Heei Arjan, heel herkenbaar hoor... ik heb zelf een erg lange relatie achter de rug (10 jaar), in 2000 is deze beeindigd. Dezelfde kenmerken. Het is niet uniek dat dit gebeurt, zo gaat het heel vaak. Het is inderdaad goed je ex-vriendin een tijdje de rust te geven om te overdenken. Hetzelfde moet je zelf ook doen, ookal is het zwaar. Word in ieder geval niet rancuneus (zoals ik toen deed), en ga geen exen van daarvoor bellen. Dat verergert de boel alleen maar en het rouwproces duurt dan deste langer. Maar wel veel met je vrienden over praten, ik bedoel daar zijn je vrienden ook voor! Het verlicht ontzettend en geeft logica in je verwardheid. Probeer realistisch te blijven (hoe persoonlijk het voor jou ook is, je bent absoluut niet de enige die het meemaakt!) en na te denken over wat goed en fout zat. Het is best mogelijk dat je vriendin over een tijdje weer terugkomt, maar ga daar niet vanuit, dan creeer je valse hoop. Ik ging in die tijd als een gek stappen en scoren, kan helpen, het leek mij logisch. En het mag weer, in het begin is het vreselijk, later is het leuk!!! Maar koel evt. frustraties niet op anderen, daar krijg je later spijt van (ervaring). Het is altijd goed om dingen te ondernemen, dagjes uit, blijf NIET thuis hangen, whatever, met goeie vrienden. Je zult zien dat het leven ineens ontzettend veel andere dingen te bieden heeft. Oogklepjes vallen af. Veel erover praten heeft mij erg geholpen. En voor de rest de tijd uitzitten, zo goed en kwaad als het gaat. Ik ga uit van een verwerkingsproces van 20% van de tijd dat je bij elkaar bent geweest. Kan lang klinken, maar bij mij was het zo en de tijd is ook zo voorbij, eigenlijk. Vooral leuke dingen doen. Het is nooit zo dat een relatie van 3 jaar iemand koud laat, bedenk dat je altijd in het hoofd en hart van je ex-vriendin zult blijven. Dat vond ik een geruststellende gedachte, het is allemaal niet voor niets, jullie hebben elkaar gevormd zoals jullie nu zijn. Goed trouwens dat je de site hebt gevonden. Ik hoop dat je er wat aan hebt....