Dit is iets wat ik mij nooit had kunnen voorstellen. Ik heb wel vaker gehad dat het uit ging met een dame en dan was ik daar even over teleurgesteld van een week of 2 max 3...en dat was dat. Moving on.

Echter het lijkt wel alsof mijn gevoel en verstand steeds verder uit elkaar komen te staan. Mijn gevoel en dus mijn liefde voor haar word onvermindert sterker of strubbelt tegen om los te laten.
Ik heb de laatste 2 dagen volledig overstuur in de auto zitten krijsen van verdriet....om haar notabene...en ik bedoel echt krijsen van verdriet...de tranen liepen letterlijk met straaltjes over mijn wangen.....WTF!!!
Hoe heeft zij zo ontzetted diep bij mijn naar binnen kunnen komen...ik dacht ik red het wel zonder haar...maar ik begin te vermoeden dat ik heel misschien toch haar om hulp moet gaan vragen....ik krijg het niet voor mekaar.

Het gevoel gaat echt alles maar dan ook alles wat ik weet over het leven te boven...er zijn geen woorden of uitdrukkingen die het kunnen uitleggen wat mij overkomt. gedachtes als ik ga voor haar deur zitten smeken, huilen en schreeuwen tot ze mij terug neemt...sjesus wat een idioterij is dit!!!!
Waarom, waarom,waarom,waarom, wat is dit wat ik voel en het magneet gevoel dat met constante kracht aan mij trekt richting haar.....mijn verstand wint het nog steeds....nog steeds....nog steeds......

Ik heb weer wat nieuws bedacht als het gaat om relativeren, Ik maak een lijstje met alle alarmbellen dat hielp mij er vanmorgen in de auto doorheen:
1)- de dag nadat we elkaar hadden ontmoet belde ze op: ik ga onze kinder vrije weekenden gelijk regelen met mijn ex hebben we hetzelfde weekend kindervrij. Mijn Reactie: ik vind dat wel fijn maar zouden we niet 1st nog een paar keer met elkaar daten voordat je het ritme van je kinderen omgooit. zij weer neeee dat regel ik wel is zo gedaan......pfffft?
2)- na 1 of 2 weken zei ze tegen mij ik hou van jou wel 3x op een dag....???
3)- na 2 weken wilde ze met ons 5en naar een pretpark...kunnen de kinderen en wij allemaal elkaar leren kennen...ik zei moeten we niet nog wat meer opbouwen samen voordat we dat doen. Zij zei nou zo kunnen we ook samen zijn in de weekenden van de kinderen......pfffft??
4)- na een maand wilde ze dat we met ons 5en op vakantie gingen...en ze baalde echt als een super stekker dat ik dat niet wilde. we weten allemaal hoe dat uiteindelijk eindigde.
5)- de 2 volgende maanden werd ik bij iedereen in haar familie en vrienden en dorp voorgesteld.....pffft???
6)- zei was op vakantie en ik thuis...toen stopte de stroom van berichtjes ineens en druppelde alleen nog maar....en ik miste haar zo erg dat ik ineens begreep dat ik van haar was gaan houden.
Huis versiert voor hun thuiskomst met ballonhartjes Rozen, zonnebloemen, en briefjes overal in huis.
7)- na de vakantie was er wel weer drukte op de whatsapp-lijn maar....anders...minder liefde...
8)- tot 2x een gesprek gehad met haar gevraagd of er wat scheelde, ik kreeg het gevoel dat ze er niet helemaal bij was...ze beaamde dit en gaf aan druk te zijn met haar nieuwe baan. kinderen werden veeeel vervelender. gedoe met ex en vorige huis....Ik stelde voor dat ik haar wat ruimte zou geven...maar daar wilde ze niet aan....
9)- 2 maanden na de vakantie het efteling incident. en haar moedergevoel was aangetast.. ze was niet meer zeker van haar gevoel voor mij.
10)- De app stroom viel nu een flink stuk terug...smorgens goedemorgen en na werktijd...ze had geen behoefte meer tussendoor appjes te sturen. en werd heel neutraal. geen negatief en geen positief meer.
11)- 1 maand na het efteling incident haar kinderen sloegen optilt en wilde niet meer naar mijn huis toe. zij gaf erin mee en ikke ook. dus vanaf toen alleen nog maar bij haar het was ook goedkoper want zei reed prive en vaak naar vesrchillende locaties van haar werk en ik reed lease.
12)- we deden sinterklaas en kerst en oud en nieuw samen en met famlie maar tijdens kerst stopte het tongzoenen....pfffft...ze kon het even niet meer maar zei dat het wel weer goed kwam.
13)- elke maand vertelde ze wel 1x dat ze nog last had van haar gevoel voor mij. en telkens stelde ik voor dan een weekendje even niet? en telkens zei ze nee ik wil je wel graag blijven zien....pffft?
14)- ze wilde toch samen op vakantie in de zomer 2014 dus gingen boeken. ik vroeg nog maar hoe kan je dat nou doen als je nog niet goed zit met je gevoel/ weer wimpelde zij dat af met dat het wel goed komt als we maar iig geboekt hadden. het was zoieso iets wat we heeeeeel graag wilde doen gezien het gedoe in 2013.
15)- in januari toch besloten de vrijdagavond niet meer samen te zijn en pas zaterdags vanaf 16u er te zijn...ik moest hier heel erg aan wennen....het maakte mij ongelukkig maar als het hielp bij haar gevoel dan kon ik er wel aan wennen. Zei was hier heel blij mee want ze keek er weer naar uit als ik kwam op zaterdag vrijdags was te benauwend en wilde ze alleen met haar kinderen doorbrengen....
16)- 1 na laatste weekend samen......zondagochtend echt geweldige sex!!....heerlijk intiem en ze tongzoende mij, YESS!S!....maar ik liet haar de rest van de dag met rust wilde het niet bevestigen...er kwam geen herhaling..
17)- het laatste weekend samen, zondagochtend...weer de kreet ik heb nog steeds last van mijn gevoel....
de rest is geschiedenis...

