Hey,

Het is nu ongeveer 2,5 maand uit en mijn ex heeft nooit een poging gedaan om contact op te nemen. We hebben een paar keer gebeld, maar dat kwam altijd van mijn kant. We zitten momenteel allebei aan de andere kant van de wereld, en met 14 u. tijdsverschil kun je ook niet zo makkelijk contact met elkaar opnemen, maar toch. Toen het net uit was wilde ik nog zoooo graag iets van hem horen! En las ik ook verhalen zoals die van jou over 'sex met je ex'. Ik kon hem nog niet loslaten en wilde niet accepteren dat het uit was, en wilde eigenlijk ook dolgraag bij hem in de buurt zijn om misschien nog een keer bij elkaar te blijven slapen...

Doordat we dus zo ver bij elkaar vandaan zijn op dit moment kon dat dus niet en ik denk achteraf dat dat heel erg goed voor me geweest is. Dan moet je het wel accepteren! Totdat hij gisteren ineens online kwam (heeft ie nog nooit gedaan!) en we drie uur met elkaar hebben zitten chatten. Ineens stopt ie weer allemaal dingen in mijn hoofd en raak ik weer verward!

Dus mijn advies is, verbreek het contact, hoe moeilijk dat ook is! Zeker als je bij elkaar in de buurt woont. Ik kan me voorstellen dat je je gebuikt voelt. Als hij het heeft uitgemaakt, moet hij de consequenties ook dragen, wat dus ook betekent dat ie geen sex meer met jou kan hebben. Maar geen contact is absoluut het beste. Het brengt je alleen maar in de war... net toen ik dacht dat ik erover heen was...

ik wilde nog even met hem praten over hoe het nu zat en hoe we erover voelden en dachten... ik weet niet, maar dat leek me logisch.. hij deed ook zo kortaf en bot, en ik dacht we kunnen toch niet op zo'n manier onze laatste contact hebben? ik vond dat we er gewoon volwassen en serieus over moeten konden praten. en hij zei zelf de avond anders bel ik je morgen en dan spreken we af ofzo. maar dat was dus gewoon een manier om mij af te kappen en op te hangen. ik hoefde ook niet per se af te spreken, maar ik wilde wel even met hem spreken aan de telefoon dus.
maar dat hij dus zoo gemeen en kinderachtig en bot en stom deed vind ik gewoon heel erg. het voelt dus alsof hij onze hele relatie ook niet serieus heeft genomen/neemt. en dat doet pijn, ook al weet ik wel dat het niet zo is... maar als hij zo tegen je doet, doet dat toch heel veel pijn. vandaar dat ik wil dat hij belt , mij in ieder geval laat weten , dat hij het wel heel moeilijk vindt, dat hij ook nog van me houdt, dat hij mij ook mist, dat hij ook verdriet heeft.. dat hij dat even bevestigt. ik wil niet dat ie belt alleen maar om contact te hebben... als je begrijpt wat ik bedoel...
maar, ik weet dat ie hij toch niet zal bellen. dus we zullen denk ik nu echt geen contact hebben voorlopig.
ik hoop dat het dan beter wordt. het blijft moeilijk.. maar ik lijk er wel steeds beter mee te kunnen omgaan.
maar het blijft zo moeilijk.. ik denk zo vaak aan hem..
ik denk nu wel , wat kan je ook een ontzettende klootzak zijn, maar ik denk ook, ik blijf toch ondanks alles van je houden.
alle gevoelens en gedachtes zijn zo tegenstrijdig en dat maakt het moeilijk. Dat ik geen relatie met hem wil is nu wel heeel duidelijk geworden en dat scheelt ook wel weer.
toch zit ik er nog vaak mee. ik kan niets anders zeggen dan dat het moeilijk is en dat ik het maar gewoon tijd moet geven..

ik heb ook echt het gevoel dat ik me bij niemand anders zo op mn gemak en zo fijn kan voelen.. ik kan me nu echt absoluut niet voorstellen met iemand anders. ik hoop dat dat ook echt snel overgaat. hoe lang duurt zoiets?!

