Hallo,

Ik wil graag mijn "ei" kwijt omdat ik wederom flink op m'n bek gegaan ben in een relatie...
Om jullie tijd te sparen zal ik een zeer beknopte versie van mijn ldvd plaatsen... ik hoop dat jullie mij kunnen voorzien van goede adviezen, gezien ik wederom radeloos ben...

Heb al eerder een hele mooie en lange relatie gehad, maar na ruim 12 jaar is deze relatie in de nazomer van 2007 tot een einde gekomen...
Deze breuk heeft bij mij heel veel verdriet en pijn gedaan, waardoor ik min- of meer in een dal terecht kwam waar ik maar niet uit leek te komen...
Na veel worstelen met mijn gevoelens, gesprekken met een psycholoog en honderden keren verhalen aan te horen van mensen die zeggen "hetzelfde" meegemaakt te hebben, ben ik uiteindelijk een nieuwe weg ingeslagen!

Gezien deze relatie niet meer in mijn geheugen staat maar een plekje heeft gekregen, zal ik hier verder ook niet op in gaan...

In November van 2008 dacht ik de liefde van mijn leven ontmoet te hebben. S!
S was geweldig...ze toonde me zoveel liefde, niet alleen met woorden maar vooral met daden!
Gezien mijn nogal lange relatie uit het verleden...en de schade die mij toen is aangedaan, bleek het al snel dat ik een aparte manier van respecteren eraan overhield... Ik vertrouwde S niet...en klampte me nogal vast aan haar... Iets dat ze moeilijk kon begrijpen en eigenlijk ook niet wilde accepteren... We hadden geweldige tijden samen...zeg maar gerust; hoge pieken en diepe dalen!!
In ruim een jaar die deze relatie nu geduurd heeft zijn we samen heel wat dingen gaan ondernemen...we zijn samen naar Rome geweest...naar Parijs...naar Brussel...naar Hamburg (2x) en overal hebben we werkelijk waar genoten van elkaars aanwezigheid!!

Tot bij thuiskomst...daar ging het telkens weer fout!
Telkens weer van die kleine miezerige irritaties waardoor we steeds minder van elkaar gingen accepteren...
Ook had onze omgeving een bepaalde invloed op ons...mijn zogenaamde "vrienden" die allerlei uiterst rare verhalen over mij gingen vertellen...of mensen die ineens dingen zeiden over mijn S!!
Waarom geven mensen je, zodra je het geluk gevonden schijnt te hebben, altijd een rot gevoel!? Waarom wil men relaties die lekker voelen toch steeds weer kapot maken?!

In elk geval leek bij S telkens een druppeltje in een emmer te vallen... deze emmer is helaas overgelopen toen we 3 weken geleden na een bedrijfsfeestje een belachelijke "ruzie" kregen...
S had hoofdpijn...en ik had eigenlijk wel zin om te blijven, maar voor de goede orde (tevens ook om iets van een vorige relatie nooit meer te laten voorkomen...) ging ik met haar mee en ben ik gewoon boos geworden in de auto!
Heb niks gezegd...ben thuis aangekomen en heb daar geen woord meer met S gewisseld...
S is naar bed gegaan en ik ben nog even oud papier gaan weggooien... Vervolgens ben ik op de bank gaan zitten en daar ook uiteindelijk in slaap gevallen....

Nu heeft deze kleine, maar inmiddels wel weer de zoveelste "ruzie" ervoor gezorgd dat we niet meer bij elkaar zijn...
En ik kan jullie lezers vertellen dat ik er goed ziek van ben!!
Ze zegt wel nog super veel van mij te houden, maar dat ze alle verdriet die zich in de loop van het afgelopen jaar bij haar heeft opgestapeld nu eerst een plaats wil geven...

Het lijkt net alsof 2 mensen, die alles in zich hebben om te slagen als koppel, gewoon door de omgeving, maar ook grotendeels door mijn angsten uit het verleden, kapot moet gaan!
Ik heb haar zo vaak al laten weten dat ik anders ben...dat ik echt wel de jongen ben die ik aan het begin van onze relatie was...maar dat ik gewoon met heel veel angst en een bepaald gebrek aan vertrouwen (vooral in mezelf...) aan deze relatie ben begonnen....

Ik wil haar dolgraag terug... maar hoe doe ik dit?! hoe krijg je de persoon terug waarvan je zeker weet dat je hem of haar voor altijd in je leven wilt?

Bedankt voor het lezen...

G!