31 december, oudjaarsdag en om me heen overal vuurwerk. Iedereen (behalve ik en mijn lotgenoten hier) kijkt uit naar deze avond die gezellig gaat worden met familie, vrienden of liefdes. Was net weer in de supermarkt en er worden karren vol lekkere dingen gehaald. Aangezien ik al jaren in hetzelfde dorp woon zag ik daar natuurlijk veel mensen die ik ken. En iedereen wenste mij een fijne jaarwisseling etc. De paniek sloeg weer toe, ik werd gek in die winkel en moest nog wachten tot het stokbrood gebakken was en natuurlijk dingen zoeken om te eten maar ik begon weer te trillen als een rietje, mijn handen en mijn benen, ik kon ze niet meer stil houden. Kon elk moment wel in janken uitbarsten. Ik ben gauw naar huis gereden en heb maar een diazepam genomen. Nu ff wachten tot ie een beetje gaat werken. Die paniekaanvallen elke keer, ik word er helemaal gek van. De hele dag spookt hij door me hoofd heen. Wat zou hij vanavond doen? waar? met wie? zou hij me nog een sms of een mailtje sturen? Waarom is hij niet hier gewoon bij mij?? Zou hij nog aan me denken om 0.00 uur? Al die gedachtes maken me helemaal stapelgek en ik krijg ze niet weg.
Ik weet dat ik het eigenlijk niet mag zeggen, maar diep in mijn hart wens ik hem helemaal geen gelukkig 2012. Ik hoop wel dat ie gezond blijft natuurlijk maar geluk??? Nee echt niet, dat gun ik hem zeker niet het komende jaar. Hij heeft mij gedumpt en op een hele klote manier, dus geluk verdient hij gewoon niet. Het is een vent zonder ruggegraat geweest en die zal ie ook wel nooit krijgen. Ik ben boos maar waarom heeft verdriet zo de overhand bij mij. Het is pas 5 weken uit met ons maar al die weken daarvoor heeft hij mij zo onzeker gemaakt met al zijn twijfels die hij had. En ik heb gevochten en gevochten om onze relatie te redden. ik had er echt alles voor over en dat wist hij. En dan zei hij weer ja, we gaan er voor en dan vervolgens weer niet om dan paar dagen later weer van gedachten te veranderen, en zo ging het al heel lang. Ik had elke keer weer hoop en vertrouwen in onze relatie. En op een dinsdagavond zei hij nog ja ik wil er nog steeds voor gaan om vervolgens 2 dagen later doodleuk aan de telefoon te zeggen dat hij ermee stopt omdat hij niet meer van me houdt. Hoe in en in gemeen en harteloos kun je zijn. Nu spreek ik hem heel af en toe en loopt hij maar te roepen dat ik een andere man moet zoeken die me wel alles kan geven en dat ze in de rij staan voor me. Wat een gelul allemaal zeg pfff. Wat wil ie nou, dat ik een ander zoek om hem te vergeten??? Nou echt niet hoor, zo werkt het bij mij niet. Als ik tegen hem zeg dat ie me gedumpt heeft wordt ie nog boos ook, dan zegt ie nee ik heb je niet gedumpt ik heb onze relatie verbroken. Nou is voor mij precies hetzelfde hoor.
Nou ja, het zal wel een onsamenhangend verhaal geworden zijn maar moest gewoon ff mijn ei kwijt.
Wat is dit gevoel toch erg. Ik wilde oud met deze man worden en alles valt gewoon in diggelen doordat meneer een probleem heeft waar hij niet aan wilde werken en daardoor de weg van de minste weerstand maar heeft genomen door onze relatie op te geven.

Voor jullie allemaal wens ik jullie veel sterkte vanavond en ik hoop dat wij allemaal wel gelukkig worden het komende jaar.