Hoi allemaal,
Wat zouden jullie doen? Heb mijn ex geconfronteerd waarom ze naar Nederland is gekomen. Voor mij of voor haar baan?
Nu zegt ze elke keer wat anders, maar deze keer gaf ze aan dat de reden dat ze naar hier is gekomen is vanwege de baan.
Heb aangegeven dat ik dat niet kon geloven dat ze voor de baan naar Nederland was gekomen, want als dat zo zou zijn dan heeft ze me van het begin behoorlijk gebruikt.
Heb haar dus eigenlijk beetje geniepig laten beseffen dat ze, zacht uitgedrukt, dan niet echt netjes met me is geweest. Aan de andere kant als het allemaal niet waar zou zijn kon ze als enig antwoord geven dat ik wel wat voor haar beteken (je verlaat je land, baan en vrienden/familie niet zomaar denk ik dan)
Helaas vermijd ze hier antwoord op te geven en vervalt ze in herhaling met verwijten en dat dit soort teksten haar nerveus maken/ stress geeft.
Het breekt mij echt op dat ik gewoon niet weet of ze al die tijd een spelletje met me speelt of dat ze uit zelfbescherming haar gevoelens opzij zet. Je weet niet waar je aan toe bent en je wilt de persoon waar je van houdt niet verliezen. En zeker niet als deze alleen uit zelfbescherming haar gevoelens opzij zet en een verwrongen beeld van de werkelijkheid heeft gecreëerd. Het creëert een onmogelijke liefde en dat maakt de pijn eigenlijk alleen maar ondragelijker.
Ondertussen ben ik volledig over mijn grenzen gegaan en zit ik met een depressie halve dagen thuis, staat me baan op het spel en ben ik fysiek en mentaal totaal kapot (koppijn, 24/7 met haar bezig zijn, hoog stressgehalte, vermoeid, concentratieverlies, rugklachten, etc.)
Het erbij laten en doorgaan met leven voelt als geen optie. Hoe kan ik haar nou benaderen zonder mijzelf weg te cijferen? Wat zouden jullie doen in een dergelijke situatie?
@storm8
Wat ik nu schrijf vind je waarschijnlijk niet fijn om te horen...
Nu zegt ze elke keer wat anders, maar deze keer gaf ze aan dat de reden dat ze naar hier is gekomen is vanwege de baan.Helaas vermijd ze hier antwoord op te geven en vervalt ze in herhaling met verwijten en dat dit soort teksten haar nerveus maken/ stress geeft.
Als ik dit zo lees, heb je al op allerlei mogelijke manieren geprobeerd een antwoord te krijgen op je vraag..en ik denk ik dat je het antwoord wel weet...je zult geen antwoord op je vraag krijgen. En hoe meer je aandringt, hoe verschillendere antwoorden je zult krijgen of zelfs geen..Je kunt iemand niet dwingen om jouw vraag te beantwoorden....
Het creëert een onmogelijke liefde en dat maakt de pijn eigenlijk alleen maar ondragelijker.
Daarin heb je gelijk..als de ander niet zegt dat hij voor je gaat, dan kun je geen goede relatie opbouwen en is de liefde (uiteindelijk) onmogelijk.
Het erbij laten en doorgaan met leven voelt als geen optie. Hoe kan ik haar nou benaderen zonder mijzelf weg te cijferen
Het voelt misschien als geen optie...maar ik denk dat het wél een kant op is die je op zou moeten gaan. Je cijfert jezelf nu namelijk helemaal weg..door te stoppen met leven (over je eigen grenzen heen gaan etc.) totdat je een antwoord van haar krijgt....
Vind je eigen trots terug! Die heb je! Echt...
Sorry..het zijn waarschijnlijk niet de woorden die je nu wilt horen..
Knuffel en sterkte!
@ Strom8
Ik sluit mij geheel aan bij blauwezon! Ze spreekt hier de juiste woorden uit.
