Weekend is het ergst.. Misschien omdat je de fijnste momenten samen hebt beleefd in het weekend.. Of omdat je nu alleen zit... Het is de kunst om niet alleen te zijn.. of om heel erg moe te zijn zodat je vroeg op bed kan gaan..
Ga een flink stuk hardlopen of nodig al je vrienden uit..
Misschien heb je er totaal geen zin in.. Maar het helpt echt..
Telefoon uit, internet uit en bezig zijn met andere dingen..
nou ja bijna dan, ik woon zowat om de hoek in Vlaardingen
hier nog zo een hoor die vandaag weer eens denkt: ikke wil naar huis!!!
Ik moet mezelf ook echt dwingen om niet te blijven huilen en stilzitten.
Maar wat al helpt is gaan wandelen, gewoon maar wandelen en zien waar het toeval je brengt, volg gewoon je eigen benen. Of kies in de bieb een mooi boek uit, eentje die jij speciaal wilt lezen. Vandaag was mijn zusje bij me op bezoek, nu ze weg is toch weer even een heftige huilbui en deze site opgezocht. Maar morgen is mijn dag vol met vrijwilligerswerk en een filosofisch cafe waar ik voor de eerste keer heenga en gewoon in mijn uppie, op ontdekkingstocht zullen we maar zeggen. Wat vind jij echt leuk om te doen?
Ik heb nog nooit zoveel in mijn leven gewandeld de afgelopen tijd maar ook dat werkt niet, het laat me gewoon niet los. De hele tijd spookt het door mijn hoofd heen, terwijl ik het niet wil. Zoek ook vaak mensen op, maar zodra ik daar ben wordt ik toch onrustig en wil ik alleen maar op mezelf zijn ben fysiek aanwezig maar ben er eigenlijk ook helemaal niet. Ik ben gek van films en cinema maar kan mij er gewoon niet op concentreren, de situatie blijft door mijn hoofd spoken. Ik slaap al weken slecht ondanks slaapmiddelen en kalmeringsmiddelen, ben heel wisselvallig. Alleen in de weekenden is het heel sterk aanwezig. Ben in de tussentijd ook mijn baan kwijt geraakt door een faillissement dus afleiding op het werk kan ik ook niet vinden. Ben momenteel werkzoekende en dat geeft wel afleiding maar lang niet genoeg om mijn gedachten te verzetten. Ik ben er echt kapot van, alles waar ik me in het verleden op kon richten hebben mijn interesse niet meer. Denk de hele dag aan haar en waarom ze tot dit besluit is gekomen want heb nooit een concrete reden gehad, denk alleen al dat dit feit er voor zorgt dat ik er kapot door ga. Probeer er wel tegen te vechten maar momenteel is er zoveel shit op mijn weg gekomen dat ik de krachten voel weg slinken, het zuigt mij leeg
Te hard tegen nare gevoelens.
Te hard tegen verdriet.
Te hard tegen pijn.
Begin eerst eens te accepteren dat je die pijn voelt. Het is nu niet anders. Het is niet zus en ook niet zo.
Het doet PIJN en heel veel ook. En daar is niets mis mee!
Dat betekend dat je mens bent en dat hoort erbij. Jij hoort erbij.
Met een stukje accepteren van de situatie nu zul je ietsje verder komen. Elke dag een beetje.
Heel herkenbaar wat je schrijft, ben precies door hetzelfde heengegaan, de constante gedachtes aan haar, je wilt het niet maar op de een of andere manier moet je er elke keer aan denken, het denken zelf is niet zo erg, maar de emotionele reactie erop wel.
Het is voor mij inmiddels alweer een tijd geleden dat ik last had van ldvd en het is al heel lang geleden dat ik hier iets geschreven heb of iemand een berichtje heb gestuurd. 2,5 jaar geleden stopte mijn grote liefde er mee heb een half jaar aan niets anders kunnen denken, het was overleven (eten, drinken, slapen, werken) en geloof me op het werk vond ik ook geen afleiding, het 2e half jaar ging iets beter en waren de golven emoties satbieler, maar nog wel constant aanwezig. Na een jaar waren de emoties pas verwerkt, toen nog een half jaar dat ze af en toe terug kwamen en zij (ongewenst) dus toch nog een deel van mijn leven was, toen een half jaar nog af en toe een gedachte.... Na 2 jaar was ze weg, wel nog af en toe gedachtes, maar geen emotionel reactie... Nu weer een nieuwe vriendin..
