Hoi,

Ik ga het porberen zo kort mogelijk houden maar wil mijn verhaal toch ff kwijt.

Ik heb een relatie achter de rug van 4j. Eentje van veel ups en downs.
Ik heb mijn (ex)vriend leren kennen op een moment dat ik net een huisje had gekocht.
We hebben beiden een dochter van dezelfde leeftijd uit eerdere relatie.
Toen ik hem leerde kennen was hij mijn prins oh witte paard. Ik was zijn koningin, echt waar!
Jammer genoeg heb ik na een paar maanden de ware aard van zijn ouders en zus leren kennen.
In het begin waren ze vol lof over me en men dochter, ze stelden voor om voor mijn dochter te zorgen zoals het hun eigen kleindochter was. Voor mij hoefde dit niet maar wou niet ondankbaar zijn tov zijn ouders dus liet ik het toe. Mijn vriend had me verteld dat zijn ouders veel voor zijn dochter hadden gezorgd. Vond ik normaal id gegeven omstagheden (lang verhaal).
Toevallig raakte ik 2 weken thuis v werk door rugproblemen en mijn vriend vroeg om zijn de zorg van beide dochters op me te nemen. Ik vond dit normaal omdat we toch een koppel waren. Kreeg ik na de tweede dag te horen van mijn schoonmoeder dat ik niet voor zijn dochter moest zorgen, dat ik niet moet denken dat ik haar dochter ging afnemen. Was geschokt vd manier waarop en omdat het haar kleindochter toch was!? Nu een beetje later kam de tijd eraan dat ik naar mijn pas aangekocht huisje mocht verhuizen en mijn vriend vond het eigenlijk wat stom om nog nr mijn huisje te verhuizen terwijl ik en mijn dochter bij hem konden intrekken. Zogezegd zo gedaan. Kort na onze intrekbij hem kwam het toevallig tot een gesprek tss mij en mijn schoonmoeder waarin ze plots zei; Je moet u huisje verkopen! Je bent nu bij mijn zoon en je hebt dat niet meer nodig.
Ik hield er een andere mening op na aangezien ik al een stukgelopen relatie achter de rug had. Het was mijn zekerheid. Ik deed het dus NIET! Ze was kwaad en ik moest opeens 25 euro per maand betalen voor opvang van mijn dochter om ze 10 dagen nr school en terug te brengen terwijl ze toch moet rijden voor haar kleindochter.
Ondertussen had ik ook al in de gaten dat zijn dochter geen katje was om zonder handschoenen aan te pakken was. Eerst dacht ik dat ze ad nieuwe situatie moest wennen maar dit was het niet! Steeds vaker zei de dochter: Jij hebt hier niks te zeggen, jij bent de vrouw in huis dus jij moet dit, ik bel nr mijn papa en jij zal boeten enz....toen ik mijn vriend er attent op maakte nuanceerde hij het altijd in zijn dochter haar voordeel.
Wat volgde waren veel discussies en ik kreeg geen vat op de dochter. Mijn schoonmoeder heeft er dan maar voor gezorgd dat er een andere vrouw op het toneel kwam.
Ik was razend en ben nr mijn huisje gegaan. Direct na mijn vertrek was hij bij die vrouw maar na een week stond hij terug bij me. Hij wou mij ni kwijt maar kon de vete tss mij en zijn dochter ni aan. Wat ik ondertussen wel weet is dat zijn dochter steeds opgemaakt wordt door mijn vriend zijn ouders en zus. Het jammere is dat wel al enkele malen is gebeurd en telkens omdat hij geen ballen aan zijn lijf heeft om zijn familie tot de orde te roepen.
Ik ben al heel wat respect van mijn familie en vrienden verloren doordat ik telkens hem vergeef.
Hij is echt niet door en door slecht! Hij heeft gewoon de verkeerde opvoeding gekregen en weet niet hoe de echte wereld in elkaar zit! Hij wordt geleefd door zijn familie!!
Ik weet ergens wel dat ik die vent moet loslaten maar het lijkt dat we niet met elkaar kunnen leven en niet zonder elkaar.
Mss moet ik gewoon verder alleen met mijn dochter maar ik heb het gevoel dat ons verhaal nog niet klaar is.
Sorry voor het lange verhaal al heb ik het beknot gehouden.