Hallo allemaal.
Ik zal me even voorstellen.
Ik ben een man van 40 met 2 kinderen en steven af op een scheiding.

Onze relatie heeft veel ups en downs gehad.
Mijn vrouw is door haar verleden best wel beschadigd geraakt plus t feit dat ze op latere leeftijd is gediagnosticeerd met adhd.
Heeft een burn-out gehad en div. Therapieën gevolgd.

Samen naar curcus geweest vanwege adhd zoon,maar bleek al snel dat we daar niet alleen voor mijn zoon zaten.

Ze heeft al eerder aangegeven niet helemaal blij te zijn in haar relatie,maar gaf mij ook dubbele signalen af.
Verbouwing dit,vakanties,school en opleiding..a fijn we zaten waarschijnlijk in de flow van t komt wel goed.

Maar haar impulsieve gedrag heeft me soms tot waanzin gedreven en ik heb altijd gedacht..ze is zoals ze is en ik weet hoe t komt.

Maar t vaak opzoeken van aandacht en t niet zien dat ze daarmee onbedoelde reacties uitlokt ziet ze niet.
Het is een mooie dame om te zien en gezellig in omgang.

Blijkbaar zijn sommige mannen en ook getrouwde mannen niet sterk genoeg om haar niet te appen of via Messenger en Facebook op te zoeken.

En ja..ik ben ooit achterdochtig geweest en heb weleens wat onderschept.
Zwaar respectloos ook van die kerels,want ook die weten en zien dat ze een gezin heeft.

Maar vorig jaar december is t dan gebeurd.
Ze is vreemd gegaan.
Dat ging vooraf met getinte foto's en praatjes.
2 dagen later ging ze op de "koffie"terwijl ik uit de nachtdienst kwam.

Wauw..gebeurt dit echt.
Ik hoorde t pas 4 weken later van iemand anders.
Ik heb gehuild,was boos en zwaar aangetast.

Ze was bang dat ik weg zou gaan en huilde en smeekte.

De lul die ik ben zei 3 dagen later dat ik blijf maar dat ik wel een hoop moet verwerken en gezegd dat ze mij daar tijd voor moest geven.

En zo dacht ik dat we t leven weer oppakte in ons gezin.

Maar toch achteraf bemerk ik nu pas dat t toch niet helemaal lekker ging.
Sex werd minder en ze ging zich steeds meer irriteren aan bepaalde dingen.

Nu 2 weken geleden op de vakantie ontploft ze zeg maar.
Me gevoel is weg.
BAM..daar moest ik t mee doen.

De laatste 4 dagen daar waren bagger.
Me kinderen..me gezin alles zag ik voorbij flitsen.

Maar mooi he.
T was opeens omgedraaide wereld.

Terug van vakantie aantal dingen besproken en ze zag wel iets zitten van relatietherapie.
Ik natuurlijk erg blij,want zo gingen we er wat aan doen en konden we kijken of t nog wel goed dat tussen ons.
Dan hadden we het in ieder geval geprobeerd.

Ook ik ging weer aan het werk na de vakantie.
In de ochtend op me werk kreeg ik een appje dat of we vanavond nog even konden praten en daar achteraan xxx.

Ik dacht we gaan de stap zetten naar therapie.
Maar 3 minuten later nog een app met:"Ik weet zeker dat mijn gevoel niet terug komt"

Daar zit je dan op je werk..helemaal de kluts kwijt.

T is over zegt ze..ik hou van je,maar niet zoals het hoort.
Door mijn therapieën ben ik dingen gaan zien zegt ze en heeft het over nooit zelf afhankelijk te zijn geweest.

Mijn hemel..ze kon gaan en staan waar ze wou.
Stappen? Tuurlijk ga lekker weg.
Iets voor haar zelf doen..tuurlijk doe je ding schat.

Ik heb alles gegeven.
Heb der op handen en voeten gedragen.
Gesteund in alles wat ze deed.

En nu....nu is t voorbij.
Dag gezin..en nu op naar de malle molen die scheiden heet.

Ik zelf kan t ook niet meer.
Haar gedachtengangen,boosheid en vooral wispelturigheid hebben me moe gemaakt.
Meer geven en aanpassen dan dit kan ik niet meer.

Maar me gezin krijg ik er niet meer mee terug en die op tegen wat komen gaat.