Een nieuw jaar, nieuwe kansen zeggen ze. Nou, ik had me het begin van 2005 toch wel heel anders voorgesteld. Nooit gedacht dat het me weer zou overkomen. Je geeft je voor 200% en wat zegt hij na 2 jaar, ik heb nooit van je gehouden! Dan vraag je je toch af waar het is misgegaan en wat je verkeerd gedaan hebt. Ik las een stukje op de site van iemand die zei, waarom kan niet iedereen gewoon voelen en zeggen wat ze denken en ongenoegen uitspreken. Tja, dat heb ik mezelf de laatste paar weken ook afgevraagd. Dan was het leed lang niet zo erg geweest. Hoe verzin je het, 2 jaar met iemand samenwonen en dan dit nog even zeggen. Of ik heb het zolang uitgesteld omdat ik bang was je voorgoed kwijt te raken en nu neem ik dat op de koop toe! Ja, lekker dan. Ik eet bijna niet meer, slaap slecht en werken is ook niet aan de orde, gewoon omdat het je bijna opvreet van binnen, dus blij dat ik deze site ontdekt heb, kan ik me tenminste een beetje uitleven en lezen dat ik gelukkig niet de enige ben.