Lieve mensen hier, even een update. Ik ben de laatste tijd weinig op de site. Het klinkt misschien heel onaardig, maar ik heb gemerkt dat het lezen van de verhalen mij momenteel terug werpt in mijn eigen verdriet. Dit bedoel ik niet negatief, maar om verder te komen moet ik me focussen op mezelf.
Ik hoop dat ik over een tijdje in staat ben om anderen weer te helpen in hun proces en dat ik weer een beetje raad kan geven.
Mijn ex en ik hebben contact, maar het is matig. We zien elkaar zo nu en dan, soms neemt hij heel veel contact op en soms ook heel weinig. Er is geen lijn in. Na ons gesprek vorige week is er voor mijn gevoel toch wat veranderd.
Meer en meer merk ik, dat het niet klopt dat ik emotioneel zo afhankelijk van hem ben. Dat ik me alleen maar goed voel als ik aandacht van hem krijg.
Daarbij zit ik tegen een burnout aan en is het vooral zaak dat ik weer plezier in dingen ga hebben. Er zijn de laatste tijd zoveel vervelende dingen gebeurd, ik moet dingen gaan verwerken en dat heeft tijd nodig. Ik had heel graag nog een kindje gekregen, een echt gezinnetje gehad. Ik zal moeten gaan accepteren dat het niet is gebeurd en mij moeten richten op dat prachtige en fantastische kind dat er wél is en waar ik intens van geniet en zielsveel van houd.
Een collega van mij zegt altijd: "je moet eerst zorgen dat je je eigen kacheltje kunt laten branden."
Lange tijd vond ik dat onzin en dacht ik dat het een nonsens regel was, dat je eerst in je eentje gelukkig moet zijn voordat je dat met een ander kunt zijn. Nu realiseer ik me dat het waar is. Ik moet mezelf weer vinden, mijn leven weer leuk vinden. Anders zal ik altijd afhankelijk van een eventuele man zijn.
Dit schrijf ik nu heel makkelijk op, maar dat is het niet. Het is een gevecht. De verslavende gevoelens die vrijkomen als ik bij hem ben maken het heel makkelijk om in dit cirkeltje rond te blijven dwalen.
Maar zelfs al zouden ex en ik weer terugkomen bij elkaar, dan is dit nog een probleem waar ik aan moet werken en dat ga ik dan liever maar nu aanpakken.
Het is niet makkelijk. Ik vind het leven zwaar en zie maar heel af en toe de zon schijnen. Maar die komt wel weer, die zon. Voor nu accepteer ik gewoon dat ik nú ongelukkig ben en verdrietig. Maar de kleine momenten dat ik dat vergeet zullen uiteindelijk frequenter worden.
Ik denk aan jullie en wens jullie voor nu weer heel veel succes toe met jullie processen. Vecht voor jezelf, lieve mensen. Niemand anders doet het als je het niet voor jezelf doet.
Liefs!