Vanaf het efteling incident waren de kinderen bijna altijd bij haar of wel 1 dag in ons "vrije kinderweekend". Altijd gedoe tussen haar kinderene en ex en zei werd volledig in de zeik genomen door haar kinderen keer op keer. en haar zoontje verstierde het helemaal op school. Ineens moest er een ander school geregeld worden. Ik heb nooit druk op haar gelegd en ze vroeg mij altijd mee met school bezichtigingen en vroeg mij ook om raad. Ik luisterde en we bespraken als"gezin" de problematieken die daarbij hoorde. ik ging mee naar sportwedstijden van haar dochter wat ze zelf om vroeg. ze wilde bellen als ze er weer eens doorheen zat door de weeks...

De weinige momenten alleen samen waren echt super.ze straalde van geluk haar lichaamstaal en mimiek waren overduidelijk gelukkig naar mij. nee ik ben niet bevooroordeeld haar broer beaamde dit op een feestje bij hem thuis in januari2014. hij zij mijn zuster straalt zo enorm sinds ze jou kent, ik ken haar bijna niet meer terug zo gelukkig is nu met jou het is echt letterlijk af te zien aan haar. dit waren zijn letterlijke woorden.

Al die tijd raakte ik gefrustreerd..erger en erger....alles bleef maar dubbel...ik ben nu in mijn gevoel dan ook volledig maar dan ook volledig gesloopt. Ik zit nu op een plek waarbij mijn gevoel en verstand zover uit elkaar gaan staan dat ik bijna 2 verschillende persoonlijkheden zou kunnen zijn. Het verstand wat hier vaker op dit forum tikt dan mijn gevoel, wat alleen maar zegt wat doe je hier op je werk, wat doe je in je eigen huis, waarom gaan we niet naar haar....het is een gevecht waar ik mij geen raad meer mee weet...
Ik wil haar een brief schrijven en misschien opsturen..maar tegelijkertijd weet ik dan ook weer dat het fout is..als er iets zou moeten gebeuren dan is het van haar kant...toch? zie al die alarmbellen.
Waarom spreekt ze niet af dat zou ze toch doen...? Ze was altijd zo direct, geen angts ging ze uit de weg..ze zegt ja maar dan hoor ik niks meer..aan de telefoon zegt ze we bellen straks even en dan vervolgens doet ze alsof ze van niks weet...? Ik dacht dat ze zo volwassen en sterk was...? En nu is er kinderachtig ontwijk gedrag. ik bel haar nooit en app haar nooit..want ik wil geen stalker zijn. Ik laat haar met rust....

Ik sport ontzettend veel , ik werk, ik ga uit. op visite...niks helpt...ik mis haar echt zo gigaveel waarom is dat toch??

De alarmbellen zijn nu mijn steunpunt...om geen contact met haar op te nemen...maarrrrr mijn gevoel is zoooo heftig....ik weet gewoon niet meer wat wijsheid is......ik wil maar 1 ding, contact met haar en als 2 volwassen met elkaar praten...waarom kan dat niet????