wat wilt ze van mij???

Ik heb een relatie gehad met een meisje die veel jonger was dan mij. Ik was 32 en zij 17 toen we pas samen waren. Ik heb heel lang afgetast of ik wel iets wou met iemand zo jong, maar de klik was groot. Alles ging echt goed tot ik me liet verleiden door een meisje die me niet kon met rust laten. Ik zat die periode met een gevoel van heel alleen te zijn omdat mijn vriendin dan een hele tijd niet bereikbaar was. Ze woont ook op een 1u30 rijden maar dit maakte niet uit voor mij. De problemen met de ouders die me afkeurden waren ook een grote doorslag hierin. Het moment ik mijn vriendin terug zag was ik zo boos op mezelf dat ik me heb laten gaan. Ik heb dan ook alles verteld, gezegd hoeveel spijt ik heb gehad en wonderbaar heeft zij mij alles vergeven, wat ik niet snap???

Nuja, daarna ging alles nog altijd goed maar ik had nog altijd spijt van wat ik haar heb aangedaan. Maar door stress van een onhoudbare situatie op het werk en nog andere dingen was ik na 1-1/2 jaar wat onzeker geworden over de toekomst. Ik zag plots in haar de vrouw die later de moeder van mijn kindjes ging kunnen worden. Maar door het feit ze ging moeten studeren aan de unief dacht ik altijd dat ze me ooit ging verlaten. Door mijn slechte jeugd heb ik de neiging als iets me zal kwetsen dit dan af te stoten. Ik heb het dan na een maand ofzo uitgemaakt. Ze heeft hier flink van afgezien en ik ben de hele nacht gebleven om haar te troosten.

Daarna heb ik het contact heel beperkt gehouden. Ze heeft me dan nog een brief geschreven om er nog eens voor te gaan en ervoor te vechten. Ik heb hier dan niet op in gegaan omdat ik nog altijd boos was op mezelf om wat ik haar heb aangedaan. Het contact was dan nog altijd beperkt.

Maar na een maand of 2 begon ze weer veel contact te zoeken, we zaten dan veel 's avonds op Skype en zelfs 's morgens zocht ze meer op via skype. We moesten ook nog samen op een week op reis een maand of 2 later. Dit stond al een tijdje vast. Ik had zoiets van allez mss komt dit weer goed op reis en kunnen we veel praten.

Plots een week of 3 voor de reis was alle contact plots weer gedaan en was ze heel kort tegen mij. Ik vroeg of het nog nodig was om samen op reis te gaan. Ik stelde 2 maal voor om mijn ticket weg te geven aan haar oma ofzo, ik moest er zelfs geen geld voor. Nee zei ze, kom toch maar af.

Toen ik op het vliegveld kwam en haar zag staan was ik opnieuw verkocht. Ik voreg een knuffel maar ze was heel afstandelijk en koel. Tegen de avond had ik het door en vroeg haar of er iemand was. Zij zei ja, en ik vroeg of hij goed was en zij zei ja. Dus zei ik al wenend dat het goed was en dat het mijn eigen fout was dat ik het uitgemaakt heb.

De eerste dagen viel dit mee, ik kon er redelijk mee overweg. Tot we 2 avonden samen al knuffelend in mijn armen lag te kijken naar een film. Ik had haar ook al verteld dat ik wss weer verliefd aan het worden was op haar. Ze zei me dat ze zou gelukkig zijn als ik een ander meisje zou kunnen gelukkig maken. De voorlaatste avond komt ze met haar hoofd op mijn rug liggen. Ik versta niet als je dolverliefd bent op iemand nieuw dat je dan nog gaat knuffelen met je ex? Haar ouders hebben haar ook verteld dat ze niet aan het lijntje moet houden.

De week na de reis kon ik niet slapen en heb ik haar een mooie tekening gemaakt en enkele brieven geschreven. De dag dat ze die heeft ontvangen vraagt ze of ik wil skypen. Ik zeg als het moet dan ja, hierbij vertelt ze me dat die andere jongen het heeft uitgemaakt en wat ze haar hierbij moet voorstellen. Ik zei haar dat ik dit niet leuk vindt om over te praten en aan de hand van haar verhaal leid ik af dat die jongen een ander heeft. Ze vraagt of ik mss zin heb om naar de gentse feesten te gaan, ik wimpel dit een beetje af.

Een paar dagen later stelt ze die tekening in als profielfoto op haar facebook. Ik stuur een berichtje dat ik mss toch wel naar de gentse feesten wil met haar. We spreken af op zondag.