Wat ik je wil zeggen is dat je de emoties moet verwerken en daar is tijd voor nodig...zou willen dat ik je hiervoor tips zou kunnen geven...maar die zijn er volgens mij niet, in mijn periode heb ik elke pagina m.b.t. ldvd, emoties, meditatie etc. gelezen, psycholoog geweest, met vrienden gesproken, doorgezakt, gesport, etc. etc. Mijn ervaring is dat er niets anders bestaat dan tijd. Wel kan ik je aanraden dat wanneer de heftigste emoties verwerkt zijn (en dat merk je) om je leven weer op te pakken en bepaalde zaken te veranderen zoals jij dat wilt, dit is ook niet makkelijk en zal je moeten uit proberen, ik ben andere vrienden / mensen gaan opzoeken om zo om mijn oude (ldvd) leven te stappen. Maar daar heb je nu niets aan.... Punten waar je u wel wat aan hebt (die voor mij werkte):
- geen alcohol! (hierdoor verwerk de emoties vee minder goed, een deel van je emoties verwerk je tijdens je slaap, ook al denk je nu van misschiein niet)
- beweeg, het is beter te bewegen en je rot te voelen, dan niet bewegen en je slecht voelen)
- eet goed, als je niet kan eten (misselijk), yoghurt of kwark met fruit en in de blender
- huil, na huilen voel je je beter ook al zijn het maar enkele tranen
- geen contact, denken wekt al behoorlijke emotionele reacties op, wat doet dan echt contact
- schrijf, op papier met je eigen handschrift, schrijf een brief aan haar (niet versturen), schrijf op waarom het niet eerlijk is wat ze gedaan heeft
En misschien wel het belangrijkste vergeet niet dat dit gevoel over gaat. Ik geloofde het ook nooit, maar het is toch echt zo, over een jaar kan je je niet meer voorstellen dat je je zo hebt gevoeld. Ik voel me beter dan ooit te voor, sta sterker in mijn schoenen, geniet meer, heb meer rust. Ben een completer mens geworden...
Weekend is het ergst..
Weekend is het ergst.. Misschien omdat je de fijnste momenten samen hebt beleefd in het weekend.. Of omdat je nu alleen zit... Het is de kunst om niet alleen te zijn.. of om heel erg moe te zijn zodat je vroeg op bed kan gaan..
Ga een flink stuk hardlopen of nodig al je vrienden uit..
Misschien heb je er totaal geen zin in.. Maar het helpt echt..
Telefoon uit, internet uit en bezig zijn met andere dingen..
Sterkte
hey buurman
nou ja bijna dan, ik woon zowat om de hoek in Vlaardingen![Knipoog Knipoog](https://www.ldvd.nl/modules/smileys/packs/Roving/wink.png)
hier nog zo een hoor die vandaag weer eens denkt: ikke wil naar huis!!!
Ik moet mezelf ook echt dwingen om niet te blijven huilen en stilzitten.
Maar wat al helpt is gaan wandelen, gewoon maar wandelen en zien waar het toeval je brengt, volg gewoon je eigen benen. Of kies in de bieb een mooi boek uit, eentje die jij speciaal wilt lezen. Vandaag was mijn zusje bij me op bezoek, nu ze weg is toch weer even een heftige huilbui en deze site opgezocht. Maar morgen is mijn dag vol met vrijwilligerswerk en een filosofisch cafe waar ik voor de eerste keer heenga en gewoon in mijn uppie, op ontdekkingstocht zullen we maar zeggen. Wat vind jij echt leuk om te doen?
hey buurtje uit vlaardingen !
Ik heb nog nooit zoveel in mijn leven gewandeld de afgelopen tijd maar ook dat werkt niet, het laat me gewoon niet los. De hele tijd spookt het door mijn hoofd heen, terwijl ik het niet wil. Zoek ook vaak mensen op, maar zodra ik daar ben wordt ik toch onrustig en wil ik alleen maar op mezelf zijn ben fysiek aanwezig maar ben er eigenlijk ook helemaal niet. Ik ben gek van films en cinema maar kan mij er gewoon niet op concentreren, de situatie blijft door mijn hoofd spoken. Ik slaap al weken slecht ondanks slaapmiddelen en kalmeringsmiddelen, ben heel wisselvallig. Alleen in de weekenden is het heel sterk aanwezig. Ben in de tussentijd ook mijn baan kwijt geraakt door een faillissement dus afleiding op het werk kan ik ook niet vinden. Ben momenteel werkzoekende en dat geeft wel afleiding maar lang niet genoeg om mijn gedachten te verzetten. Ik ben er echt kapot van, alles waar ik me in het verleden op kon richten hebben mijn interesse niet meer. Denk de hele dag aan haar en waarom ze tot dit besluit is gekomen want heb nooit een concrete reden gehad, denk alleen al dat dit feit er voor zorgt dat ik er kapot door ga. Probeer er wel tegen te vechten maar momenteel is er zoveel shit op mijn weg gekomen dat ik de krachten voel weg slinken, het zuigt mij leeg
Dit klinkt misschien raar
Dit klinkt misschien raar maar: je vecht te hard.
