Hoi,

Dank je voor je reactie. We hebben nog nooit samengewoond en eerlijk gezegd liep het daar ook op stuk. We dachten dat we gingen samenwonen, maar toen ging er iets mis. En waren we allebei teleurgesteld, maar durfden we het niet meer aan. We wilden nog wel met elkaar door, en het zou alleen een uitstel zijn. Maar vanaf dat moment ging het veel stroever en kregen we minder tijd voor elkaar door het werk en zagen we elkaar minder enzo.
Op een gegeven moment had hij nog heel weinig energie en dacht dat hij te weinig voor me voelde en heeft toen gedacht dat het beter was om het uit te maken. Hij heeft nu een slecht gevoel over deze beslissing, maar ja, meteen weer bij elkaar is ook een grote stap. Hij wil dan dat het min of meer voor altijd is. Dus meteen serieus en dus ook meteen samenwonen in dat geval. Dat maakt het allemaal wel heel heftig. Ik heb ook het gevoel als we eerst weer zo'n 'probeerfase' hebben dat dat misschien ook niet werkt. Ik moest altijd met mijn spullen naar hem toe en vond dat enorm irritant. ik ben bang dat dat misschien wel weer de sfeer kan verpesten. en a, als we er echt weer voor gaan, waarom dan niet helemaal?
Toch weet ik dat samenwonen ook spanningen oplevert. Ik heb ooit met iemand anders samengewoond en dat was geen succes. (van mijn kant)

Wat denk jij?

Groetjes, Goldie