Op de gentse feesten vraag ik haar wat ze daar me bedoelde en vertelde dat ze de tekening te mooi vindt om niet te delen en ze nog nooit zoveel likes heeft gekregen op iets. We lopen op de gentse feesten en ze vertelt me de hele tijd hoe haar nieuw vriendje er zou moeten uit zien en zo'n dingen.

gebroken prins's blog
login of registreer om te reageren

Don, 21/08/2014 - 12:16 — gebroken prins

vervolg

's Avonds komt ze dan nog haar hoofd op mijn schouders leggen en knuffelen we een paar keer voor ik ze afzet op de trein. Haar knuffels zijn sterk en innig.

De volgende dagen ben ik volledig in de war. Ik vraag of we kunnen praten in het echt en zei zegt ja.

Ik rijd naar haar toe de dag erna, ik heb me al voorgenomen om een nee te krijgen. We gaan naar het park waar we voor het eerst hebben afgesproken. Ik vraag haar om duidelijkheid en zij zegt dat ze verder wilt met andere mensen. Ik zeg dat het goed is en zal haar terug thuis afzetten.

Onderweg vraag ik haar nog juist om haar plannen dat ze zogezegd had met mij, want ze heeft dit nooit kunnen vertellen. Die vertelt ze me. Ik vertelde haar dat ik nog veel meer plannen had dan haar maar ja, ik had plots mijn twijfels op een moment.

Toen ik haar wou afzetten, kon ze me niet laten gaan en moest ik nog wat verder rijden en praatten we nog wat verder. Ze begon weer te twijfelen... Ik mag zelfs nog mee eten thuis die avond en we gaan verder praten op haar kamer.

Ik wou haar efkes tijd geven omdat ze nog twijfelde. We zouden afspreken na het scoutskamp als ze me een berichtje zou sturen. In die tijd liked ze een foto van mijn nieuw longboard (ze heeft bijna nog nooit een foto geliked, we deden dit niet echt met elkaar). Ik stuur haar een berichtje om haar succes te wensen voor haar herexamen en we sturen een beetje terug naar elkaar. Ze belt me op om 2u30 's nachts omdat ze iemand nodig had om te praten want ze had een slechte groepsverdeling voor volgend jaar en was in de zak gezet weeral. Ik troost haar en we praten voor een uur.
De dag erna stuur ik een berichtje naar de groepsleiding dat ik met hun wil praten ivm met haar. Zij komt dit te weten en stuurt dat ze verstaat dat ik haar wil helpen maar ze het zelf zal oplossen. Ze zegt dat ze gewoon een vriend nodig had die haar verstaat.

Het woord vriend doet me zo'n zeer dat ik haar 2 dagen erna terug stuur, dat ik eigenlijk niet de hele tijd de persoon wil zijn als ze problemen heeft en de 2 keus wil zijn. Ik zeg dat vrienden blijven niet zal lukken, niet van beide kanten. Ze belt me op en ik zeg haar dat ik het moe ben om te blijven hunkeren. Ik zeg dat ik het contact met haar zal moeten verbreken om over haar te geraken maar ze weet dat ik ze eigenlijk terug wil uit haar brieven. Ik sluit af en zeg bey bey.

Wat moet ik hier allemaal van denken? Iemand die zich een beetje kan inleven in haar gedachten?

Don, 21/08/2014 - 12:50 — waterman

Hoi Gebroken Prins

Ik denk dat jullie allebei, ieder voor zich, individueel en niet voor elkaar, moeten gaan nadenken. Over of jullie met elkaar verder willen. Of elkaar los gaat laten. Want wat ik lees is dat jullie daar continu tussenin zwemmen. Het besluit niet nemen om samen verder te gaan, maar ook het besluit niet nemen om elkaar los te laten. Daarmee maak je elkaar gek, want daarmee weet de ander nooit hoe de een er over denkt.

Ik zou proberen tegen haar zeggen dat er dus door ieder serieus nagedacht moet worden. En dat jullie daar allebei wat tijd voor nodig hebben. Dat jullie ieder voor zich een beetje tot een gefundeerde mening moeten zien te komen. En dan pas verder kunnen. Maar als het uit is, dan moet je elkaar loslaten. En als het aan is, moet je niet continu twijfel zaaien. Het moet ietsje minder vrijblijvend worden, welke keuze je ook maakt.......

Wie is online

Enquête