Vandaag een aanval van melancholie, weemoed, licht verdriet etc gehad. Ik zag op hyves een foto van mijn ex op een feestje vlak nadat het uit was, ze zag er niet goed uit, oogde vermoeid, maar toch sneed de aanblik van haar door me hart heen. Ik voel nu voor het eerst weer ldvd. Ik mis haar energie, uitstraling, actieve levenstijl, om me heen. Ik baal ervan dat het verkeerd is gelopen, ben weer erg teleurgesteld. Ondanks dat ik weet dat het echt beter is zo, de relatie verre van ok was, ik er geen rust en steun uit kon halen. Hoort bij het proces, ik weet het, ik kan hier van mezelf blogs terug lezen van een paar jaar geleden en als ik mezelf er dan mee vergelijk dan ben ik er nu echt 100x beter aan toe.

Maar toch, er blijft zo'n zweem hangen, het leven heeft zijn glans even verloren, ik ben niet somber, maar kan even wat minder genieten van alles. Weer een mislukte relatie achter de rug, de zoveelste. Over twee weken wordt in 32, nog steeds geen vaste partner, met iemand samen gewoond, geen huis, geen vaste baan, weer aan het afstuderen, weer aan het solliciteren, pffttt, best vermoeiend allemaal, denk dat daar deze bui ook wel mee te maken heeft. Het is geen dertigerscrisis, maar wel een dertigersdilemma. Het erge is dat deze ook nog uit pure luxe voortkomt, het gaat hartstikke goed met mij verder, ik ben gezond, sociaal, intelligent, ondernemend, genoeg ingredienten om er een gelukkig leven van te maken. En toch lukt het me elke keer niet, ik heb iets van 6 relaties gehad, daarvan vond ik er 2 echt bijzonder (de laatste hoorde daar qua relatie overigens niet bij), ik heb de helft van mijn volwassen leven een relatie gehad, maar heb er nu geen zin meer in. Al die moeite, energie steken in je partner, vrienden en familie van je partner leren kennen, dingen over jezelf vertellen. Ik ken het hele riedeltje nu wel, begin ook te merken dat al die verhalen als een soort van automatisme uit mijn mond komen.

Het rare is dan ook, wat wil ik dan wel? daar heb ik mijn leven te weinig aandacht aan besteed, zowel in relaties, als in mijn leven. Hoogste tijd dus om dat nu te gaan doen zou je zeggen, klopt, ben ik ook aan het doen, maar nu heb ik daar even de kracht niet voor. Te druk: werken, sporten, scriptie schrijven, vakantie plannen, vrijwilligerswerk, solliciteren, toekomstplannen maken, aan mezelf werken. Sjezus, dat je het dan even niet meer weet klinkt niet eens zo heel onlogisch. Ik weet ook wel dat het wel weer goed komt, maar soms heb je even zin om te zeiken en jezelf te verliezen in melancholie en weemoed.