Hallo allemaal, ik zal me eerste even voorstellen. Ik ben een man van 43 woon samen met een schat van een vriendin en we hebben samen 3 jonge kinderen.
We komen beiden uit een lange relatie. Ik had daar 2 kinderen ( die ik niet meer zie omdat mijn ex dat niet toelaat. Heel verhaal opzich)
We zijn ook collga's en hebben voordat we iets kregen veel met elkaar gemaild. Op één bepaalde dag zeiden we tegen elkaar dat we onze oude relatie zouden beindigen. Ik heb haar opgehaald met de auto en samen gingen we er vandoor.
Ze raakte zwanger ik ik raakte door een bepaalde reden verslaafd aan de coke.
Zelf bij de geboorte van ons eerste kind stond ik helemaal strak van de coke.
Verder heb ik erg veel gedronken en ik heb haar enorm veel pijn gedaan in tijden dat ik helemaal de weg kwijt was. Ik heb haar in haar gezicht gespuugt en geslagen. Ik heb echt de meest erge dingen gedaan en mijn maag draait er nu nog van om.
Ik heb haar enorm veel pijn gedaan. Dat is met geen pen te beschrijven. Psychisch en lichamelijk. Onbegrijpelijk vooral omdat ik weerzinwekkend veel van haar hou.
Ik ben gaan afkicken en dat is gelukt.
Er bleven wel veel schulden staan
Ondanks financiele ellende zijn we bij elkaar gebleven en kregen nog 2 kinderen.
Er zijn nu 3 Jonge kinderen..
We zitten in de schuldsanering waar over een paar maanden een eind aan komt.
Ik heb de afgelopen jaren geleefd van dag tot dag met als enige lichtpuntje de dag dat ik klaar ben met de sanering. Dan hou ik een riant salaris over.
Mijn vriendin zit zelf ook met veel problemen uit haar jeugd etc.
We zijn 10 jaar samen.. en een paar dagen geleden vertelde ze me dat haar gevoel voor mij weg is.. En ze is verlieft op een ander geworden. Iemand die ze maar kort kent maar waar ze waarschijnlijk alleen lustgevoelens voor heeft. Ze zegt dat ze nog niet is vreemdgegaan met hem...
Deze man ik verdomme ook een collega maar werkt ergens anders bij hetzelfde bedrijf. Hij is een player en probeert bij iedere vrouw te scoren. Mijn vriendin zit zo slecht in haar vel dat ze er is ingetrapt en liefde maakt blind.
Als ik haar vraag wat nu? dan is haar antwoord dat ze het niet meer weet.
Haar eigenwaarde en zelfbeeld is 0 terwijl ze voor mij (en dat zeg ik altijd) de mooiste vrouw op aarde is. En ze is echt heel mooi.
Ik ben zo bang dat ik haar kwijt raak. Ze wil alles alleen oplossen zegt ze. We zitten nu thuis en doe natuurlijk precies de dingen die ik niet moet doen. Vraagt aan haar wanneer ze antwoord heeft, dat ze die ander moet laten vallen, dat ze hulp moet gaan zoeken etc etc..Dom van me maar ik ben immers een man ) Ik duw haar steeds verder van me af door steeds maar weer in herhaling te vallen door dingen te zeggen die ze nu niet wil horen.
Ik ben niet bang om alleen te zijn mocht ze weggaan dus ik schrijf dit niet uit zelfmedelijden. Ik had met haar oud willen worden.. We zijn zo dichtbij het eind van de financiele ellende.. Dan kunnen we weer dingen doen die we nu niet kunnen doen (al 3 jaar niet) Zoals uitgaan, concerten etc bedenkt maar iets..
Ik kan niet leven met het feit dat ik mijn liefste maatje ga kwijtraken waar ik zo intens van hou....
Ze blijft ook maar over haar gevoel voor die ander praten... Eigenlijk wil ze dat ik haar de ruimte geef om zichzelf te ontdekken omdat ik haar 2de liefde ben en ze verder nooit met andere mannen naar bed is geweest.
Er is nog veel meer te schrijven maar dit is een beetje de beknopte versie.
Mijn grootste nachtmerrie is uitgekomen...
We doen sinds de schuldsanering niets leuks meer samen.. We hebben geen geld.
Ook werken we om en om. Als ik werk ik zij vrij en als ik vrij ben werkt zij. Dagdiensten en nachtdiensten. Ons leven is op dit moment een ubersleur... En daarom had ik zo gehoopt dat we het einde van de financiele rompslomp zouden gaan halen. Dan kunnen we een andere woning krijgen ( nu een kippenhok) WE KUNNEN DAN WEER GAAN LEVEN.. en leuke dingen met elkaar doen.