Te hard tegen nare gevoelens.
Te hard tegen verdriet.
Te hard tegen pijn.
Begin eerst eens te accepteren dat je die pijn voelt. Het is nu niet anders. Het is niet zus en ook niet zo.
Het doet PIJN en heel veel ook. En daar is niets mis mee!
Dat betekend dat je mens bent en dat hoort erbij. Jij hoort erbij.
Met een stukje accepteren van de situatie nu zul je ietsje verder komen. Elke dag een beetje.
Knuff
Betere tijden komen
Hey Sagitarius,
Heel herkenbaar wat je schrijft, ben precies door hetzelfde heengegaan, de constante gedachtes aan haar, je wilt het niet maar op de een of andere manier moet je er elke keer aan denken, het denken zelf is niet zo erg, maar de emotionele reactie erop wel.
Het is voor mij inmiddels alweer een tijd geleden dat ik last had van ldvd en het is al heel lang geleden dat ik hier iets geschreven heb of iemand een berichtje heb gestuurd. 2,5 jaar geleden stopte mijn grote liefde er mee heb een half jaar aan niets anders kunnen denken, het was overleven (eten, drinken, slapen, werken) en geloof me op het werk vond ik ook geen afleiding, het 2e half jaar ging iets beter en waren de golven emoties satbieler, maar nog wel constant aanwezig. Na een jaar waren de emoties pas verwerkt, toen nog een half jaar dat ze af en toe terug kwamen en zij (ongewenst) dus toch nog een deel van mijn leven was, toen een half jaar nog af en toe een gedachte.... Na 2 jaar was ze weg, wel nog af en toe gedachtes, maar geen emotionel reactie... Nu weer een nieuwe vriendin..
Wat ik je wil zeggen is dat je de emoties moet verwerken en daar is tijd voor nodig...zou willen dat ik je hiervoor tips zou kunnen geven...maar die zijn er volgens mij niet, in mijn periode heb ik elke pagina m.b.t. ldvd, emoties, meditatie etc. gelezen, psycholoog geweest, met vrienden gesproken, doorgezakt, gesport, etc. etc. Mijn ervaring is dat er niets anders bestaat dan tijd. Wel kan ik je aanraden dat wanneer de heftigste emoties verwerkt zijn (en dat merk je) om je leven weer op te pakken en bepaalde zaken te veranderen zoals jij dat wilt, dit is ook niet makkelijk en zal je moeten uit proberen, ik ben andere vrienden / mensen gaan opzoeken om zo om mijn oude (ldvd) leven te stappen. Maar daar heb je nu niets aan.... Punten waar je u wel wat aan hebt (die voor mij werkte):
- geen alcohol! (hierdoor verwerk de emoties vee minder goed, een deel van je emoties verwerk je tijdens je slaap, ook al denk je nu van misschiein niet)
- beweeg, het is beter te bewegen en je rot te voelen, dan niet bewegen en je slecht voelen)
- eet goed, als je niet kan eten (misselijk), yoghurt of kwark met fruit en in de blender
- huil, na huilen voel je je beter ook al zijn het maar enkele tranen
- geen contact, denken wekt al behoorlijke emotionele reacties op, wat doet dan echt contact
- schrijf, op papier met je eigen handschrift, schrijf een brief aan haar (niet versturen), schrijf op waarom het niet eerlijk is wat ze gedaan heeft
En misschien wel het belangrijkste vergeet niet dat dit gevoel over gaat. Ik geloofde het ook nooit, maar het is toch echt zo, over een jaar kan je je niet meer voorstellen dat je je zo hebt gevoeld. Ik voel me beter dan ooit te voor, sta sterker in mijn schoenen, geniet meer, heb meer rust. Ben een completer mens geworden...
Take care,
Jantje