We zijn alweer een paar dagen verder nu met oud en nieuw.
Er valt een hoop stress van mij af.
Terug kijkend dat Kerst erg dubbel op is geweest ben ik blij dat het nu achter de rug is.
De kerstspullen had ik 2 januari s avonds na een avondje genieten nog van de sfeer en knussigheid stipt om 0.00 opgeruimd. Stekkers eruit van de versieringen, de grote lampen aan, kaarsen uit. Het kijkt nu wel kaal. Maar anders dan andere jaren ben ik er snel aan gewend en zelfs blij.
Het is mooi geweest... vandaag de witte tornado laten woeden hier, het had meer weg van een voorjaar schoonmaak. Maar het is nu netjes en merk dat ik nu ook rust heb in mijn hoofd.

Voor mij een fluitsignaal om weer vooruit te kijken. Hopen dat het geluk mij weer toe lacht, dat ik de warmte en liefde mag vinden waar ik zo naar hunker.

Ik heb mijn relatie als een film weet niet hoeveel keer afgespeeld in mijn gedachte, daar kwamen ook heel veel mooie dingen voorbij wat ik nu niet meer heb. Toen alles koek en ei was. Toen een goede beslissing genomen? Vraag ik mij af als ik dan denk aan de tijd van toen.
Als ik rationeel denk dan is het verstandig geweest dat we er een punt achter gezet hebben achter ons relatie. Ik kon haar niet meer gelukkig maken, wat ik deed en verwoede pogingen om de muur die tussen ons is ontstaan af te breken.
Ik miste gewoon die gesprekken, wederkerigheid geborgenheid, wat ik zoek in een relatie.

Ook heb ik mijzelf als persoon beter leren kennen, de spiegel is mij voor gehouden. Ik heb ook mijn pluspunten maar ook minpunten.
ben niet iemand die zomaar een persoon de deur wijst of contacten op vriendschappelijk gebied stop zet. Maar nu was voor mij de maat vol en koos voor mijzelf. Bergen energie heb ik in de relatie gestoken, zoveel dat ik mijzelf voorbij ben gelopen. De pijp was leeg...
Twijfel wel eens ooit aan mij zelf, heb ik dingen wel goed gedaan in mijn relatie, kan ik wel een nieuwe relatie aan??
Ik heb getracht zoveel mogelijk rekening te houden met haar verleden, ze had het niet gemakkelijk in haar jeugd, vriendschap met anderen en met het uiten van haar gevoelens, praten en initiatief nemen. Ik begreep haar niet meer.

Ik weet nog dat ik haar beloofd had dat ik nooit mee weg ging, van haar hield en dat ik er altijd voor haar zou zijn. Belofte.... en toch zijn de wegen gaan scheiden en zijn we ieder ons eigen weg gegaan. Iets waar ik nog wel ooit over pieker, hetzij het nu minder is dan voorheen.

Verder gaat het normale leven weer beginnen, de vakanties voor anderen zijn weer voorbij en mijn agenda begint ook alweer aardig te vullen na 4 weken leegstand. Dus er staan weer leuke dingen op het programma .

Toch weer van mij afgeschreven.

gegroet mijnverhaalkwijtwillen