. Het is soms ook echt k*t zeg maar, maar het leven is gewoon cliché hard te noemen. Denk wel dat iedereen hier weet dat na regen, zonneschijn komt... dus het is tijdelijk!
Sterkte he!
x
@singlelady
Wow! Positieve in stelling hoor! Fantastisch! Het is zeker een soort overlevingsmechanisme wat je denkpatronen (tijdelijk) kan veranderen. Ik herken het probeer het zelf ook eens in de zoveel tijd
. Ik wil je alleen wel meegeven dat het soms dus van tijdelijke aard kan zijn. Helaas herken ik dat vooral bij mezelf. Maar goed misschien hrb ik wel teveel grote problemen om die instelling vast te houden.
Ik ga je voorbeeld proberen te volgen en er ook weer mee leren overleven.
Ssucces to you! X