Ze vindt ook dat ik haar ruimte moet geven om te ervaren hoe het is met andere mannen.. De gedachte alleen al maakt me ziek vooral het feit dat ze keer op keer ( in mijn ogen belazerd zal gaan worden en er wordt misbruik van haar gemaakt. Ze zegt dat zelf dat dat dan haar probleem is. Gezien haar psychische toestand doet mij dit enorm veel pijn. Ik raak mijn maatje kwijt.
Er is nog zo veel meer maar ik heb gewoon de kracht niet meer om te schrijven. Sinds de dag dat ze mij heeft verteld dat ze verlieft is op die ander ben ik misselijk. Lichamelijk ziek. Zo bang om de liefde van mijn leven te verliezen.
de weg kwijt
eerste gedachte is: hou eerst
eerste gedachte is: hou eerst jezelf sterk! Je zegt het zelf eigenlijk al: ze moet er zelf achter komen hoe ongelofelijk hard het ook is. Vraag haar wat zij dan wil. En echt wat zij wil, zonder te sturen want ze moet er echt echt zelf achter komen. Je bent haar partner maar niet haar vader of beschermheer, ook al doet het je nog zo'n pijn en is ze psychisch labiel. Is er niemand in haar omgeving die jij ook kent, met wie je een goede band hebt, die met haar zou kunnen praten? Naar wie ze luistert? Als jullie midden in de sleur en spanning die het werk met zich meebrengt, in herhaling blijven vallen, dan zal dat nu geen constructieve oplossing bieden.
Verder denk ik dat je gewoon heel duidelijk moet zeggen wat je hier zegt: doe het niet, omdat ik om je geef.
Maar je moet ook streng zijn: ze moet beseffen wat ze heeft en dat het absoluut not done is om even te gaan proberen, ervaren met andere mannen kom op nou toch!
Zomaar wat gedachtes!
Ze heeft wel iemand met wie
Ze heeft wel iemand met wie ze kan praten maar niemand dringt tot haar door. Ze heeft zelfs aangegeven of we geen open relatie kunnen gaan beginnen. Ze is op zoek naar uitersten.. Spanning...
Ze wil dat ik accepteer dat ze met die ander kan zijn...
Ook het gevoel naar haar kinderen is ze kwijt. Het is echt heel erg![Verdrietig Verdrietig](https://www.ldvd.nl/modules/smileys/packs/Roving/aw.png)
Dat is inderdaad een hele
Dat is inderdaad een hele lastige situatie....
Maar probeer voor jezelf wat grenzen te stellen en je eigen keuzes te maken,die het beste zijn voor jou en de kids.
sorry maar ze komt er wel achter,als die man een player is.. ze is een volwassen vrouw en je kan haar ,*hoe graag je het ook wilt*
niet tegen houden,
dus doe dat jullie kids niet aan.. en ga weg.
duidelijk naar haar zijn!
duidelijk naar haar zijn! bepalen voor jezelf wat jij wil. Stel je voor dat ze inderdaad gaat, en ze komt met hangende pootjes terug en gekwetst, ga jij er dan nog voor haar willen zijn? Soms hebben mensen echt grenzen nodig hoor. Dat helpt haar beter en ze moet gewoon zelf ervaren en misschien gaat ze dan flink onderuit maar goed.. het klinkt als een vrouw die zich idd door niemand laat tegenhouden, ze heeft het aardig in haar bolletje en denkt dat iedereen wel in haar plan zal meegaan omdat zij zich niet bij 1 man wil houden? Zo werkt het toch niet? Ik denk zelf dat ze uiteindelijk wel bijdraait als ze met haar neus op de feiten wordt gedrukt.
tsja
Ze heeft nu iedere dag een ander, plus een soulmate waar ze mee wipt en goed kan praten.
klassiek voorbeeld van een midlife crisis
"Er is nog zo veel meer maar
"Er is nog zo veel meer maar ik heb gewoon de kracht niet meer om te schrijven. Sinds de dag dat ze mij heeft verteld dat ze verlieft is op die ander ben ik misselijk. Lichamelijk ziek. Zo bang om de liefde van mijn leven te verliezen."
Heel jammer allemaal, maar besef ook dat dit hetgeen is dat 10 jaar geleden uw toenmalige vrouw (met wie je 2 kinderen had) en de toenmalige vriend van je huidige vrouw hebben moeten doorstaan terwijl je toen lichamelijk wellicht iets minder ziek was.