Het is een afschuwelijk gevoel, nou ja afschuwelijk is misschien niet eens het juiste woord! Weetje ik begrijp wel je vragen naar haar, maar jij zal met geen één antwoord jezelf gelukkiger gaan voelen. En dat weet ik uit ervaring! Elk antwoord wat jij zal krijgen is niet het antwoord wat jij wilt horen! Je wil haar terug en dat is eigenlijk de hoofdreden dat je haar nu steeds benaderd. Maar besef je wel dat je op deze manier jij je het zelf alleen maar moeilijker maakt? Besef je wel dat je nu aan zelfkwelling doet? Besef je wel dat jij je keer op keer op keer jij je zelf continu pijn doet! Besef je wel dat dit niet alleen depressie oproept maar dat je gedachten een loopje met je gaan nemen?
Je bent aan het piekeren! En piekeren, dat is de ondergang van ons allen! Ga nu eens bij jezelf na wat heeft piekeren mij nu de afgelopen tijd goed gedaan..... ik zie de antwoorden al staan! Echt niks. Stop ermee! En dat is niet zo makkelijk, dat weet ik zelf maar al te goed! Toch moet je het proberen en blijven afdwingen bij jezelf.
Maak een echte en oprechte afspraak met jezelf. Vanaf nu neem ik de aankomende tijd ik geen contact meer op! Nu denk ik aan mijzelf. Wil je haar toch spreken of weer vragen. Prima, maar doe het dan niet echt tegen haar direct, nee schrijf het op! Voor jezelf, desnoods hier op deze site. Maar nooit tegen haar. maak een lijn van gevoel hoe jij dan aan het groeien bent en geef jezelf een score daarop zeg maar tussen 0 en 10... hij zal in het begin op en neer gaan en nee het gaat niet in één keer goed. Maar uiteindelijk wel! Dat is ook oefenen. Ik zei laatst tegen iemand, het is net conditie opbouwen met hardlopen. je kan het eerst 10 minuten volhouden maar dan ineens 1 uur! Zo werkt het. Ontwijk even haar dingen, ga niet obsessief zoeken! Want het levert jezelf niets op!
Je mag piekeren om haar. Maar geef dat een halfuurtje ofzo, dit zijn die schrijfmomenten, snapje? Dan pak je wat anders op. Weet ik veel ga lezen. iets! Er is echt wel iets! Zoek dat op!
Je moet weten dat liefdesverdriet iets is wat een tijdje kan duren en je niet kan forceren te stoppen, gun jezelf even rust man.. echt! Zo werkt het
Ik wil je even iets meegeven en lees het door:
http://www.ldvd.nl/wat-werkt-het-beste
http://www.innerned.org/pieker.html
En even je laatste vraag.... doorgaan zonder haar voelt aan als geen optie.... Ja ik heb zo het idee dat jij jezelf dit aanpraat. Waarom zeg je dit? Heb je daar een antwoord op? Zal ik je iets meegeven. Dat komt omdat jij pas begint met rouwen en daarin moet je rust pakken... alle rust die er is. En ga weer een beetje meer werken, je maakt bergen hoger dan ze zijn. Routine is belangrijk in je leven! En ga anders AUB naar je huisarts, want het is geen schande je zo te voelen! Je bent nu eenmaal wie je bent! En als ik zo lees een geweldige kerel die echt voor zichzelf kan opkomen. Maar soms dan heb je nog een steuntje nodig en die kan je geboden worden.
Laat haar niet schuldig voelen over wat jou nu overkomt, want dat doet ze echt wel alleen ze zal niet weten hoe ze ermee om moet gaan. Ze wil je geen valse hoop meer geven maar ze wil je ook niet kwetsen! Maar nu stoot je haar meer af en geeft haar alleen maar meer redenen zo tegen je te doen en die dingen te zeggen, weetje ze voelt zich meer en meer in die hoek gedrukt. Al zal ze ook best een naar gevoel hebben. Ja weetje er zijn twee mensen nodig bij elkaar te komen en er één om te scheiden...
Er komt wel weer eens iemand anders, al voelt het nu niet zo. Maar dat is je gevoel nu zo, maar echt het gebeurt.
Keep on going!
You are not allone!
Spons