Hoi iedereen
Sinds gisterenavond begon ik weer een beetje achteruit te gaan.
Ik miste mn dochter en begon te denken aan de mogelijkheid dat haar vader, onze dochter aan zn trien liet zien.
Toen werd het in mn hoofd alleen maar groter en erger.
Uiteindelijk ben ik in slaap gevallen en heb ik gedroomd dat ik zn lief vermoord had. We hadden een gigantische woordenwisseling en toen flipte ik. Een vaas achteraan op de kop en dood was ze. Het enge was dat ik me niet schuldig voelde over het feit dat ze dood was. Ik was alleen bang dat ze er gingen achterkomen en dat ik mn dochter niet meer zou zien.
Ik ben wakker geschrokken en alles zit nu al een hele dag in mn hoofd rond te malen. Het is duidelijk dat dit meer met me doet dan ik eerst dacht. Ik ga al een tijdje naar een therapeut om mn hoofd eens leeg te kunnen maken en alles eens kwijt te kunnen. Daar had ik al vermeld dat ik echt met een woede zit naar die trien toe.
Volgens hem was dit normaal en zou ook dit overgaan. Maar ik ben zo boos en bang tegelijk.. Wat als het nu niet overgaat en het wordt alleen maar erger?
Heeft iemand hier al ervaring mee?
Moeders en kinderen
Elke moeder die te maken heeft met of pleeggezinnen of een eventuele andere verzorger die in het plaatje voorkomt zou die het liefst achter het behang willen plakken. Volkomen normaal. Liefs Missunderstand.
@me3
Hi Me3,
Ik snap best dat je enorm kwaad bent, ik snap dat heel goed. Ik snap ook dat je kwaad bent op haar, de trien, zoals jij haar noemt. En bij kwaadheid horen dit soort dromen, en dit soort gevoelens. En je therapeut heeft waarschijnlijk wel gelijk, het gaat wel weer over.
Maar........... uiteindelijk zal je je toch moeten afvragen waarom je zo kwaad bent op HAAR. Uiteindelijk denk ik dat zij eigenlijk derde partij is. Aanstichter van al deze rotzooi, misschien ook gluiperig achter jouw man aangegaan, en hem op heel gemene wijze ingepikt, en zo..... Maar toch is zij eigenlijk derde partij. Eigenlijk gewoon buitenstaander. Waarom richt jouw woede zich niet op hem? Hij was toch degene met wie je een relatie had? Degene met wie je afspraken (expliciet of impliciet) gemaakt had? Hij is toch degene die er vandoor gegaan is, en jou heeft laten zitten? Eigenlijk kun je dat HAAR allemaal niet verwijten.
Ik snap wel waarom je kwaad bent op haar, maar misschien is het toch uiteindelijk beter om je woede op hem te richten. Daarmee wordt de woede misschien wat reeler, want je hebt reden om op hem kwaad te zijn. En als je woede wat reeler wordt, wordt hij misschien ook beter hanteerbaar. Er ligt immers een duidelijke oorzaak van je woede dan. Een waar je aan kan werken, of die je kunt gaan accepteren. En als je kwaad blijft op haar, dan zijn eigenlijk die wegen afgesloten. Want eigenlijk, heeft zij geen rol in het geheel. Had je geen afspraken met haar, en heeft zij dus geen afspraken geschonden. Maar met hem, das een ander verhaal.
Dus, hoewel je je emoties niet helemaal kunt sturen, en niet helemaal de baas bent over je eigen gevoelens, toch, probeer er toch een rationeler verhaal van te maken. Op wie ben je kwaad, en waarom. Want alleen door het toch verder te gaan rationaliseren kom je uit de cirkel van ik ben kwaad op haar en dat gaat niet over. Richt je op de werkelijke oorzaak en veroorzaker van je kwaadheid. En meldt hem dat. Dat geeft in ieder geval wat praktische handvaten aan je kwaadheid.
Lijkt dat wat? Kan je hier wat mee?
waterman
me3
Waterman wat een mooie reactie , wat ik me nog even afvroeg was nav die droom , toen je wakker werd of je woede toen ook minder was , alsof je je in je droom had afgereageerd en nu in het dagelijkse leven merkte dat je woede daardoor ineens minder was .
Maarrrrr ... waarom toch al die boosheid bij jou ? kan het zijn dat je mss jaloers bent en ook daarom moeite hebt dat jullie kindje bij haar in de buurt komt ..
Een deel van de woede zit
Een deel van de woede zit zoals Waterman al aangeeft, in het feit dat zij met hem via internet al aan het flikflooien was. Toen was ze zogezegd alleen maar 'een vriendin' volgens hem. Maar zinnen met het woord 'tieten' erin, lijken me niet zo onschuldig meer. Dat kon ik zo stiekem vanachter zn schouder meelezen.
Wat me zo razend maakt is dat ze zo snel al iets zijn begonnen. Ik was nog niet goed het huis uit en het was al van dat. Ze hebben me de kans afgenomen om het allemaal in rust te kunnen afsluiten. En dat had ik echt nodig, om het goed te kunnen afsluiten.
Nu wil ik mijn dochter absoluut niet in de buurt van haar omdat ik geen vat meer heb op wat daar gebeurd. Snap je? Het is zoals ze mij toen hebben buiten gebonjourd. Ik stond machteloos. En dat is nu precies waar ik bang voor ben, dat ik geen controle meer heb over wat daar gebeurt. Mijn dochter is het dierbaarste wat ik heb en als zij in contact komt met die del, dan voelt het alsof ik mijn dochter aan de leeuwen moet geven. Ik weet dat het rationeel gezien geen steek houdt maar het voelt echt zo aan. Mijn dochter zit daarbinnen en ik kan niet ingrijpen. Dat maakt me enorm angstig en daarom ben ik echt vijandelijk van zodra ik iets hoor van die trien. Ik wil ze niet in mn dochters buurt en voor haar eigen welzijn doet ze dat beter ook niet.
Moest mn dochter er niet geweest zijn, dan had ik het ook niet fijn gevonden maar ik had het wel van me af kunnen zetten. Nu heb ik echt het gevoel dat ze op mijn terrein zit en ik wil ze er niet.
Amai, dit opschrijven en erover nadenken doet me eigenlijk wel goed. Mss dat ik dit eens meeneem naar mn therapeut.