Jeetje, ineens ben ik alleen na drie jaar een relatie te hebben gehad met een fantastische jongen. Het is nu bijna drie weken uit, maar in die drie weken heb ik alles gedaan om hem terug te krijgen. Smeken, wanhopige mailtjes, wanhopige smsjes noem het maar op. Heb zelfs nog een keer voor hem gekookt allen maar om te laten zien dat ik een goede vrouw voor hem ben. Maar het heeft op dit moment geen zin.
Ik snap nu waarom het uit is, en ook dat het op dit moment, wat ik ook doe het niet goed komt nu. Maar ik hoop dat het ooit wel goed kan komen als we ieder gegroeid zijn. Of dit realistisch weet ik niet. Maar het geeft een soort van troost.
Ik ben geschrokken van mijn afhankelijkheid, mijn wanhoop. Ik was zo'n sterke meid, had zelfvertrouwen voor 10! En nu..... ben ik een wanhopig alleen meisje met zo ontzettend veel pijn.
Ik ben er van geschrokken dat zijn geluk belangrijker was voor mij dan m'n eigen geluk. Heb mij eigen totaal verloren in deze liefde en m'n eigen helemaal weggecijferd voor hem. Niet omdat hij dat wilde hoor. Ik wist gewoon niet beter. Het was mijn grootste doel om hem gelukkig te maken. Daarbij ben ik mijn eigen geluk totaal uit het oog verloren. Ik heb eigenlijk geen vrienden meer over en merk nu pas hoe triest in bezig was/ben.
Hij was m'n eerste liefde, en heb het gevoel dat hij dit altijd zal blijven, maar dat is misschien oor meerdere mensen herkenbaar.
Ik heb hulp gezocht, ik wil mezelf weer worden, weer zelfvertrouwen krijgen, weer een sterke meid worden die verantwoordelijk is voor haar eigen geluk.
Sorry voor mijn wat vage misschien warrige verhaal maar heb het gevoel dat het wel help om het van me af te schrijven.
X
@Meisje met veel pijn
Goed dat je hier van je afschrijft, geeft niet of het warrig is, we zitten hier niet op nederlandse les. Het gaat erom dat jij je gevoelens lekker van je af kan schrijven en blijf het vooral doen!
Ook goed van je, dat je hulp hebt gezocht!
Jouw verdriet is voor de meesten hier heel herkenbaar en je moet ook weten dat het minder gaat worden, geef jezelf de tijd om dit te verwerken, dit gaat niet snel en is ook heel normaal, alle emoties die je voelt moeten er ook uitkomen!
Hou je taai!!
kijk even naar je prive berichten
Hallo,de dag weer voorbij,weer 1...
Komt goed,het moet.Hoor wel van je
Spijt
@meisjemetpijn
Hoi,
Verschrikkelijk die machteloosheid en radeloosheid vind je niet?Wat betreft het smeken, wanhopige mailtjes, wanhopige smsjes ... zullen velen op dit forum wel bekend in de oren klinken! Maar vaak werkt het alleen maar averechts en bevestigend voor de dumpende partij.
Het koken en het prepareren van een uitzonderlijk culinaire maaltijd heb ik zelf ook nog geprobeerd om mijn ex terug te winnen! Helaas ook zonder resultaat tot nu toe! Laat het allemaal even rusten want met rationele argumenten en smeekbedes zul je je doel niet bereiken.
Kijk uit met die vaak vals gekoesterde hoop! Ik kan er zelf over mee praten, maar het zal je verwerkingsproces op den duur alleen vertragen.
Maar je hebt gelijk ... het geeft je een soort van troost. Het is gewoon een soort van zelfbeschermings mechanisme van je denken en doen omdat de waarheid waarschijnlijk nog niet te bevatten is, en omdat je die waarheid waarschijnlijk ook nog niet wilt bevatten en accepteren.
Tuurlijk is de schok enorm op dit moment! En daar gaat je zelfvertrouwen zoals je al beschreef ... maar geloof me:
#### GOING THROUGH LOSS IS THE GREAT AWAKENER ###
Jou les hieruit is (en voor de meesten) dat je eerst weer van jezelf moet gaan houden en blij zijn met de persoon die je bent of wenst te zijn!
ik zelf heb ook nog steeds het gevoel dat mijn ex de ware voor mij is "mijn soulmate" het gevoel schijnt te slijten maar daar wil je op dit moment natuurlijk nog helemaal niks over horen (me either) Maar goed probeer je ook maar een hart onder de riem te steken! lol
LDVD IS EEN BITCH! Maar zo te horen heb je al hulp gezocht en weet je wat je wilt gaan bereiken ...
Schrijf het van je af ! En neem de tijd om je verdriet te accepteren en de verschillende stadia van LDVD te doorlopen. Heel veel SUC6