liefdesverdriet maakt je echt gek

haha, ik kon het wel lezen hoor.. deed er maar 5 min over! haha, nee maar ik snap je wel.het is moeilijk he? dan heb je je zoveel goede dingen voorgenomen, maar als je hem ziet en hij probeert je te kussen enzo, dan lijk je alles te vergeten en laat je alles (en jezelf) weer gaan.. het is allemaal zo dubbel en tegenstrijdig en oh zo moeilijk.. ik denk dat hij je niet kan loslaten, maar tegelijkertijd ook zijn vrijheid wil, dat hij daardoor hiervoor kiest. maar wij als vrouwen, hebben het er natuurlijk moeilijker mee (dat is toch zo, mannen?), omdat we dan er gelijk heel erg mee zitten, terwijl mannen, naar mijn idee, makkelijker dingen van zich af kunnen zetten. ik weet ook niet wat ik moet doen. ik heb nu al drie dagen geen contact met hem, na die ruzie waar we erge dingen tegen elkaar hebben gezegd. ik denk nu toch wel elke avond, wat zou hij aan het doen zijn? zou hij nu ook verdrietig zijn en aan me denken en huilen? maar hij kan ook net zo goed aan het feesten zijn en het leuk hebben met een andere meid. ik weet het niet, en ik moet er ook niet aan denken eigenlijk. maar ik kan het niet helpen. ik ga het wel volhouden om geen contact te hebben. het gaat me ook makkelijker af dan ik had gedacht gelukkig, hou me ook bezig met leuke dingen, zoek constant afleiding om savonds niet alleen te zitten zodat ik weer aan hem moet denken en verdrietig kan worden. of hij belt me op en zegt hoeveel hij me mist ( dan heb ik eigenlijk geen flauw idee wat ik ga doen) of we hebben nu echt voorlopig een lange tijd geen contact meer met elkaar.. dat is echt een pijnlijke gedacht, maar misschien toch het beste. misschien kom ik er dan overheen? ik hoop het zo....

hij heeft vannacht weer gesmsd!
hij smste dat ie wel weer zin had om met mij seks te hebben... dit had ik niet echt verwacht, na wat ik allemaal tegen hem had gezegd (uitgescholden ook enzo).
ik heb niet gereageerd. ben het ook niet van plan om dat te doen!
ik hoop dat hij door blijft smsen en bellen , dan ga ik hem blijven negeren en ik hoop dat ie dan heel verdrietig wordt en ongelukkig wordt!!!! nogal kinderachtig misschien, maar ik wil dat hij nu ook eens eindelijk echt voelt hoe ik me heb gevoeld.
hij is zo gemeen en bot en lomp geweest!
ik ben er wel van in de war, weet niet precies wat ik moet denken, maa rik hou vol om hem te blijven negeren.. contact vermijden is toch wel het beste denk ik. dan kan ik ook hoop ik door met mijn eigen leven. zelf leuke dingen doen, zonder hem.
ik vraag me af hoe het afloopt...

ja inderdaad, MANNEN!!!!! ik weet dus niet of ze nou echt alleen seks willen of dat ze je eigenlijk niet los kunnen laten dus dat ze dan op zo'n manier contact met je blijven houden....

het maakt eigenlijk ook niet uit, want beide zijn niet echt goed.
ja ik heb het net besloten, na heel veel gepraat met vrienden. Die hebben me eigenlijk een beetje omgepraat, maar ik weet ook wel dat dat het beste is. Het is heel moeilijk, zoals vandaag, ik las vanmiddag per ongeluk (was op zoek naar een oud mailtje van iets anders) zijn mails, en die waren zooo lief dat ik weer sinds tijden echt moest huilen. de tranen kwamen opeens weer. Het was ook echt zo'n dag dat ik dan met hem af zou spreken. Toen was het wel weer moeilijk, maar heb me afgeleid met allemaal andere dingen. Ik denk nog steeds elke dag aan hem. Maar ik sta wel versteld om hoe het opeens nu wel sneller gaat. sinds een weekje ongeveer gaat het plots wel stukken beter. maar ik ben wel bang dat ik dan weer een keer inzak.. Maar ik ga volhouden om geen contact te hebben. Het is wel raar, want ik ben bang dat we dan nu Echt geen contact meer gaan krijgen, en dat is ook natuurlijk wel de bedoeling, maar het is wel een enge gedachte. het klinkt allemaal een beetje vaag, maar het is ook allemaal zo vaag. Hij heeft trouwens niets meer van zich laten horen, en ik ook dus niet. Ik denk dat hij zich nu wel een beetje dom voelt, dat hij toch dat smsje had gestuurd.
Ik ga in ieder geval geen contact meer met hem zoeken. Ik schrik ook elke keer als een anoniem nummer belt. Ik begin nu wel eindelijk een beetje de kracht te krijgen om iets te gaan doen. Dat ik niet alleen thuis depressief zit en de hele tijd treurig ben en eigenlijk heel hard wil huilen. En dat voelt op zich wel goed. maar zoals ik al zei dus ook eng, dat ik dan op een dag weer helemaal instort. Maar zoals het nu gaat , voelt het wel beter...
Ik zie wel hoe het verder loopt...

Ben jij dan nog van plan om over een maand ofzo nog te bellen of te smsen? of denk je nu echt, ik wil er niets meer mee te maken hebben? En als hij je gaat bellen of smsen, ga je dan terug reageren?