Alles komt nu wel heel dichtbij.. nog 9 dagen dan is het zover. Vakantie en confrontatie. Het blijft heel moeilijk om die twee los van elkaar te zien. Het ene moment is er het heerlijke idee dat ik op vakantie ga, maar gelijk daarachteraan ook weer de gedachten dat we elkaar nog 1x gaan zien. Ik heb helemaal geen zin meer om dat obstakel te zien. Als ik haar zie, zullen er bij mij wel weer herinneringen boven komen. Dat zullen wel niet de leuke herinneringen zijn, maar telkens toch weer het einde. Nooit heb ik zo een hekel aan een ex gekregen als aan jou. En je moet toch heel wat in huis hebben als je me zover wil krijgen. Nou het is je gelukt, heel knap.

Vorig jaar heb je me vakantie verziekt. Wat ben ik 1 vriend dankbaar dat hij toen nog met me een paar dagen is weggeweest. Dit jaar zal het je niet lukken mijn vakantie te verzieken. Geen idee hoe ik ga reageren als je het in je hoofd haalt om naar me toe te komen om een praatje met me te maken. Je hield altijd stijf je kop dicht als er wat was, kun je dus nu ook doen. Totale NON-informatie (Bijv. Dat we op een bepaald moment op 10 km hoogte zitten) kun je echt voor je houden, dat bespreek je maar lekker met je nieuwe vriend. En wat ik allemaal van plan ben in de vakantie te gaan doen, dat gaat je al helemaal niks aan.

Het kan zijn dat ik heel hard ga lachen, het kan ook zijn dat ik even te keer ga, dat het hele vliegtuig meegeniet, weet je teminste ook waar je aan toe bent, en het kan ook zijn dat ik niet weet hoe ik moet reageren, dat maakt me dan weer zo onzeker. Alles heb ik altijd voor je overgehad, veels te lang heb ik verdriet om je gehad, hier ga ik opnieuw beginnen, zeker weten. MISSCHIEN wordt het tijd dat ik iemand ga ontmoeten die wel waardeerd wat ik doe en hoe ik ben. Een vorige ex woont nu in het buitenland. Soms hebben we nog wel eens contact, als die me ooit zou bellen dat ze me nodig heeft, stap ik of direct op het vliegtuig of direct in de auto, niet voor de liefde, maar haar zal ik altijd blijven helpen. Bij jou gooi ik denk ik gelijk de hoorn op de haak. (nou ja, dat is ouderwets, ik druk gewoon de telefoon uit.)

Leuk allemaal bovenstaand verhaal, hoop ook echt dat ik kan waarmaken wat ik nu heb geschreven. Ik zal de stemming toch op me af moeten laten komen. Soms zit ik gewoon de uren te tellen hoeveel het er nog zijn. Of ik me tijd niet nuttiger kan besteden? Ja, dat kan ik wel, maar soms gaat dat gewoon echt NOG niet.

Rick