Hoe kan het toch dat ik het gevoel heb dat ik meer pijn heb van de breuk van een relatie van 8 maanden dan die van 6 jaar. Afgelopen donderdag een punt gezet achter ons samenzijn, een weekje heeft ze het geprobeerd, ze wou er voor vechten en was weer zo verliefd, een week later was ze het weer kwijt, ze wist het allemaal niet meer, ze wilde vrij zijn maar mij ook niet kwijt. Dan moet je echt voor jezelf kiezen, haar uit je leven en hoofd krijgen om zelf weer grip op je eigen leven te krijgen.
Heb haar nog 1 keer gezien, geheel onverwachts komt ze afgelopen zondag met een vriendin naar mijn strandtent, niet begrijpend waarom ze dat doet, het verwart, even de 'hoe gaat het?' uitgewisseld en verder geen aandacht aan besteed. Afgelopen maandag stond haar auto om 2300 weer bij die andere gozer, waar ze een week geleden mee gekapt zou zijn. Word ik nou zo voor de gek gehouden door haar en mijn omgeving?...dus gisteren uiteindelijk toch het advies lovesagame.com opgevolgd. Heb haar een mail gestuurd dat ik op geen enkele manier nog contact wil en dat ze me met rust moet laten de komende maanden, tevens aangegeven dat ik haar (al dan niet tijdelijk) van FB verwijder. Haar nummers verwijderd, alle foto's uit mijn iphone gehaald en nu compleet zonder haar verder proberen te leven, het is de enige optie om hier zo snel mogelijk vanaf te zijn. Het is een hele zware, maar het rare is, op het moment dat je dat doet is een complete opluchting!!!!!!
Ook nog het elastiek om mijn pols geknoopt en dat helpt nog echt ook, aan haar denken, aantrekken en jezelf pijn doen en direct aan leuke dingen denken.. een godsgeschenk!
Hoop dat de komende tijd het beter zal gaan, dat ik haar niet meer zie en ik mijn eigen leven weer in de hand krijg.